خلق اثر با سلیقه سنتی و نگاه نو/ وقفه‌ای که فرصت کسب تجربه شد

مجتبی ضیایی عضو شورای انتخاب یازدهمین دوسالانه ملی سرامیک ایران درباره دوسالانه سرامیک و روند رشد آن به خبرنگار مهر گفت: دبیری دوسالانه‌های سرامیک تا پیش از دوره یازدهم، برعهده استاد انوشفر (۷ دوره)، خانم سالور (یک دوره) و انجمن ملی سرامیک ایران بود که در همه این دوره‌ها، روندی به سوی نهادینه کردن سرامیک مدرن در ایران مدنظر و بسیار هم در این ‏راستا مؤثر بود.‌

وی توضیح داد: نقطه عطف در عرصه سرامیک جایی بود که هنرمندان فعال در رشته‌های دیگر ‏هنر مثل مجسمه و نقاشی، وارد حوزه نوگرایی در سرامیک ایران شدند که این ‏نوگرایی را در دوسالانه دهم شاهد بودیم. عمده کارها در آن دوره نگاه مدرن داشت و بخشی ‏هم در ارتباط با هنر مدرن و سنت بود یعنی با سلیقه سنتی اما نگاه نو به خلق آثار پرداختند. ‏

ضیای به وقفه ۱۰ ساله بین دوسالانه دهم تا یازدهم اشاره کرد و افزود: در این ۱۰ سال، چندین ‏نمایشگاه مهم در این حوزه برپا شد و گروه‌هایی نیز شکل گرفت و به نوعی این مدت دهه ورود ‏سرامیک به هنر معاصر نیز به حساب می‌آید و کم کم آثاری با نگاه معاصر شکل گرفتند؛ آثاری که ‏استیتمنت و عنوان مشخص دارند.

وقفه بین دو دوره دوسالانه سرامیک فرصتی برای کسب تجربه شد

به گفته وی، در دهمین دوسالانه ملی سرامیک، متن محور بودن کارها ضعیف بود ولی در ‏این دوره ما شاهد هستیم که متن جزئی از اثر است. ‏ در آثار این دوره نه تنها استیتمنت ‏جزئی از آثار شده است بلکه دغدغه‌های اجتماعی، فرهنگی جدیدی نیز به آثار اضافه شده است که می‌توان گفت این وقفه، فرصتی شد تا هنرمندان سرامیک کسب تجربه کنند.‏

عضو شورای انتخاب یازدهمین دوسالانه ملی سرامیک درباره اینکه آیا این وقفه چندین ساله سبب به رکود رسیدن هنرمندان شده یا خیر، بیان کرد: قطعاً برگزاری هیچ نمایشگاهی ‏در این بازه زمانی جای دوسالانه را نمی‌گیرد. اگر دوسالانه در این فاصله زمانی تداوم داشت ‏قطعا شاهد اتفاق بهتری بودیم اما در هر صورت سرامیک پویایی خود را در این سال‌ها ‏حفظ کرده است.‏

رشته سرامیک در دانشگاه‌ها تأسیس شود

وی با تاکید بر اینکه باید رشته سرامیک در دانشگاه‌ها تأسیس شود، درباره اهمیت پژوهش در این عرصه گفت: هر پژوهش درست و جدی یک بازه ۶ ‏ماهه تا یکساله نیاز دارد. در برخی دوسالانه‌ها شاهد بودیم بخش پژوهشی بسیار مؤثر بودند ‏مثل دوسالانه قبلی مجسمه سازی. اما شاید چیزی که در کنار پژوهش و بیش از آن به آن ‏نیاز داریم نقد است. اگر با رویدادی هنری مواجه هستیم این نقد اصولی است که می‌تواند ‏راهگشا باشد. پژوهش فرایندی زمان بر است و دنبال یک نگاه بنیادین است ولی تأثیر نیش ‏قلم نقد بسیار می‌تواند مؤثر باشد. چنین رویدادهایی باید از افراد بخواهد تا نگاه و نقد خود را ‏ارائه دهند. وقتی به منتقدان در جامعه بها داده نشود ما نخواهیم فهمید در چه مسیری قدم می‌‏زنیم. ‏

رویدادهای هنری کیوریتورال موفق‌تر از فراخوانی بودند

ضیایی در پایان با بیان اینکه دوسالانه‌ها و رویدادهای هنری که به صورت کیوریتورال ‏برگزار شده‌اند موفق تر از رویدادهای فراخوانی بوده‌اند، درباره کیفیت آثار این دوره توضیح داد: ما در این دوره هم آثار با نگاه مدرن و هم آثار با نگاه معاصر دیدیم، برخی کارها نیز صرفاً تکنیکال بودند. اثر معاصر بیشتر زمینه‌مند است و به دغدغه اجتماعی ‏اشاره می‌کند. نگاه انتقادی در هنر معاصر دنیای خاصی را می‌سازد و عموماً با کارهای ‏صرفا مدرنیستی در تعارض هستند. کار مدرنیستی به یک اثر فرمال بسنده می‌کند و دنبال ‏فرم است.‏

در یازدهمین دوسالانه ملی سرامیک ایران ۹۴ اثر از ۸۷ هنرمند توسط شورای انتخاب برای نمایش در ‏نمایشگاه ‏انتخاب شدند.‏ مجتبی قربانی شاه کوچکی، مجید ضیایی، بیتا فیاضی، محمود محرمی، ‏نفیسه خلج و ‏بهزاد اژدری شورای انتخاب آثار بودند.