نفرین در سرزمین شرق/ شاهزاده مونونوکه آینه افکار میازاکی

 

گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو- سید مجتبی هاشمی؛ شاهزاده مومونوکه، هفتمین تجربه کارگردانی میازاکی و محصول استدیو جیبلی در سال ۱۹۹۷ است. آشیتاکا، آخرین شاهزاده قبیله امیشی، به دلیل دفاع از قبیله و مواجهه با گراز نفرین‌شده دچار نوعی نفرین می‌شود. به گفته پیشگوی قبیله، او باید برای آنکه نجات یابد خدای جنگل سرزمین شرق را ملاقات و از او طلب درمان کند، اما تقدیر علاوه بر این، چیز دیگری را برای او درنظر گرفته بود. شاهزاده مومونوکه، صریح‌ترین تلاش میازاکی برای قصه‌گویی و پرداخت به منظومه فکری اوست. در این انیمیشن، میازاکی به‌صورت ویژه بر بافت تاریخی-ستنی ژاپن، ابزار‌های کهن فانتزی، برجسته‌تر کردن شخصیت‌های فرعی و سیاه‌لشکر و درون‌مایه تاکید داشته است.

میازاکی، جهان و شخصیت‌های خاکستری شاهزاده مومونوکه
میازاکی در آثار قبلی خود، بر ارائه چهره و بسط شخصیت‌هایی کاملا خوب یا کاملا پلید تاکید داشته، اما در دنیای شاهزاده مومونوکه، شخصیت‌ها خیر یا شر مطلق نیستند. میازاکی در این اثر، گام بلند‌تری برداشته و سعی می‌کند ساختمان فردی و اجتماعی شخصیت‌های محوری، فرعی و سیاه‌لشکر خود را به‌صورتی متفاوت عرضه کند. این صورت متفاوت، بیان بزرگ‌سالانه‌تر و واقع‌گرایانه‌تر از انگیزش، بینش و کنش شخصیت‌ها است. دنیایی که در آن شخصیت‌ها با توجه به برهان‌ها و نوع سبک زندگی خود، سعی در بقا و ارتقا زندگی و محیط خود دارند و از رسیدن به آن دست نمی‌کشند.
علاوه بر این، میازاکی از ذات دوره‌ای که داستان را انتخاب کرده بهره می‌گیرد و وجه خاکستری آن را در قالب جبهه انسان‌ها نمایان‌تر می‌کند. هنگامی که دو گروه از انسان‌ها قصد غلبه بر دیگری دارند و برای رسیدن به آن از همه طرق بهره می‌گیرند. به‌تعیبری می‌توان گفت جبهه‌های حاضر در دنیای مومونوکه، برای دفاع از خود، براهین محکم و مستدلی دارند. این امر موجب می‌شود هرکدام منطق و کنش‌گری منطبق بر فایده و منفعت خود داشته باشند و ذیل راهبردی که بتوان به آن دست یافت عمل کنند.