سهم شبکه های استانی از درد استان ها چقدر است؟/ رشیدی: برای صداوسیما اهمیتی ندارد که از اعتبار و مخاطبش کم شود

گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری دانشجو- نرگس روزبه؛ «ننه‌ام از درد آدما سهم می‌برد، اولین نفر می‌رفت دُنگش و برمی‌داشت». احسان عبدی‌پور می‌گفت. درباره مادرش. در یکی از پادکست‌هایش که مهم هم نیست کدام باشد. مهم، سهم بردن است؛ سهم بردن از درد آدم‌ها. مهم‌تر سهم کسانی است که اصلا برای همین سهم‌خواهی آمدند، هستند تا شریک درد باشند و راهی برای درمان. شبکه‌های استانی؛ شبکه‌هایی که قرار بود اولین نفر بروند تا دُنگشان را از درد مردم بردارند.

نشسته‌ایم به حساب و کتاب، حساب و کتابِ سهم «دنا» از «سی‌سخت»، سهم «آفتاب» از هپکو، سهم «زاگرس» از درد آسیه پناهی‌ها، سهمِ «هامون» از سوخت‌بران سراوان، سهم «شبکه کردستان» از کولبران مریوان. «شبکه خوزستان» از دردِ غیزانیه و ماهشهر و هفت تپه، چندتا سهم برد؟ اگر قرار بر سهم بردن نبود، پس هدف جمهوری اسلامی از تأسیس شبکه‌های استانی چه بود؟

برای آنکه بتوانیم ذره‌ای از ابهاماتمان را درباره هدف و رویکرد شبکه‌های استانی پاسخ دهیم، با روح‌الله رشیدی، روزنامه‌نگار و فعال رسانه‌ای به گفتگو نشستیم؛

روح الله رشیدی در گفتگو با خبرگزاری دانشجو با یادآوری هدف تأسیس شبکه‌های استانی، گفت: «در ابتدا و قبل از هرچیزی بهتر است بپرسیم هدف جمهوری اسلامی از احداث شبکه‌های استانی با چنین زیرساخت پرهزینه‌ای از حیث سخت افزاری و تأمین نیروی انسانی آن هم به صورت ۲۴ ساعته در همه استان ها، چه بوده؟ من اسمش را دریک کلمه می‌گذارم «تحقق عدالت رسانه‌ای». سرفصل اصلی جمهوری اسلامی «عدالت» است و عدالت هم شئون مختلفی دارد. اگر معطوف به عدالت اجتماعی به این ماجرا نگاه کنیم، یکی از الزامات تحقق «عدالت اجتماعی» امروزه «عدالت رسانه‌ای» است. یعنی اگر عدالت رسانه‌ای باشد، یکی از پایه‌های اصلی عدالت اجتماعی هم شکل گرفته است.»‌

رشیدی درباره اصلی‌ترین دلیل بی‌اعتنایی مسئولین و نظام برنامه‌ریزی کشور به مناطق، گفت: «بیایید بپرسیم ما در عدالت اجتماعی به دنبال چه هستیم؟ ما در جست و جوی توانمندی‌ها و نیاز‌های همه مردم ایران هستیم. حالا چگونه باید این توانمندی‌ها و سرمایه‌ها و نیاز‌ها دیده شود؟ سریع‌ترین راه تحقق این هدف «بازنمایی رسانه‌ای» است. حتی اگر از منظر سلبی هم بخواهیم به ماجرا نگاه کنیم، اصلی‌ترین دلیل بی‌اعتنایی مسئولین و نظام برنامه ریزی کشور به مناطق، عدم بازنمایی رسانه‌ای از این مناطق بوده است. قطعا ریشه بخش عظیمی از محرومیت‌هایی که بعد از چهل نتوانسته‌ایم آن را حل کنیم، در این است که ما تصویر درستی از مشکلات مناطق نداریم. حالا جمهوری اسلامی شبکه‌های استانی را راه‌اندازی کرد تا بتواند به تصویر درستی از مناطق دست پیدا کند. در کلامی دیگر یعنی ما به واسطه رسانه بتوانیم کمک کنیم تا آن عدالت عمومی و اجتماعی محقق شود.»

برای صداوسیما هیچ اهمیتی ندارد که به دلیل نپرداختن به بعضی موضوعات، از اعتبار و مخاطبش کم شود. مهم حفظ وضع موجود است؛ و این دقیقا مخدوش شدن جمهوریت است.