نمایش «راشومون»؛ روایتی تلفیقی از هنر ایران و ژاپن

احسان عبدالملکی دارایی نویسنده و کارگردان نمایش «راشومون»، از چالش اقتباس از اثر ژاپنی و تلفیق آن با هنر ایران گفت.

احسان عبدالملکی دارایی نویسنده و کارگردان نمایش «راشومون» که به جشنواره تئاتر فجر راه یافته، در گفت و گو با خبرنگار حوزه تئاتر  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره موضوع این نمایش گفت: نمایش «راشومون» اقتباسی وفادارانه نسبت به اثر اصلی به همین نام از کوروساواست؛ از دیدگاه من «راشومون» فلسفی‌ترین اثر این کارگردان فقید ژاپنی است.

وی درباره اثر اقتباسی خود افزود: اصولاً تبدیل فیلم به یک نمایشنامه به نحوی که اصل روایت و هویت داستان حفظ شود، کار ساده‌ای نیست و برای من به عنوان نویسنده و کارگردان چالش بزرگی بود.

نویسنده و کارگردان نمایش «راشومون» درباره علاقه اش به حرفه تئاتر بیان کرد: حرفه من معماری است و در این حوزه به صورت تخصصی و پیوسته درگیر کار هستم. از سال‌ها پیش نوشتن و به روی صحنه بردن نمایش را بسیار دوست داشتم و همین موضوع باعث قرابت من با ادبیات نمایشی و هنر تئاتر به خصوص تمرکز روی آثار «ایبسن» و «ساموئل بکت» شد.

عبدالملکی درباره ارتباط معماری و تئاتر اظهار کرد: علاقه به ادبیات و هنر ژاپن ریشه در رشته تحصیلی من (معماری) دارد. در واقع ارتباط و انسجام بین معماری، هنر و ادبیات در فرهنگ ژاپن دلیل بارزی بود تا تمایل داشته باشم، به عنوان اولین کار حرفه‌ای در هنر تئاتر چنین اثری را بازنمایی کرده و روی صحنه ببرم.

این هنرمند درباره پیرنگ نمایش «راشومون» بیان کرد: «راشومون» حکایت قضاوت کردن بر پایه استدلال‌های ذهنی است. قضاوتی که نشانه شک برانگیزی بر روایت‌های ذهنی شاهدان است. این قضاوت فلسفه‌ای بی نهایت ژرف بر پایه اشتباهات یا شیطنت‌های انسانی است. سوالی که مطرح می‌کند این است که آیا حقیقت همانی است که شنیده می‌شود یا همانی است که دیده می‌شود یا همانی است که قضاوت می‌شود؟

وی ادامه داد: فلسفه راشومون همیشه در بینش انسان ساری و در مرحله مرحله زندگی اش ریشه دوانده است و اینکه انسان چه قدر جسارت قضاوت را بپذیرد، تاریخ پاسخ خواهد داد.

عبدالملکی درباره بازیگران اثرش اظهار کرد: در این اثر محمد رسائلی در سه نقش با گریم و لباس ثابت بازی می‌کند؛ هیزم شکن، سامورایی و راهزن. شخصیت زن با بازی پریسا قاسمی و پریا کاظمی به واسطه نوع برداشت‌های ذهنی مخاطب و خود شخصیت‌ها در روایت اصلی در دو وجه متغیر ستمدیده و اغواگر اجرا می‌شود. همچنین، با حذف شخصیت مرد عامی رهگذر در روایت اصلی، پرداخت شخصیتی راهب با بازی مهدی مخبری پر رنگ‌تر و تاثیرگذار‌تر صورت گرفته است.

کارگردان نمایش «راشومون» درباره استفاده از موسیقی در این نمایش بیان کرد: با آهنگسازی پیام یکتا و با استفاده از ادوات موسیقی ایرانی مانند کمانچه و سنتور تلاش شد تا ملودی ژاپنی و تم شرقی تولید شود و با این کار توانمندی ساز‌ها و دستگاه‌های موسیقی ایرانی بیشتر معرفی شده تا دست به اتفاقی بین فرهنگی بزنیم.

عبدالملکی درباره طراحی لباس‌ها گفت: راحیل و سمیه علیزاده تلاش کردند تا با رویکردی ایرانی کیمونو‌های ژاپنی را طراحی و پیاده سازی کردند. به عنوان مثال، آنان از بته جقه در سرآستین‌ها و نوار‌های حاشیه‌ای لباس‌ها استفاده کردند.

این هنرمند درباره انجام تمرینات در دوران کرونا توضیح داد: تمرین در دوران کرونا به دلیل ماهیت تئاتر سخت بود. اولین مسئله ما حفظ سلامتی و دومین معضل، استمرار در پیشبرد تمرین‌هاست اما به واسطه نوع نگاه حرفه‌ای اهالی تئاتر تطبیق با این شرایط در بلند مدت اذیت کننده نبود.

عبدالملکی درباره شیوه اجرای جشنواره فجر به صورت مجازی افزود: فرم مجازی اجرا در جشنواره ها، حداقل برای تئاتر به دلیل هویت و ماهیت اصلی خود تئاتر باعث افت کیفی و نزول حس مستقیم بین بازیگر و مخاطب می‌شود. تئاتر سه رکن بی بدیل دارد که هرکدام از این گردونه حذف شود اصل موضوع دچار خدشه جبران ناپذیر خواهد شد؛ و آن سه رکن بازیگر، صحنه و مخاطب هستند.

انتهای پیام/