اسرائیلی‌ها متهم اصلیِ چه ترورهایی در زمینۀ برنامۀ هسته‌ای ایران هستند؟

تبلیغ بازرگانی

در پی ترور محسن فخری‌زاده، از مسئولانِ بلندپایۀ برنامۀ هسته‌ای ایران، سردار حسین علایی، فرمانده پیشین نیروی دریایی سپاه پاسداران، در یادداشتی که در اختیار پایگاه خبری جماران قرار داد نوشت: این ترور نشان داد که «تشکیلات جاسوسی و عملیّاتیِ اسرائیل در ایران هم‌چنان فعال است». روشِ ترور نشان می‌دهد « که ساختار عملیاتی اسرائیل در ایران بسیار مجهز و پیشرفته و متکی بر اطلاعات دقیق است». در آن یادداشت هم‌چنین آمده است: «این هفتمین ترور دانشمندان هسته ای ایران است که همگی به شهادت رسیده اند. الان بیش از ده سال است که اسرائیل به طور مرتب در داخل ایران عملیاتِ مختلف از جمله ترور انسان‌های دانشمند را انجام می‌دهد». البته اسرائیلی‌ها که متهم اصلیِ این ترورها هستند، تاکنون مسئولیتِ هیچ‌یک از آن‌ها را به عهده نگرفته‌اند. با این حال، رفع تهمت نیز از خود نکرده‌اند. 

اردشیر حسین پور، استادیار دانشگاه و کارشناسِ الکترومغناطیس، که در ۱۶ ژانویۀ ۲۰۰۷ کشته شد نخستین دانشمندِ هسته‌ای ایران بود که جان خود را در راه برنامۀ اتمی ایران از دست داد. او هنگام مرگ ۴۵ سال داشت و برای پروژۀ هسته‌ای اصفهان و طرح بزرگ‌ترین مجتمع فیزیک اتمیِ خاورمیانه کار می‌کرد، طرحی که پس از مرگ او به حال خود رها شد. گویا دولت در آغاز کوشید بر مرگ این دانشمند سرپوش بگذارد. شاید به این سبب که می‌خواست ناتوانی خود را در ایجاد امنیت برای دانشمندان هسته‌ای پنهان کند. اما ۶ روز پس از درگذشتِ حسین پور «واحد مرکزی خبر» که سپس «خبرگزاری صدا و سیما» نام گرفت از مرگ او پرده برداشت و علتِ مرگ را «گازگرفتگی» در خوابگاه استادان دانشگاه شیراز اعلام کرد.

در ۲ فوریۀ ۲۰۰۷ شرکت معتبرِ «استاتفوُر» که یک شرکتِ اطلاعاتیِ خصوصیِ آمریکایی است، گزارشی منتشر کرد و در آن مدعی شد که منابع بسیار نزدیک به سرویس‌های اطلاعاتیِ اسرائیل گفته‌اند اردشیر حسین پور را «موُساد»، سازمان اطلاعات و عملیاتِ ویژۀ اسرائیل، از مدت‌ها پیش هدف‌گیری کرده بود و سرانجام او را کشت. مقام‌های ایرانی دست داشتنِ اسرائیل را در مرگ این دانشمند هسته‌ای انکار کردند و گفتند حسین پور در زمینۀ تحقیقات اتمی کار نمی‌کرد و در یک حادثه جان باخته است. چند روز پیش از اعلام خبر مرگ او در ایران بعضی رسانه‌های ایرانی درخارج مرگ او را بر اثر استشمام گاز رادیواکتیو اعلام کرده بودند. البته سال‌ها بعد خانم محبوبۀ حسین پور، خواهر اردشیر حسین پور، در خارج از کشور اعلام کرد که برادرش را به سبب آنکه مخالف غنی سازی ۲۰ درصدی بود جمهوری اسلامی به قتل رسانده است.

مسعود علی‌محمدی، استاد فیزیکِ ذرات بنیادی در دانشگاه تهران، دومین دانشمند اتمی ایران بود که ترور شد. او در ۱۲ ژانویۀ ۲۰۱۰ هنگام بیرون آمدن از منزلش با انفجار بُمبِ جاسازی شده در موتورسیکلتی که در یک متریِ در ورودیِ منزل او به یک درخت بسته شده بود، جان باخت. او هنگام مرگ ۵۰ سال داشت. رامین مهمان‌پرست، سخنگوی وزارت امور خارجۀ ایران، گفت: «در تحقيقات اوليه علائمی از خباثت‌هایِ مثلثِ رژيم صهيونيستی، آمريكا و عوامل اجير شدۀ آن‌ها در ايران در اين رخداد تروريستی» دیده می‌شود. اما، به گفتۀ همکاران این دانشمند، او کارشناس فیزیک ذرات بنیادی بود، نه انرژیِ هسته‌ای و فعالیت‌های او بیشتر جنبۀ نظری داشت. از سوی دیگر، چون مسعود علی‌محمدی به اصلاح‌طلبان پیوسته بود و در گرماگرم جنبش سبز از میرحسین موسوی پشتیبانی می‌کرد، این فرضیه در میان ایرانیان مطرح شد که رژیم خود او را کشته است تا هم مخالفِ خوشنام و مزاحمی مانند او را از میان بردارد و هم از او شهید بسازد.

در دسامبر ۲۰۱۰ وزارت اطلاعاتِ جمهوری اسلامی ایران از دستگیری عامل ترور مسعود علی‌محمدی خبر داد و اعترافاتِ تلویزیونیِ جوانی به نام «مجید جمالی فَشی» را پخش کرد که ادعا می‌کرد برای این ترور به اسرائیل رفته و دوره‌هایی زیر نظر مأمورانِ «موُساد» دیده بود. اما بعضی از تحلیل‌گرانِ مسائل امنیتی اسرائیل با بررسی اعترافات این جوان ادعاهای او را رد کردند. مجید جمالی فشی در ۱۵ ماه می ۲۰۱۲ به دستور قاضی صلواتی به دار آویخته شد. 

در ۲۹ نوامبر ۲۰۱۰ مجید شهریاری، فیزیک‌دان و دانشمند هسته‌ای و استاد دانشگاه شهید بهشتی، با انفجار بُمبی مغناطیسی که موتورسواری به اتوموُبیل در حال حرکتِ او چسباند، در بزرگ‌راه ارتش در شمال شرق تهران کشته شد. رانندۀ او که متوجه بمب شده بود با فریاد ترمز کرد و از اتومبیل پیاده شد. همسر شهریاری نیز که در صندلی عقب نشسته بود همراه راننده پیاده شد، اما شهریاری که در صندلی جلو نشسته بود نتوانست کمربند ایمنی‌اش را به موقع باز کند و از اتوموُبیل خارج شود.

چندی بعد مستندی تلویزیونی پخش شد که در آن مازیار ابراهیمی در کنار مجید جمالی فشی اعتراف کرد که مسئول تیم ترور مجید شهریاری و عضو گروه ترور علی‌محمدی بوده است. اما در ۲۰۱۳ معلوم شد که او و دیگر بازداشت شدگان بی‌گناه بوده‌اند. مازیار ابراهیمی سپس از کشور خارج شد و در سال ۲۰۱۹ داستان دستگیری و اعترافات خود را در زیر شکنجه روایت کرد.

در ۲۹ نوامبر ۲۰۱۰ یعنی در همان روزی که مجید شهریاری ترور شد، فریدون عباسی دوانی، متولد ژوئیۀ ۱۹۵۸، دانشمند ارشد وزارت دفاع و عضو هیأت علمیِ دانشکدۀ فیزیک دانشگاه امام حسین، نیز در یک سوء قصد نافرجام زخمی شد. او در میدان دانشجوی تهران در حال رانندگی بود که متوجه شد موتورسواری بُمبی مغناطیسی را به در اتومبیلش نصب کرد. پس، بی‌درنگ از اتومبیلِ در حال حرکت بیرون پرید و زنده ماند. رژیم این ترور را نیز به «موُساد» نسبت داد. فریدون عباسی دوانی در ۱۳ فوریۀ ۲۰۱۱ به ریاست سازمان انرژی اتمی ایران منصوب شد و تا سال ۲۰۱۳ در این سمت باقی بود.

در ۱۱ ژانویۀ ۲۰۱۲ مصطفی احمدی روشن، معاون بازرگانیِ تأسیسات هسته‌ای نطنز، بر اثر انفجار بُمبی مغناطیسی که موتورسواری آن را بر اتومبیلِ در حال حرکتِ او در یکی از خیابان‌هایِ شرق تهران چسباند کشته شد. او ۳۲ سال داشت. در آن انفجار رضا قشقایی، کارمند سازمان انرژی اتمی ایران، نیز که همراه احمدی روشن و همسن او بود زخمی شد و در بیمارستان درگذشت. خبرگزاری فارس ترور احمدی روشن را نتیجۀ همکاری «موُساد» و سازمان مجاهدین خلق ایران اعلام کرد.

برخی منابع رسمی آمریکایی و اروپایی دست داشتنِ موُساد را در همۀ این ترورها تأیید کرده‌اند. اما اسرائیلی‌ها همواره سکوت اختیار کرده‌اند. نه مسئولیتِ آن ترورها را به عهده گرفته‌اند و نه اتهام دست داشتنِ در آن‌ها رد کرده‌اند.

دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید

آبونه شوید

اخبار جهان را با بارگیری اَپ ار.اف.ای دنبال کنید