مروری بر آثار «نقاشی خط» و «خط فرش» احمد میرزا در راوی هنر

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی نمایشگاه، احمد میرزا (میرزازاده) درباره فضای آثار این نمایشگاه و تفاوت آن با نمایشگاه‌های قبلی‌اش گفت: این هفتمین نمایشگاه انفرادی من است. سه نمایشگاه انفرادی خارج از کشور و چهار نمایشگاه هم در داخل کشور داشته‌ام. این نمایشگاه شامل تعدادی خط‌فرش، خط آئینه و کارهای اسپیرال یا چرخشی است که خط‌ها در آن‌ها دفرمه شده و مفهوم دگرگونی و استحاله را به مخاطب می‌رساند. به لحاظ ابعاد بیشتر آثار بزرگ و تعدادی هم کارهای کوچک است.

وی در توضیح سبک ابداعی خود با عنوان «خط فرش» بیان کرد: خط فرش اصطلاحی است که برای اولین بار در نمایشگاه سال گذشته‌ام در گالری شکوه به کار رفت. این اصطلاح بعد از گفتگویی طولانی که با مدیر هنری‌ام داشتم به ذهنم خطور کرد. در تکنیک خط‌فرش، تکه‌های فرش‌های قدیمی و دست‌بافت که سالیان سال زیر پای ما ایرانی‌ها بوده، تبدیل می‌شوند به حروف خوشنویسی، انگار می‌خواهند حرفی از دل تاریخ و از گذشته‌ها بزنند. برای این مجموعه تعدادی فرش مندرس و صدمه‌دیده که قابلیت ترمیم و مرمت نداشتند خریدم. زمانی که می‌خواستم این فرش‌ها را بریده و قطعه‌قطعه کنم تا از دل آن این حروف را درآورم، این کار خیلی سخت بود چون خودم تعلق‌خاطری به این دست‌بافت‌های زیبا و رویایی دارم. اما این فرش‌ها باید تکه‌پاره شده و تبدیل به حروف شود تا روی بوم حرف تازه‌ای بزنند.

این هنرمند درباره وضعیت این روزهای نقاشی خط در ایران نیز تصریح کرد: این روزها بازار دچار یک ابتذال و تکرار شده و آن را به صنایع‌دستی بی‌کیفیت تبدیل کرده است. حتی در سطح برخی گالری‌های معروف یا حراجی‌ها نیز این مسئله دیده می‌شود. اکثر گالری‌ها از برگزاری نمایشگاه نقاشی خط دوری می‌کنند و دلیل آن را تقلیدی بودن یا ضعف آثار می‌توان دانست. از طرفی متخصصین این عرصه برای تشخیص آثار فاخر و آوانگارد بسیار کم هستند. همین باعث شده کشف یک هنرمند نوظهور در عرصه هنر به تعویق بیفتد.

وی با بیان اینکه ضعف ساختاری آثار هنری گاهی در میان پیشکسوت‌ها نیز دیده می‌شود، گفت: فضای مجازی و دیجیتال به رشد قارچ گونه نقاشی خط کمک کرده است. از طرفی برخی از خوشنویسان بدون آموزش مبانی نقاشی و طراحی به عرصه رنگ و قلم‌مو پا نهاده‌اند و نمی‌توانند آثار استاندارد خلق کنند. پس ناچار به تقلید رو می‌آورند و آثاری خلق می‌کنند که در آینده این آثار مبتذل باعث خجالت خودشان خواهد بود. آن‌ها که هنوز در فضای سنتی قرار دارند برای فروش یا دیده شدن دست به رنگ و بوم می‌زنند و از بد حادثه سعی در ساختارشکنی و مدرنیزه کردن خوشنویسی دارند. ما در دوران معاصر یا پسا مدرن هستیم و خلق مدرن بدون تفکر محلی از اعراب ندارد؛ مگر در کامل کردن پازلی یا اتصال دوره کلاسیک به مدرن یا گره زدن دوران مدرن به معاصر. اما به دلیل عدم شناخت و عدم توانایی در بازار جهانی هنر جایگاهی نداریم و هنوز درگیر تفکرات محض سنتی یا مدرن زده توخالی هستیم. این تضادهای شدید برای هنرمند ایرانی قابل هضم نیست مگر به تفکر و بینش عمیقی دست پیدا کند و جایگاه خود را در هستی و تاریخ پیدا کند. مساله بعدی نظارت دستگاهی قوی بر اساس حضور منتقدان بی‌غرض است، یعنی افرادی که بتوانند بدون هیچ مماشاتی متخلفین و متقلبین یا شیادان را توبیخ کرده و اجازه ترویج ابتذال را به هیچ‌کسی ندهند.

احمد میرزا که پیش از این نمایشگاه‌های انفرادی در گالری ماه (۱۳۹۱)، گالری شکوه (۱۳۹۸) و همچنین در گالری اولاً اسپانیا (۱۳۸۴)، موزه هنرهای مدرن مالاگا (۱۳۸۸) و گالری امیگو اسپانیا (۱۳۹۲) برپا کرده، پیش‌بینی می‌کند در نمایشگاه جدیدش با توجه به مقدمات کار حدود ۲۰ اثر را که همگی مربوط به ۲ سال گذشته هستند روی دیوار ببرد.

افتتاحیه این نمایشگاه جمعه ۲۲ اسفند ۹۹ از ساعت ۳ تا ۸ شب خواهد بود و نمایشگاه در روزهای بعد از گشایش از ۱۱ تا ۸ شب به مدت یک هفته میزبان علاقه‌مندان است. کافه گالری راوی هنر در اقدسیه، خیابان موحد دانش، خیابان فیروز بخش، خیابان باستان، بعد از تقاطع اول، پلاک ۹ واقع است.