سند آمایش آموزش عالی؛ خوب، ولی ناکافی/ لزوم ارائه راهکار‌های عملیاتی‌تر برای رفع مشکل آموزش کشور

گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو- محمدجوادسمیعی: یک میلیون؛ داریم درباره تعداد انسان‌هایی صحبت می‌کنیم که  هر سال آینده خود را به دانشگاه و مسیر تحصیلات آکادمیک گره می‌زنند. جوانانی که قرار است امید برون رفت ایران از مشکلات و نفس تازه ای برای او باشند حالا با ورود به دانشگاه امیدی برایشان باقی نمانده است.این را از آما بالای تغییر رشته از کارشناسی به کارشناسی ارشد یا حتی از بین حرف‌های دانشجویان و میزان امیدشان به آینده کاری خود می‌توان فهمید. تناسب نداشتن تعداد صندلی‌ها در دانشگاه با نیاز‌های کلان کشور و همچنین سردرگمی جدی در تشخیص اولویت‌های کشور موجب شده است با ترافیک بالای دانشجو در برخی رشته‌های پرطرفدار که غالبا بازار کار خوبی برایشان می‌شود متصور شد، مواجه شویم. این در حالی است که در بسیاری از رشته های مورد نیاز کشور نیازمند نیروی متخصص هستیم که باید در دانشگاه تربیت شود ولی دانشگاه توان پاسخگویی به این نیازها را ندارد. دلیلش هم کاملا روشن است. هیچ سیستم واحد و منسجمی در کشور وجود ندارد که ورودی و خروجی دانشگاه‌ها را با نیازهای اساسی کشور تنظیم کند و آن را مورد ارزیابی قرار دهد و این چرخه معیوبی است که آغاز مرگ تدریجی ایران است. می دانستیم که باید سریع تر دست به کار شد اما با یک جستتجوی ساده متوجه شدیم این موضوع هیچ گاه مسئله اساسی در کشور نبوده و همیشه اگر به آن پرداخته شده، در حاشیه بوده است. مدتی روی این پرونده به شکل بسیار جدی کار کردیم و به دنبال راه‌کار های برون رفت از مشکل بنیادین جذب و پرورش دانشجو آن هم متناسب با نیازهای کشور بودیم که چشممان به سندی افتاد که دقیقا عنوانش همین بود.

سند آمایش آموزش عالی؛مصوبه جلسه 776 شورای عالی انقلاب فرهنگی شاید آن کورسوی امیدی باشد که قرار است قهرمانانه یکی از ریشه‌ای ترین بحران‌های این کشور که هم صنعت و هم حرکت علمی کشور را می‌تواند دچار خلل کند را حل کند.