ترسناک بودن عروسک‌های «خندوانه» را می‌پذیرم

نرگس کیانی: وانی برای فرار از القائات رسانه‌ها، به حمامش پناه می‌برد. جایی که در آن در مواجه با ابعاد وجودش، بازی‌هایی دارد. «حمامِ» وانی را هما ساداتیان (هماسا) به هجدهمین جشنواره نمایش عروسکی تهران- مبارک آورده که این روزها در حال برگزاری است. او که سابقه سال‌ها همکاری با گروه تئاتر لیو به سرپرستی حسن معجونی را در کارنامه دارد، با بزرگانی چون زنده‌یاد جواد ذوالفقاری نیز همکاری کرده است.

هما ساداتیان همچنین ساخت عروسک‌های برادرهای چهارگانه «خندوانه» را بر عهده داشته است و صادقانه و واقعگرایانه می‌گوید مخاطب حق داشته دوست‌شان نداشته باشد و ترسناک بداندشان، چون شیوه ساخت‌شان اشتباه بود.

گفت‌وگو ما با این هنرمند را بخوانید:

در اینستاگرام‌تان از سمیرا سرافراز، طراح ایده اولیه «حمام» نام برده و گفته بودید او ۲ سال و خرده‌ای هر هفته به عشق هنر و به شوق خلق از کرمان به تهران می‌آمد و هم شاگردی می‌کرد و هم، شیوه شاگردی را به دیگران و از جمله شما می‌آموخت. گروه‌تان در تهران مستقر بود یا کرمان؟ 

«حمام» برای شاگردانی که مُدَرس‌شان بودم و در کارگاهم حضور داشتند، حکم پایان‌نامه‌شان بعد از ۲ سال آموزش مداوم را داشت و یکی از آن‌ها، سمیرا بود که در اقدامی عجیب و نادر به مدت ۲ سال و خرده‌ای، هر هفته برای حضور در کلاس‌های من، از کرمان به تهران می‌آمد، کار می‌کرد و برمی‌گشت. ایده اولیه «حمام» را هم سمیرا داده بود و به پاس پشتکارش شایسته تقدیر است.

همکاری ادامه‌دارتان با گروه تئاتر لیو به سرپرستی حسن معجونی، بخشی مهم و قابل‌ توجه از کارنامه هنری‌تان را تشکیل می‌دهد. اولین تجربه همکاری‌تان با معجونی به چه سالی برمی‌گردد؟

اولین همکاری من با گروه تئاتر لیو در سال ۸۸ با نمایش «آسانسور» به نویسندگی مهدی کوشکی و کارگردانی حسن معجونی در یازدهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر عروسکی دانشجویان ایران، شکل گرفت. نمایشی که در آن طراحی عروسک‌ها را بر عهده داشتم.

نمایش «حمام»