روایتی دست اول از بمباران اندیمشک

علی عیسی‌نَمی از شاهدان عینی و خبرنگار حاضر در فاجعه‌ بمباران هوایی اندیمشک با اشاره به حمله هوایی ۵۴ فروند از هواپیماهای عراق  روایت می‌کند: در دوران جنگ تحمیلی اخبار مرتبط با این دو شهرستان را مخابره می‌کردم و هر لحظه آمادگی حمله عراق را داشتم. چهارم آذرماه ۱۳۶۵  وقتی ۵۴ فروند هواپیمای دشمن در عملیاتی که حدود یک ساعت و ۴۵ دقیقه به طول انجامید، مراکز حساس اندیمشک را مورد هجوم قرار دادند.

به این نیت که از این فاجعه، خبری مخابره کنم در محل بمباران‌ حضور یافتم. حمله هوایی صدام آنچنان غیرانسانی و دلخراش بود که کار خبر را فراموش کردم و مانند هر انسان دیگری که در محل بود به کمک مجروحان و حمل پیکرهای شهدا پرداختم. در این حمله حدود ۲۰۰ نفر در محلی که ما حضور داشتیم به شهادت رسیدند و ۵۰۰ نفر هم مجروح شدند. بدن‌های تکه تکه شده مجروحان و شهدا را از لابه‌لای شاخه‌های درختان جمع کردیم.

حدود یک ساعت از حضورم در محل گذشته بود.  آخرین هواپیماها در حال بازگشت بودند که بمبی به زمین اصابت کرد. بعد از آن نمی‌دانم چه شد. موج انفجار من را گرفت و متوجه شدم پایم مجروح شده است. بعد از این قضیه به بیمارستان شهید کلانتری آن زمان اعزام شدم.

وقتی عراق دست به چنین جنایتی زد خبرنگار بسیار کم بود و تصور می‌کردم ممکن است  کسی از جزئیات این حمله آگاه نشود. به این فکر افتادم که از بیمارستان خبر را مخابره کنم. از پرسنل بیمارستان تلفنی در اختیار من قرار دادند. به واسطه دوستانم توانستم این خبر را برای روزنامه‌های کیهان و جمهوری اسلامی گزارش بدهم و همان روز در صفحه نخست آنها به چاپ رسید.

پس از این بمباران و جنایت صدام، مردم مقاوم در اندیمشک پیکرهای شهدای چهارم آذرماه ۱۳۶۵ را تشییع و با حضور باشکوه‌شان در هشت سال دفاع مقدس ثابت کردند؛ همواره گوش به فرمان امام خمینی(ره) و امامشان هستند، چنین وقایعی خللی در اراده آن‌ها وارد نخواهد کرد.

۲۴۱۲۴۱