برخی درخت‌ها انگار با آدم حرف می‌زنند!

حدود یک قرن  عمر کرده و علاوه بر دوران حکومت پهلوی اول و دوم، احتمالاً آخرین روزهای حکومت احمدشاه قاجار را هم دیده است؛ پسرکی که در دوازده‌سالگی پادشاه ایران شد و تا آمد فرق دست راست و چپش را بفهمد در بیست و شش‌سالگی به زمامداری خود و سلسله‌اش پایان دادند.

2️⃣ آنچه اما در مورد این افرای سخت‌جان تامل‌برانگیز و عجیب است اینکه اصولاً حال افراها در تهران خوب نیست و ما در باغ گیاهشناسی ملی ایران به زحمت توانسته‌ایم چند پایه از آنها را پرورش دهیم که اغلب هم دچار آفت شده و در معرض پوسیدگی قرار دارند. اما این یکی حقیقتاً خوب دوام آورده و حتی دربرابر نرده‌های آهنی هم نفس‌کش می‌طلبد! انگار آن بنده خدایی که این نرده‌ها را در کنار نهال جوان افرا جاگذاری کرده، به فکرش هم خطور نمی‌کرده که ممکنه آن نوجوانِ نحیف روزی برای خودش پهلوانِ پهلوانانِ همه‌ی افراهای تهران شود!

3️⃣ عکس را یک جوان هنرمند، محیط‌زیستی، اهل ادبیات، ورزشکار، کوهنورد و مستندساز همین چند روز پیش شکار کرده به نام حمید کریلی که به زودی مجموعه درخشانش در ستایش درختان کهنسال ایران - که با مشاورت علمی دوست عزیزم، مصطفی خوشنویس تهیه شده - از شبکه مستند پخش خواهد شد.

4️⃣ درختان کهنسال، وقارِ یک سرزمین و نشانه فرهیختگی اهالی آن هستند؛ یادمان باشد که در ایران عزیز ما همچنان بیش از دوهزار پایه درخت کهنسال زیست می‌کند که بیش از دوبرابر مجموع درختان کهنسالی است که در اروپا وجود دارد. این یعنی: وحشی بافقی راست می‌گفته و ما درخت‌افکن نبوده‌ایم ...

5️⃣ آدم‌هایی مثل رئوف آذری، مظفر افشار، سعید انصاریان، سیروس زارع، لیلا اخلاصی، عادل سالاری، علی طهماسبی، محمود کردی، افسانه احسانی، صفورا غله‌زاری، شیرین پارسی، عاطفه مجتهدی، احمد مبارکی، علی نصیری، مرتضی فرهادی، محمد ثابت، سیدامین هادی‌پور و ... ثابت کرده و می‌کنند که هنوز نسل وحشی‌بافقی‌ها در این مملکت زنده است و آنها آمده‌اند تا با تلفیقی از علم، درایت، شجاعت و عشق دوباره بسازند این سرزمین زخم‌خورده را ... آنها بی‌شک بهانه‌های سرکردنِ زمستان، پناهِ ما و دلیلِ حالِ خوبمان هستند ...