پارلمان لیبی به دولت وحدت ملی رأی اعتماد داد

پارلمان لیبی چهارشنبه ۱۰ مارس / ۲۰ اسفند به دولت وحدت ملی به رهبری عبدالحمید دبیبه برای هدایت این کشور به سوی انتخابات ریاست جمهوری و پارلمانی در ۲۴ دسامبر / ۳ دی ۱۴۰۰ رأی اعتماد داد.

بیش از ۱۰۰ نفر از ۱۳۲ نماینده پارلمان کابینه دبیبه را تأیید کردند و تنها تعداد معدودی از آن‌ها رأی مخالف دادند.

نشست پارلمان لیبی از روز دوشنبه ۸ مارس / ۱۸ اسفند در شهر سرت لیبی آغاز شد. در جلسه پارلمان عبدالحمید الدبیبه توضیحاتی درباره برنامه دولت خود و هیأت وزیران ارائه داد و به سئوالات نمایندگان در این زمینه پاسخ گفت.

پیش از این در روز ۵ فوریه / ۱۷ بهمن در ژنو مجمع گفت‌وگوی لیبی تحت نظارت سازمان ملل که به‌منظور دستیابی به توافق بر سر دولت موقت لیبی برگزار شده بود نخست‌وزیر و رئیس جمهوری جدید و دو عضو هیئت رئیسه را انتخاب کردند.

عبدالحمید دبیبه، فعال سیاسی و تاجر، با رأی ۷۵ مقام لیبیایی از همه طرف‌ها به‌عنوان نخست‌وزیر موقت منصوب شد. محمد منفی از شرق لیبی که پیش از این سفیر لیبی در یونان بود نیز به‌عنوان رئیس جمهوری برگزیده شد.. موسی الکونی و عبدالله حسین اللافی نیز به‌عنوان اعضای شورای ریاست جمهوری انتخاب شدند.

با انتخاب این چهار مسئول، گروه‌های رقیب در شرق و غرب لیبی که سال‌ها علیه هم جنگیده‌اند به توافق رسیدند.

مقام‌ها و شخصیت‌های لیبی در نشست ماه گذشته خود در ژنو به دولت الدبیبه فرصت دادند که تا ۲۱ مارس (دوم فروردین ۱۴۰۰) رأی اعتماد را از پارلمان بگیرد. در غیر این صورت، این موضوع به نشست گفت‌وگوهای سیاسی لیبی واگذار می‌شد تا اعضای آن در این زمینه تصمیم‌گیری کنند.

عبدالحمید دبیبه جمعه ۵ مارس / ۱۵ اسفند ترکیب کابینه خود را به هیئت رئیسه پارلمان لیبی ارائه داد.

نامزدهای دولت انتقالی متعهد شدند که در انتخابات دسامبر کاندیدا نشوند.

لیبی از سال ۲۰۱۱ میلادی در پی قیام مردمی علیه معمر قذافی و حمله نظامی ناتو شاهد تنش‌های سیاسی و درگیری‌های نظامی بسیاری بوده است. تلاش برای کنترل مناطق نفت‌خیز این کشور یکی از مهم‌ترین دلایل ناآرامی‌ها در خلاء قدرت سیاسی پس از سرنگونی قذافی بوده است.

این کشور از سال ۲۰۱۴ بین جناح‌های رقیب در طرابلس، در غرب این کشور و بنغازی در شرق دو پاره شده است. دولت وفاق ملی به ریاست فایز السراج در غرب این کشور و شهر طرابلس حکمرانی می‌کرد و از سوی جامعه بین‌المللی و البته بازیگر پرنفوذ لیبی یعنی ترکیه به رسمیت شناخته می‌شد. در شرق نیز خلیفه حفتر، ژنرال بازنشسته لیبیایی ارتش ملی لیبی را در کنترل داشت و حاکمیت او از سوی دیگر بازیگران مناقشه لیبی یعنی امارات متحده عربی، روسیه و مصر و دست‌کم تا مقطعی فرانسه، پشتیبانی می‌شد.