هدست‌های نمایشی، نداشتن لباس و حق الزحمه‌های اندک داوران/ از بی‌تفاوتی رئیس تا لابی‌گری برای انتخابات

مشکلات داوری در بیستمین دوره لیگ برتر در حالی به یکی از چالش‌های اصلی تبدیل شده که نگاهی به شرایط نشان می‌دهد که آنها با چه مشکلات پیش‌پا افتاده‌ای مواجه هستند.

مشکلات داوری در بیستمین دوره لیگ برتر در حالی به یکی از چالش‌های اصلی تبدیل شده که نگاهی به شرایط نشان می‌دهد که آنها با چه مشکلات پیش‌پا افتاده‌ای مواجه هستند. به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، فوتبال ایران به لحاظ پتانسیل داوری، افراد شایسته زیادی داشته و دارد اما مشکلاتی باعث شده داوران در سال‌های اخیر از جمله در لیگ بیستم تمرکز کافی برای قضاوت در مستطیل سبز نداشته باشند و اکثر تیم‌های لیگ برتری از همین اتفاقات متضرر شده و ناراضی هستند.

با بررسی ساده در اکثرا دیدارها تا پایان هفته سیزدهم می‌توان اذعان کرد که در چند بازی با اشتباه مستقیم داور، نتیجه به کلی تغییر یافته، اما سؤال اینجاست که چه زمانی این مسائل به پایان می‌رسد؟ واقعاً چرا داوران در اکثر بازی‌ها اشتباهات تأثیرگذار دارند؟ در این میان علاوه بر بحث آموزش داوران که موضوعی بسیار مهم و اساسی است، موارد دیگری هم وجود دارند که قابل تأمل هستند.

عدم پرداخت مطالبات داوران و حق الزحمه ناچیز در هر قضاوت، یکی از دلایلی است که روی تمرکز داوران و بالا رفتن اشتباهات آنها تاثیر می‌گذارد. داوران وسط برای هر قضاوت یک میلیون تومان، کمک داوران پانصد هزار تومان و داور چهارم دویست هزار تومان دستمزد دریافت می‌کنند که در این شرایط اقتصادی مبلغ بسیار ناچیزی است. در این بین فدراسیون فوتبال هم ۱۰ درصد مالیات از این مبلغ کسر می‌کند.

مشکلات داوران اما به همین جا ختم نمی‌شود و دلایل دیگری هم وجود دارد. آنچه در ظاهر دیده می‌شود این است که همه داوران به سیستم ارتباط رادیویی یا هدست‌هایی که به برقراری ارتباط با کمک‌ها کمک می‌کند، مجهز هستند، اما اصل ماجرا چیز دیگری است و فقط ۶ گروه داوری این سیستم را دارند. در واقع سایر تیم‌های داوری برای نمایش از آنها استفاده می‌کنند و تجهیزات آنها کامل نیست.

در برخی از بازی‌های لیگ، با توجه به اضافه شدن داوران پشت دروازه، برخی از داوران وسط تصمیم می‌گیرند این هدست‌ها را در اختیار داوران پشت دروازه قرار دهند تا کمک داوران، چرا که اعتقاد دارند با کمبود سیستم بهترین راه انتخاب داورانی است که اهمیت بیشتری برای کمک به داور وسط دارد. نکته تأسف‌بار ماجرا این است که برخی از این سیستم‌ها به خوبی نگهداری نشده‌اند و باعث آسیب رسیدن به گوش‌های داوران هم شده است.

نداشتن البسه کافی از دلایل دیگری است که شأن داوران را پایین می‌آورد و این اتفاق در حالی رقم خورده که روی البسه داوران نام اسپانسر به چشم می‌خورد، اما داوران تا پایان فصل فقط باید از دو دست لباس استفاده کنند. با این شرایط صحبت از استفاده از کمک‌داور ویدئویی (VAR) بیشتر شبیه به یک شوخی می‌ماند که گاهی اوقات از سوی مسئولان فدراسیون مطرح می‌شود.

حال باید سراغ مسئولان فدراسیون فوتبال و متولی امر کمیته داوران، یعنی فریدون اصفهانیان رفت و پرسید که چرا داوران فوتبال کشورمان در لیگ برتر ابتدایی‌ترین امکانات برای قضاوت در هر مسابقه را در اختیار ندارند؟ رئیس کمیته داورانی که خود را ملزم به پاسخگویی نمی‌داند و با بی‌تفاوتی سکوت پیشه کرده است. با این شرایط نمی‌توان به جواب روشنی از رئیس کمیته داوران رسید، چون که آقای رئیس خود را مسئول پاسخ به سؤالات رسانه‌ها نمی‌داند. عضو هیئت رئیسه فعلی فدراسیون فوتبال فعلاً دنبال چینش داوران و لابی‌گری برای انتخابات ۱۰ اسفند فدراسیون فوتبال است.