بهای پروپاگانادای صدورانقلاب ۵۷، علی ایزدی - Gooya News

اگرچه استراتژی صدورانقلاب صرفأ مختص به انقلاب 57 ایران نمی باشد،اما مولفه ها وپیامدهای آن نسبت به برخی ازانقلاب های سده های گذشته به ویژه قرن بیستم کاملا متفاوت ومنحصربه فرد می باشد. صدورانقلاب رامی توان اقدامات یک حکومت انقلابی دریک کشوربرای ترویج انقلاب مشابه درکشورهای دیگردانست چراکه یک حکومت انقلابی پیروزی خود را یک توفیق خاص واستثنائی می داند وبه همین دلیل تصورمی کند که درقالب الگوی انترناسیونالیسم اهداف به اصطلاح ضد استبدادی خود علیه حاکیمت ها ی غیرانقلابی را درتمام جهان تسری بخشد. ازاین نقطه نظراهداف ایدئولوژیک انقلاب اسلامی ایران با اینترناسیونالیسم پرولتری مارکسیستی یکی می باشد. همین مولفه را به نوعی درانقلاب قرن هجدهم فرانسه نیزمی توان یافت این خصیصه اصراربه صدورآرمان های ایدئولوژیک درانقلاب 1917 روسیه نیز دیده می شود.متعاقبأ دردهه 50 قرن بیستم در انقلاب کوبا نیزصفت صدورسوسیالیسم وبه عبارتی انترناسیونالیسمی کردن سوسیالیسم با شدت بیشتری دیده می شود.

بدون تردید انقلاب ۱۳۵7مهم ترین انقلابی است که موضوع صدوررا درراس امورخود قرارداد ومردم بهای سنگینی را برایش پرداختند.اگرچه درجوهره شعاراستراتژیک صدورانقلاب نوعی مداخله درسیاست سایردول نهفته است اما آیت الله خمینی اساسأ براین موضوع اصرارداشت که "صدورانقلاب به معنای دخالت درشئون مردم کشورهای دیگرنیست، بلکه به معنای پاسخ دادن به سؤالهای فکری بشر تشنه معارف الهی است."

یکی ازنظریاتی که بیشتر به درک ماهیت صدورانقلاب درنیمه دوم قرن بیستم پرداخت، تئوری دومینوبود. دومینو ازدهه ۱۹۵0 تا دهه ۱۹۸۰ نظریه مهم وحساسی بود. به ویژه وقایع خاورمیانه درچند دهه اخیر باعث شد تا دومینو هم چنان توانایی توضیح پدیده صدورانقلاب را داشته باشد، چراکه براساس این نظریه وقتی که یک کشوردرمنطقه‌ای ازجهان زیرنفوذ کمونیسم یا بطورکلی یک ایدئولوژی برود کشورهای اطرافش هم با خصیصه دومینو آن را دنبال می‌کنند.اگرچه تئوری دومینو به مثابه چیدمان مهره ها دراین بازی در طول جنگ سرد به منظور توجیه مداخله آمریکا در سراسر جهان مطرح شد اما صرفنظر ازاین واقعیت خود به تنهائی می تواند ضرورت سیاست صدورانقلاب را مطرح نماید.