قهرمانی رنجرز با استیون جرارد؛ شیرین‌تر از آنچه فکرش را می‌کردید
بی بی سی فارسی
- تام انگلیش
- بی‌بی‌سی، اسکاتلند
منبع تصویر، Jane Barlow
توضیح تصویر،"از ۱۰ سال ناکامی تا این ... جهش" - جشن طرفداران رنجرز در آیبروکس
حتی در سخت‌ترین روزها، هواداران واقعی گلاسگورنجرز منتظر چنین روزی بودند، اما خوشبین‌ترین آن‌ها نیز باور نمی‌کرد با این عملکرد قاطع قهرمان شوند.
قهرمانی تیم استیون جرارد یک پیروزی معمولی نبود، بلکه آن‌ها این قهرمانی را با اقتدار کامل به دست آوردند. البته قهرمانی رنجرز از مدت‌ها پیش تقریباً مسجل شده بود، اما با تساوی سلتیک در برابر داندی یونایتد، رسماً تأیید شد.
۲۸ پیروزی و ۴ تساوی از ۳۲ بازی و ۷۷ گل زده در برابر تنها ۹ گل خورده آمار درخشان رنجرز است. آمار و نتایجی که جای هیچ بحثی باقی نمی‌گذارد.
گفته می‌شود بیشتر ناکامی‌های فصول گذشته در گلاسگو، ناشی از اشتباهاتی در جذب بازیکن، سبک کسالت‌آور بازی تیم و عدم تمایل هیئت مدیره در جایگزینی سریع‌تر نیل لنون، سرمربی سابق تیم، بوده است.
مطمئناً سلتیک در این فصل بسیار ضعیف بود، اما آمار و امتیازهای رنجرز در جدول بسیار بیشتر از آن‌ها بود و سلتیک حتی در بهترین روزهای خود در نه سال گذشته نیز کار بسیار سختی برای شکست این تیم رنجرز پیش رو داشت.
حتی با شش بازی مانده، آن‌ها امتیاز بیشتری نسبت به امتیازات سلتیک در هفته‌های پایانی‌اش در چهار فصل از هشت فصلی که قهرمان شد، کسب کردند.
آن‌ها برای رسیدن مجموع امتیازهایشان به عدد صد، تنها به چهار پیروزی دیگر احتیاج دارند. حتی کسب ۱۰۶ امتیازی که تیم شکست‌ناپذیر براندن راجرز در فصل ۲۰۱۶-۲۰۱۷ به دست آورد نیز قابل دستیابی است. رنجرز در صورت ادامه این روند و کسب شش پیروزی از بازی‌های باقیمانده، به رکورد تیم راجرز خواهد رسید. سطحی که تیم‌های کمی توانسته‌اند، پس از چندین سال ناکامی با این سرعت آن‌را تجربه کنند.
یادآوری روزهای آن‌ها در دسته‌های پایین‌تر، حضورشان در رده‌های پایین جدول، باخت‌ها و تساوی‌های ناخوشایند مقابل تیم‌های ضعیف‌تر هنوز هم آسان است.
شکست آن‌ها از رائیت روورز در فینال جام رامسدن، باخت ۶-۱ برابر مادرول در مرحله پلی‌آف لیگ برتر اسکاتلند و باخت‌های ۴-۰ و ۵-۱ مقابل سلتیک و باخت به پروگرس نیدرکورن، هنوز از یادها نرفته است.
صدها تصویر از روزهای بد رنجرز وجود دارد. اما با نتایج این فصل، همه آن پول‌های خرج شده و هدر رفته، همه آن عذاب‌ها، همه رؤسا و مدیران ارشد ناکارآمد، همه شخصیت‌هایی که از درهای باشگاه رفتند و آمدند، تمام شد، همه‌اش تمام شد.
وقتی جرارد به عنوان سرمربی کنترل را در دست گرفت، فقط تیمش نبود که نیاز به بازسازی داشت، بلکه کل باشگاه را باید درست می‌کرد. او مجبور بود استراتژی تیم در جذب بازیکن و به کارگیری آن‌ها و نگرش تیمی را به کلی تغییر داده و از نو دوباره شروع کند.
برای یک مربی تازه‌کار رقابت با رکوردهای براندن راجرز، همانند چالش صعود به اورست بود، اما جرارد آجر به آجر باشگاه را به آرامی اما مطمئن قرار داد و آن را از نو بنا کرد.
او حمایت کامل هیئت مدیره را پشت خود داشت، خردمندانه خرید کرد و رشد کرد.
جرارد فاصله ۳۹ امتیازی تا سلتیک در فصل گذشته را به پیشتازی ۲۰ امتیاز در این فصل رساند. تفاوتی ۵۹ امتیازی که برای طرفداران رنجرز بسیار روحیه بخش است.
منبع تصویر، SNS
توضیح تصویر،خوشحالی استیون جرارد از موفقیت تیمش در زمین تمرین رنجرز در اوشنهاوی
و این فقط یک دستاورد داخلی نیست. بلکه رنجرز با این قهرمانی خود را برای درخشش در رقابت‌های اروپایی آماده می‌کند.
در این فصل آن‌ها تاکنون بر ویلم دوم، گالاتاسرای، استاندارد لیژ، لخ پوزنان و رویال آنتورپ غلبه کردند و در خانه و خارج از خانه مقابل بنفیکا به تساوی رسیدند، در حالی که لیاقتشان برد بود.
آن‌ها در مرحله بعدی لیگ اروپا با اسلاویا پراگ روبرو خواهند شد و این شانس را دارند که از مرحله یک هشتم عبور کنند. جرارد، بازیکنان خود را برای هر دو جبهه آماده می‌کند. کاری که او از نظر آمادگی ذهنی تیمش انجام داده، بسیار چشمگیر بوده است.
مشخص نیست اگر آن‌ها فصل گذشته در استادیوم‌های پر از تماشاگر بازی می‌کردند، نتیجه متفاوتی کسب می‌کردند یا خیر، اما قابل حدس است اگر هر آخر هفته پنجاه هزار نفر آن‌ها را تماشا می‌کردند، استرس و فشار زیادی روی آن‌ها می‌بود.
گفته می‌شود که ورزشگاه‌های خالی باعث کاهش استرس و تسهیل روند بردهای آن‌ها شده است. اما با تماشای بازی‌هایشان در تمام طول فصل، احساس می‌شود که چه با حضور تماشاگران و چه بدون آن‌ها، در هر صورت رنجرز به راحتی در هر مسابقه‌ای برنده می‌شد.
آنچه رنجرز در این فصل به دست آورد، ثبات دفاعی، خلاقیت در خط هافبک و افزایش قدرت هجومی و گلزنی بوده است.
وقتی آلفردو مورلوس موفق نبود، جیمز تاورنیر جایش را می‌گرفت. وقتی تاورنیر گل نمی‌زد، کمار روف گل می‌زد. وقتی روف نبود، رایان کنت بود و وقتی کنت نبود، بازیکن دیگری بود تا آن‌ها را به نتیجه برساند.
اعضای تیم آن‌ها به خوبی با هم جفت و جور شده‌اند و آنچه به وضوح مشخص است، قدرت ذهنی آن‌هاست، بطوریکه از اوایل فصل تاکنون، روحیه شکست‌ناپذیری داشته‌اند.
آن‌ها اکنون از زیر فشار خارج شده‌اند. نزدیک به یک دهه ناامیدی و خشم، نزدیک به یک دهه تحقیر در زمین و سردرگمی در خارج از آن، نزدیک به یک دهه نتایج ضعیف و مدیران ناکارآمد، همگی پایان یافته است.
شاید بگویید برای طرفداران رنجرز ارزش صبر کردن را داشت، اما هیچ چیز ارزش این همه آشفتگی را نداشت. البته حالا دیگر داستان برای آن‌ها شیرین شده است، شیرین تر از آنچه که بتوانیم درک کنیم.
منبع خبر: بی بی سی فارسی 
اخبار مرتبط: قهرمانی رنجرز با استیون جرارد؛ شیرین‌تر از آنچه فکرش را می‌کردید
حق کپی © ۲۰۰۱-۲۰۲۴ - Sarkhat.com - درباره سرخط - آرشیو اخبار - جدول لیگ برتر ایران
