رامش خوانندۀ سرشناس درگذشت

تبلیغ بازرگانی

رامش هنگامی پای به عرصۀ موسیقی و خوانندگی گذاشت که نسل تازه‌ای از خوانندگان جوان زن و مرد سبک‌های نوین موسیقی را در ایران تجربه می‌کردند و پیاپی نام‌های تازه‌ای به گوش می‌رسید که بسیاری از آنها دیری نمی‌پائید. رامش اما از شمار آنانی بود که ماندنی شد و زورق هنر خود را بر رودهای گوناگون موسیقی انداخت و در هر یک آنها از خود یادگاری بر جای گذاشت.

رامش با نام آذر محبی تهرانی در سال ١٣٢۵ در تهران زاده شد و بگفتۀ خود از چهار سالگی ترانه‌های پوران را برای خود و خانواده و در دوران دبیرستان برای دوستان و نزدیکان می‌خواند. او تنها هنگامی که ١٨ سال داشت با اجرای ترانۀ محلی «پرستو جان» در برنامۀ «یک شاخه گل» درخت زندگی هنری خود را در بهار آن به گل نشاند.

رامش با این حال خیلی زود به ریتم‌های موسیقی غربی نیز روی آورد و تار نواهای برآمده از سازهای این موسیقی را بر پود اجراهای سنتی خود پیوند زد. اجراهای دو صدائی همراه با خوانندگانی چون ویگن، عارف و منوچهر که در آن دوران از آوازۀ فراوان برخوردار بودند و همکاری با عطاءالله خرم او را در زمرۀ خوانندگانی درآورد که ماندنی شدند.

سال‌های پنجاه، با ترانه‌های «خورشید خانم»، «دلکم» و «غروبا قشنگن» آغاز شد. ترانۀ «نماز» ساختۀ اسفندیار منفرد زاده نیز در همان سال‌ها از نمونه‌های دیگر سبک فانک او به شمار می‌آید. ترانه‌های «تو بارونی، تو آفتابی»، «درد عاشقی» و «قسمت» در پی آنها در همین سال‌ها اجرا شد.

رامش اندکی بعد در سبک پاپ ترانۀ «پیشواز» را با همراهی چند صدا اجرا کرد و پس از آن در همان سبک ترانه‌های تازۀ دیگری عرضه نمود. شماری از ترانه‌های او بیش از دیگر اجراها پُرآوازه شد که ترانۀ محلی کردی آذری «اسمر اسمر» با تنظیم ناصر چشم آذر یکی از آنهاست. ترانه‌های بسیار دیگری نیز از او در دوره‌های مختلف فراوان بر سر زبان‌ها افتاد. «عشق گناهکار» و «وسوسه» و بویژه «رودخونه‌ها» از جمله مهمترین آنهاست. دو ترانۀ «افسوس» و «تک» نیز دو صدائی به فریدون فرخزاد در سال‌های پنجاه به اجرا درآمد.

رامش پس از انقلاب اسلامی مانند بسیاری هنرمندان دیگر ناگزیر به ترک ایران شد و نخست به انگلستان رفت و سپس سکونت در آمریکا را برگزید. او دو ترانۀ «گفتگوی سبز» و «تهرون» را در همان نخستین سال‌های پس از انقلاب اجرا کرد. شعر و آهنگ این ترانۀ آخر از خود اوست.

رامش سال‌ها بعد همراه با داریوش و فرامرز اصلانی اشعار مولوی را در آلبومی به نام «معشوق همین جاست» به اجرا درآورد که آخرین کار وی به شمار می‌آید. او که از خواندن برای هموطنان خود بازداشته شده بود، می‌گفت «اگر روزی به ایران بازگشتیم، از ته دل برای همۀ مردم می خوانم». رامش در فیلم خیالاتی با نویسندگی و کارگردانی منوچهر نوذری و بازیگری همایون، روح الله مفیدی، پوری بنائی و گوگوش ظاهر شده بود. این تنها فیلمی بود که وی در آن بازیگری کرد.

 

دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید

آبونه شوید

اخبار جهان را با بارگیری اَپ ار.اف.ای دنبال کنید