تاریخچه‌ای از هدف قرار گرفتن چند تن از دست اندرکاران اصلی برنامه هسته‌ای در ایران به نقل از رویترز 

به گزارش رویترز، به نقل از منبع خبری در ایران، محسن فخری‌زاده در روز جمعه ۷ آذر ماه پس از تیراندازی مهاجمان به خودروی حامل او بر اثر جراحات وارده در بیمارستان جان سپرد. نیروهای مسلح ایران در بیانیه‌ای که از رسانه دولتی پخش شد، این موضوع را اعلام کرد.

بخشی از گزارش رویترز درباره چند تن دیگر از مهره‌های اصلی برنامه هسته‌ای ایران، در سال‌های اخیر:

مسعود علی‌محمدی

مسعود علی محمدی در ۱۲ ژانویه ۲۰۱۰ در تهران بر اثر انفجار یک بمب کنترل از راه دور کشته شد. 

مقامات ایرانی از علی‌محمدی به عنوان یک پرفسور هسته‌ای یاد کرده‌اند. علی محمدی در دانشگاه تهران تدریس می کرد. منابع غربی می‌گویند او از نزدیک با فخری زاده و فریدون عباسی دوانی همکاری داشت. فخری زاده و عباسی دوانی هر دو به دلیل کارهایی که گفته می شود مرتبط با ساخت تسلیحات هسته‌ای بود، تحت تحریم سازمان ملل متحد قرار داشتند. 

مجید شهریاری

مجید شهریاری در ۲۹ نوامبر ۲۰۱۰ بر اثر انفجار بمبی در تهران کشته شد. در آن انفجار همسر شهریاری نیز مجروح شد. ایرنا به نقل از رئیس سازمان انرژی اتمی ایران نوشت که شهریاری در یکی از بزرگترین پروژه‌های هسته‌ای نقش داشت.

فریدون عباسی دوانی

عباسی دوانی و همسرش نیز در همان روزی که شهریاری کشته شد، بر اثر انفجار بمب مجروح شدند. وی که رئیس بخش فیزیک دانشگاه امام حسین بود، به خاطر آن چه مقامات غربی مشارکت در تحقیقات مشکوک در رابطه با تسلیحات هسته‌ای خوانده‌اند، تحت تحریم سازمان ملل قرار داشت. به نوشته رسانه‌های ایران، عباسی دوانی سپس در فوریه ۲۰۱۱ به سمت معاون ریاست جمهوری و به سمت رئیس سازمان انرژی هسته‌ای منصوب شد.

داریوش رضایی

رضایی، ۳۵ ساله، در ۲۳ ژوئیه ۲۰۱۱ بر اثر تیراندازی مردان مسلح در شرق تهران کشته شد. او مدرس دانشگاه بود. با اینکه معاون وزیر کشور ایران در آن زمان گفته بود که رضایی با برنامه هسته‌ای ارتباط نداشت اما پیشتر گزارش‌هایی منتشر شده بود که وی را مرتبط با برنامه هسته ای ایران معرفی کرده بودند.

مصطفی احمدی روشن

احمدی روشن، فارغ التحصیل رشته مهندسی شیمی، ۳۲ ساله، بر اثر انفجار بمب مغناطیسی که یک موتورسیکلت سوار به خودروی او در تهران چسباند، در ژانویه ۲۰۱۲ کشته شد. عملیات صورت گرفته مشابه عملیاتی بود که در نوامبر ۲۰۱۰ انجام گرفت. مقامات ایران گفته بودند این فرد یک دانشمند هسته‌ای بود که بخشی از تاسیسات غنی‌سازی اورانیوم در نطنز را مدیریت می کرد.