خطاب به برادر «آذری جهرمی»: ما خیار ۲۰ هزار تومانی و موز ۵۰ هزار تومانی را هم به حساب همین غمخواری مردم می‌گذاریم!

به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، محمد ایمانی در کانال تلگرامی خود نوشت: آدم های بی غمی که یکهو غیرتی شوند، در نوع خود جالب توجهند. مثل همین جواد آقای آذری جهرمی که گفته؛ "درس امام (ره) این بود که همان گونه که به کاخ سفید اعتمادی نیست، امید بستن به کاخ کرملین هم راهبرد درستی نیست. امام به ما یاد دادند که به مردم بویژه کوخ نشین ها تکیه کنیم".

مرحبا به این غیرت! که هم غم استقلال کشور را پیدا کرده و هم غصه دار کوخ نشین ها شده. اما چند جای کار ایشان می لنگد. نخست این که او انگار از مریخ آمده و خبر ندارد چه کسانی در این هفت سال، رو به قبله آمریکا خوابیدند و بیدار شدند. و اعتماد کردند و خیانت دیدند و باز هم، عبرت نگرفتند.

او لابد در تمام این مدت خواب بود و خبردار نشد که کسانی می گویند "اوباما را بسیار مودب یافتم... آمریکا کدخداست و بستن با او راحت تر است... نباید با شعارهای توخالی مقابل ابرقدرت ها ایستاد... امضای کری تضمین است... آمریکا زیر تعهدش نمی زند و..."!

خبردار نشد که وقتی معاون دفتر رئیس جمهور را نامزد نمایندگی ایران در سازمان ملل کردند، دولت اوباما ویزا نداد و او را تروریست خواند. اما باز هم تیم تصمیم گیر گفتند هیچ به آمریکا نگویید و نفر را عوض کنید!

خبر ندارد به هواپیمای آقای ظریف در آلمان سوخت ندادند؛ یا دیپلمات مصونیت دار ما را بازداشت کردند! بی خبر است که ترامپ ابتدا از طریق موگرینی از آقای روحانی برای باقی ماندن در برجام تضمین گرفت، و سپس خارج شد.

امام عظیم الشان (ره) درباره شامورتی بازی پادوهای غرب، کلام دقیقی دارد: "نباید فراموش کنیم که در جنگ با آمریکا هستیم. ما در جنگ با آمریکا و تفاله‌ های آمریکا (هستیم)، تفاله‌ هایی که قالب زدند خودشان را و ما غفلت کردیم، الان هم هستند... خط این بود که اصلاً آمریکا منسی [فراموش] بشود. یک دسته شوروی را طرح می‌ کردند تا آمریکا منسی بشود، خط این بود که این قضیه مرگ بر آمریکا منسی بشود".

اما کاخ و کوخ نشینی! شاید آقای جهرمی را مشروط به زدن چشم بند و گوش بند پذیرفته اند که نمی داند کدام همکاران مدیریت مدعی اعتدال، همسفره کوخ نشین ها هستند و کدام ها، کاخ نشین؟ کدام اشرافی و چند هزار میلیاردی و کدام غمخوار مردم؟

ما تا به حال فکر می کردیم ولنجک، چسبیده به سعدآباد است و کاخ نشین کم ندارد؛ یا لواسان و فرمانیه و زعفرانیه. اما این گونه که آقای جهرمی دست روی عواطف ما گذاشته، دچار عذاب وجدان شدیم که نکند این مناطق، محله کوخ نشین هاست!

ما خیار 20 هزار و موز 50 هزار تومانی و سایر قیمت های افسار گسیخته را هم به حساب همین غمخواری مردم می گذاریم. آیا کافی نیست که با مدیریت "آن چنان رونقی"(!)، قیمت مسکن چهل پنجاه متری را به بالای میلیارد رسانده و ساکنان آن را میلیاردر کرده اند؟!

هم مسلکان آقای جهرمی، شب ها از غم نان و مسکن مردم خواب شان نمی برد. نشان به آن نشان که مسکن ده میلیون شهروند شریف را "مزخرف" خواندند، از بس که بزرگ منش و دلسوز طبقات پایین بودند.! تورم 600 درصدی که به مسکن و اجاره تحمیل کردند، سند مردم داری آنهاست.

مدیری که چند سال تمام با بی تفاوتی، سوء مدیریت "اشرافیت غربگرا" را زیر سبیلی رد کرده و لام تا کام حرف نزده، و حالا ناگهان درباره کاخ و کوخ و شرق و غرب و ادبیات معطوف به شعور و غیرت حرف می زند، خود را به استهزا می گیرد، ولو خیال کند مردم را دست می اندازد.