بی خبری از مهران رئوف، فعال کارگری دوتابعیتی

 بی‌خبری از مهران رئوف، فعال کارگری دوتابعیتی

قریب به چهار ماه از بازداشت «مهران رئوف»، فعال کارگری و شهروند دوتابعیتی ایرانی-بریتانیایی که مهرماه سال جاری بعد از دستگیری به بند دو الف سپاه منتقل شده، گذشته است و کماکان کسی از شرایط او خبر ندارد.

اعضای خانواده درجه اول مهران، خارج از ایران زندگی می‌کنند. تاکنون به او اجازه تماس با خانواده‌اش داده نشده و این زندانی به‌جز قوم و خویشی دور، کسی را برای پیگیری پرونده‌اش در تهران ندارد.

***

مهران رئوف پیش از انقلاب برای ادامه تحصیل به انگلستان سفر کرد. او تحصیلاتش را در بریتانیا به سرانجام رساند و علی‌رغم آنکه تابعیت این کشور را دارد، اما در طول چند سال گذشته عمده وقتش را در ایران گذرانده است.

پس از دستگیری مهران، تعدادی از فعالان کارگری به فکر راه‌اندازی یک کمیته حمایت از او افتادند. از جمله گروه‌های فعال در این کمیته، «اتحاد بین‌المللی در حمایت از کارگران در ایران» بوده که تاکنون توانسته است، توجه بیش از ۹۰تشکل و اتحادیه بین المللی را به موضوع این زندانی جلب کند و واکنش آن‌ها را برانگیزد.

«ستار رحمانی»، فعال کارگری و عضو «اتحاد بین‌المللی در حمایت از کارگران ایران» از اعضای فعال کمپین حمایت از مهران رئوف است.

او می‌گوید آقای رئوف را مهرماه، شبانه دستگیر می‌کنند. آن‌ها پس از تفتیش منزل او و ضبط وسایل شخصی‌اش مثل کامپیوتر و تلفن، مهران را با خودشان می‌برند. مهران رئوف مدتی بعد با یکی از اقوام دور خود تماس گرفته و گفته است که در بند دو الف سپاه زندان اوین زندانی است.

ستار رحمانی می‌گوید: «در طول مدت کوتاهی، جمعی از هنرمندان، نویسندگان، شعرا، فعالان کارگری و حتی پناهندگان و سایر اقشار جامعه پتیشن تهیه شده را امضا کردند.»

ابراز نگرانی‌ نهادهای بین‌المللی

به گفته او نهادهای حقوق بشری و اتحادیه‌های کارگری در آرژانتین، فرانسه، اسپانیا، تی‌یو‌سی (TUC) و همچنین کنگره اتحادیه‌های کارگری بریتانیا تاکنون با انتشار بیانیه‌هایی، نگرانی خود را از دستگیری خودسرانه مهران و همچنین سایر فعالین کارگری، اظهار کرده و به مقامات رژیم جمهوری اسلامی در این مورد هشدار داده‌اند.

سازمان‌های سندیکایی فرانسه همچون «سولیدر» و «اونسا» در نامه‌ای به علی خامنه‌ای نوشته‌اند:

«نظر شما را نسبت به وضعیت نگران‌کننده آقای مهران رئوف جلب می‌کنیم. مهران رئوف در ایران متولد و بزرگ شده، ولی به مدتِ طولانی در بریتانیا زندگی کرده و ملیت دوگانه دارد. در ایران، او به خانواده کارگران، زبانِ انگلیسی تدریس می‌کرد و نیز با دفاع از حقوق آنان به آن‌ها در سازماندهی خود کمک می‌کرد. در پی بدرفتاری‌های سخت با او، ما فوق‌العاده برای وضعیت مهران رئوف نگران هستیم.»

در این نامه با اشاره به محرومیت مهران رئوف از دسترسی به وکیل و تماس با خویشاوندان، گفته شده: «مسئولیت کامل جان و سلامتی مهران رئوف ۶۴ساله با جمهوری اسلامی ایران است. او یک زندانی عقیدتی است که سزاوار زندان خودکامانه‌ای که سه ماه طول کشیده، نیست. ما، سازمان‌های سندیکایی فرانسوی، به نام احترام به حقوق جهان‌شمول انسانی، خواهان آزادی فوری مهران رئوف هستیم.»

همچنین بزرگ‌ترین کنفدراسیون اتحادیه‌های کارگری اسپانیا موسوم به «کمیسیون‌های کارگران» با بیش از یک میلیون عضو با انتشار بیانیه‌ای با کمیته حمایت از مهران رئوف اعلام همدلی کرده است.

آن‌ها در متن بیانیه‌شان نوشته‌اند: «مهران رئوف، بدون دسترسی به وکیل و بدون داشتن اعضای نزدیک خانواده در ایران، در زندان بدنام اوین در سلول انفرادی و تحت کنترل سپاه پاسداران، محبوس است. با توجه به این شرایط و اعمال فشار شدید توسط مقامات زندان، این نگرانی وجود دارد که او مورد بدرفتاری و شکنجه قرار گرفته باشد. ما خواهان آزادی فوری مهران رئوف به عنوان یک زندانی عقیدتی هستیم. او نباید بیش از این به‌طور ناعادلانه در زندان به‌سر ببرد.»

همچنین بیش از۹۷ سندیکای کارگری که در چارچوب «شبکه بین‌المللی کارگری برای همبستگی و مبارزه» فعالیت می‌کنند، در نامه‌ای خطاب به «دامنیک راب»، وزیر امور خارجه بریتانیا از دولت این کشور درخواست کرده‌اند برای آزادی مهران رئوف دست به اقدام بزند.

اتهام «کمونیست‌بودن» به فعالان کارگری

آن‌طور که اعضای کمپین حمایت از مهران می‌گویند کماکان کسی از اتهامات او مطلع نیست؛ اما آن‌ها اخبار ناموثقی دریافت کرده‌اند که این زندانی حین بازجویی به عضویت در گروه‌های کمونیستی متهم شده است.

ستار رحمانی می‌گوید با نگاهی به جریانات هفت‌تپه به‌خوبی قابل فهم است که در ایران کارگران به خاطر قراردادهای موقت و نداشتن امنیت شغلی تحت فشارند و حقوق کارگران با خط فقر فاصله معناداری دارد: «اخیرا برخی از فعالین کارگری خط فقر را از ۱۰ تا ۱۲میلیون تومان در ماه برآورد کرده‌اند؛ اما حداقل دستمزد یک کارگر دومیلیون و ششصدهزار تومان در ماه است. درد امثال رئوف، پیوند جنبش کارگری و تشکیل تشکلات واقعی است. آن‌ها می‌گویند باید کارگران هفت تپه، فولاد، هپکو، ماشین‌سازی تبریز، خودروسازی و معادن و سایر کارخانه‌ها که دردشان یکی است و تشکل مستقل ندارند، ایشان در معرض تهدید و اخراج‌اند و زیر چرخ‌دنده‌های سیستم نئولیبرالیزمی که تلاش می‌کند با کوچک کردن دولت، صنایع را به معرض فروش بگذارد، در حال له شدن‌اند، بنابراین با همدیگر برای تشکیل سندیدکاهای مستقل تلاش کنند.»

مهران رئوف وکیل ندارد؛ چون وکیلی که توسط خانواده او برای دفاع استخدام شده تاکنون قادر نبوده با او ارتباط بگیرد و از سوی دیگر، با اطلاعات مختصری که از طریق سایر زندانی‌ها به بیرون درز کرده، به نظر می‌رسد او تحت فشار شدیدی برای اعتراف علیه خود است.

ستار رحمانی، فعال حقوق کارگری، می‌گوید: «خانم کیت بل به نمایندگی از کنگره اتحادیه‌های کارگری انگلستان نیز در این مورد واکنش نشان داده. آن‌ها برای سفارت انگلستان در تهران نامه نوشته‌اند تا آن‌ها را ترغیب به واکنش نسبت به زندانی کردن شهروندی بریتانیایی کنند.»

بازداشتگاه‌های سپاه و نقض حقوق انسانی

«مهری جعفری»، وکیل دادگستری و فعال کارگری ساکن بریتانیا که عضو دیگر کمپین حمایت از مهران رئوف است، می‌گوید؛ وقتی یک کنش‌گر اجتماعی در بازداشت به سر می‌برد، سکوت جامعه، شرایط سرکوب و فشار او را فراهم می‌کند و می‌تواند در معرض خطر بازجویی‌های شدید، اعترافات ناخواسته و شکنجه باشد.

به گفته مهری جعفری، دوستان او در لندن نگران‌اند که دوتابعیتی بودن مهران هزینه بیشتری به او وارد کند و البته او پیش از بازداشت به یکی از دوستانش در لندن گفته بوده که در صورت دستگیری، در مورد او سکوت نکنند و تا آنجا که ممکن است در این مورد اطلاع‌رسانی کنند.

به گفته مهری جعفری، مهران یک کنش‌گر اجتماعی است که فعالیت صلح‌آمیز داشته و اتهام وابستگی به یک گروه سیاسی به خودیِ خود جرم محسوب نمی‌شود. البته ما کماکان نمی‌دانیم اتهامات قطعی وارد شده به او چیست. همان‌طور که می‌دانید بند دو الف زندان اوین تحت کنترل شدید سپاه پاسداران است و به ندرت خبری به بیرون از این زندان درز می‌کند؛ اما می‌توانیم حدس بزنیم، معمولا اتهاماتی که متوجه فعالان اجتماعی و کارگری می‌شود، یک سری اتهام‌های کلی و مبهم است که در پی حرکت‌های مطالبه‌گرانه مدنی به افراد الصاق می‌شود.

مهری جعفری می‌گوید کسانی که در بازداشتگاه سپاه نگهداری می‌شوند، از حداقل امکانات حقوقی و انسانی برخوردار نیستند: «آن‌ها از جمله از حق دسترسی به وکیل که بر اساس قانون اساسی خود جمهوری اسلامی و آیین دادرسی کیفری از حقوق پایه‌ای هر شهروند ایرانی است، محروم‌اند. این در حالی است که حتی اگر بازپرس یک پرونده بخواهد محرومیت از دسترسی به وکیل ایجاد کند باید حتما قرار تامین محرومیت از دسترسی به وکیل صادر کند که همان قرار هم قابل اعتراض است. اما باز هم می‌بینیم در چرخه‌ای که یک زندانی سیاسی قرار می‌گیرد، چنین حق اعتراضی از او سلب می‌شود؛ چون ترس و واهمه‌ای که در آن بند وجود دارد، امکان اعتراض و مطالبه آزادانه را از زندانی سلب می‌کند.»

این وکیل دادگستری با اشاره به اینکه مهران از ۲۵مهرماه تاکنون در سلول انفرادی به‌سر می‌برد، به غیرقانونی بودن این روند اشاره می‌کند: «اگر کسی را بیش از ۱۵ روز در سلول انفرادی نگه دارند، مصداق شکنجه است؛ خصوصا که به وکیل هم برای اعتراض دسترسی نداشته باشد. اخیرا از طریق تلفن‌های جسته و گریخته متوجه شدیم که کسانی برای چند روز به‌طور موقت به بند ایشان منتقل می‌شوند که همین هم جای امیدواری است؛ چون چرخه سلول انفرادی را می‌شکند؛ اما ورود و خروج افراد به سلول انفرادی مشخصه این سلول را نفی نمی‌کند. این زندانی هنوز هم تحت بازجویی است و همچنان احتمال اعتراف‌گیری اجباری در موردش وجود دارد. مجموعه این‌ها اساسا وجاهت قانونی ندارد و طبیعی است که اگر بشنویم مهران رئوف به هر جرمی اعتراف کرده، می‌دانیم این اعتراف وجهه قانونی ندارد.»

به گفته مهری جعفری، در ایران تعداد محدودی از مشاغل را زیرمجموعه مشاغل کارگری فرض می‌کنند؛ این در حالی است که بدنه اصلی جامعه ایران بدنه سرمایه‌گذار نیستند؛ بلکه بدنه کارگراند و به اشکال مختلف در چرخه خدماتی و تولیدی فعالیت می‌کنند.

مهری جعفری معتقد است تعریف محدود از طبقه کارگر شاید همان شکافی باشد که جمهوری اسلامی سعی می‌کند بین طبقه عظیم کارگر و سایر مردم ایجاد کند: «در حالی که ما مثل اعضای یک خانواده هستیم و در سطح وسیع‌تری نیاز به حمایت از یکدیگر داریم، به‌ویژه وقتی یکی از ما در تلاش برای بهبود زندگی سایرین، در چنین شرایط ناخوشایندی قرار می‌گیرد.»

این عضو کمیته حمایت از مهران در انتهای سخنانش اظهار امیدواری می‌کند که دولت بریتانیا از شهروند خودش حمایت کند: «نامه‌های بسیاری از سوی اتحادیه‌های کارگری سراسر جهان خطاب به دولت بریتانیا نوشته شده تا از شهروند خودش حمایت کند. کنگره اتحادیه کارگری بریتانیا از این کمپین حمایت کرده و ما همچنان در تلاش‌ایم که همبستگی گروه‌های اتحادیه‌های کارگری بیشتری را به دست بیاوریم تا از حرکت‌های کارگری داخل ایران حمایت کنند.»

ماهرخ غلامحسین‌پور - ایران وایر

 
فیلمها و خبرهای بیشتر در کانال تلگرام پیک ایران