باشکوه ترین حالت بارش شهابی از امشب رصد می شود

احسان مهرجو، کارشناس نجوم در خصوص بارش شهابی جوزایی به خبرنگار مهر گفت: بهترین زمان برای رصد این بارش شهابی ۲۳ و ۲۴ آذر ماه ۹۹ است.

وی با بیان اینکه این بارش یکی از فعال‌ترین و باشکوه ترین بارش‌های شهابی است که در طول سال منجمان در آسمان می توانند شاهد آن باشند، گفت: رصد بارش شهابی جوزایی امسال با شکوه‌تر از سال‌های دیگر است زیرا در انتهای ماه قمری به سر می‌بریم و این یعنی بدلیل عدم حضور ماه در طول شب، آسمان از تاریکی خوبی برخوردار خواهد بود و این فرصت خوبی را برای مشاهده بارش جوزایی در اختیار منجمان قرار می‌دهد.

کارشناس نجوم خاطر نشان کرد: البته که برای رصد این بارش شهابی باید به دور از آلودگی های نوری باشیم و تا حد امکان از شهرها دور شویم.

مهرجو عنوان کرد: کانون این بارش صورت فلکی جوزا (دو پیکر) است و این یعنی برای مشاهده تعداد شهاب‌های بیشتر بهتر است صورت فلکی جوزا و اطراف آن را زیر نظر داشته باشیم. صورت فلکی جوزا از حدود ساعت ۱۹ از شرق آسمان طلوع می‌کند و ساعت ۲ بامداد به بیشترین ارتفاع خودش می‌رسد و به تدریج در افق غربی غروب می‌کند.

وی با اشاره به زمان اوج بارش شهابی جوزایی که بامداد روزهای ۲۳ و ۲۴ آذر است، گفت: تعداد شهاب‌های بارش جوزایی در اوج بارش یعنی حوالی ساعت ۴.۳۰ صبح، بین ۱۲۰ تا ۱۵۰ شهاب در هر ساعت در شرایط ایده‌آل (آسمان تاریک و بدون آلودگی نوری) است؛ اما پیش‌بینی می‌شود در شهرها بین ۵۰ تا ۷۰ شهاب قابل مشاهده باشد.

مهرجو با تاکید بر اینکه بهتر است برای رصد این بارش به صورت گروهی اقدام شود، گفت: زیرا با تقسیم بندی آسمان می‌توان نواحی بیشتری از آسمان را پوشش داد و تعداد شهاب بیشتری را مشاهد کرد.

کارشناس نجوم خاطر نشان کرد: تقریباً از ۱۱ نیمه شب ۲۳ آ ذرماه تا ۵ صبح ۲۴ آذرماه مجموعاً ۳۰۰ شهاب را می توان مشاهده کرد.

وی با بیان اینکه این بارش از معدود بارش‌های شهابی است که منشاء آن دنباله‌دار نیست و سیارک است، گفت: منشا این بارش سیارک فایتون ۳۲۰۰ (Phaeton ۳۲۰۰) است که قطر ۵.۵ کیلومتری دارد و در مداری بیضوی به دور خورشید گردش می‌کند که در کمترین فاصله‌اش از ۲۰ کیلومتری خورشید عبور می‌کند؛ در این حالت بخاطر گرمای زیادی که از خورشید دریافت می‌کند بخش‌هایی از مواد سنگی‌اش خرد و تکه تکه شده و در مدارش در فضا باقی می‌ماند در نتیجه هرگاه زمین در گردش سالانه‌اش به دور خورشید از دل این توده ذرات بسیار ریز عبور کند، این ذرات با سرعت زیاد به جو زمین برخورد کرد، می‌سوزند و از خود برای چند ثانیه رد روشنی به جای می‌گذارند که به آن شهاب می‌گوییم.