تخریب تدریجی بافت تاریخی چالش تر

حفظ بافت‌های تاریخی در سایه ماشینی شدن زندگی، می‌تواند اصالت شیوه ساخت و ساز و زندگی را در خود حفظ کند.

چالش تُر، روزگاری نه چندان دور مرکز حکومتی چهارمحال بوده است و با برخورداری از یک حصار محافظتی (برج و بارو و دروازه‌های ورودی) موسوم به قلعه، شهری توانمند و مستحکم محسوب می‌شده است. پس از حذف سیستم ارباب رعیتی قدرت خوانین چالش تر نیز کاهش پیدا کرد و دخل و تصرف تدریجی در برج و بارو ها آغاز شد. متأسفانه و از سر ناآگاهی بخش عمده قلعه (برج و بارو) صفوی پیرامون شهر در دهه ۶۰ توسط برخی اهالی توسط بولدوزر تخریب می‌شود و به تدریج نیز بسیاری از خانه‌های تاریخی تخریب شده و یا رها می‌شوند. با ثبت شدن تعدادی از ابنیه این بافت از جمله مسجد، ارگ حکومتی، خانه آزاده، خانه اسحاقی ها و خانه منزوی‌ها و بقایای برج و بارو، از تخریب بیش‌تر این آثار جلوگیری به عمل آمد. در دهه هشتاد نیز اقدامات مؤثری از سوی سازمان میراث فرهنگی در راستای سامان دهی بافت تاریخی و به وِیژه گذرها انجام شد اما این طرح به صورتی نیمه‌کاره تا کنون رها مانده است.

در سال‌های اخیر بقایای برج و بارو و خانه‌های موجود در بافت با سرعت در حال تخریب و نابودی هستند. مخروبه‌های باقی مانده با عنوان فضاهای ناکارآمد شهری موجب ایجاد ناامنی شده و به محل تجمع سگ‌های ولگرد و زباله تبدیل شده‌اند. رهاشدگی تعمدی و تخریب تدریجی، راهکاری است که بسیاری از مالکین در خصوص این ابنیه در پیش گرفته‌اند، زیرا به لحاظ قانونی اجازه تخریب و نوسازی نداشته و از طرفی حمایت مالی نیز در جهت مرمت این بناها از طرف سازمان‌های متولی صورت نمی‌پذیرد. متأسفانه این روند موجب شده است که از بافت تاریخی چالش تر کمتر آثاری باقی مانده و محو تدریجی هویت تاریخی این منطقه را در پی داشته باشد.

این تصاویر در طول بازه چند ماهه به ثبت رسیده‌اند.