از تعریف‌هایی که می‌کنید بر خود می‌لرزم /من کوپنی بالا نیامده‌ام /من گول نمی‌خورم

اهم سخنرانی مسعود پزشکیان در نشست هم‌اندیشی فعالان سیاسی-اجتماعی را در ادامه بخوانید:

 «از تعریف‌هایی که می‌کنید بر خود می‌لرزم»

 پزشکیان در ابتدای صحبت‌های خود گفت: «راستش را بخواهید از تعریف‌هایی که می‌کنید بر خود می‌لرزم. برای اینکه بعدا آدم فکر می‌کند کسی است. بهتر است که این‌گونه آدم‌ها را بزرگ نکنید و بیخود آدم‌هایی را درست نکنید که بعدا خودتان بمانید که چگونه آنها را پایین بیاورید. این «ماییم» که می‌توانیم برای این مملکت کاری بکنیم، نه یک فرد. کار را «ما» می‌کنیم.

  «انکار نکنید و جز حق چیزی نگویید»

در مدیریت دو تا بحث هست که می‌گوید doing right things و doing right things right؛ یک) حرف درست را باید بزنی و دو) حرف درست را باید درست اجرا کنی. اگر ما بخواهیم این‌گونه عمل کنیم، آن‌وقت باید بگردیم آدم‌های درست را برای کارهای درست پیدا کنیم. یک) کار درست را بتوانیم درست دربیاوریم و دو) کار درست را بتوانیم درست اجرا کنیم.

 «من کوپنی بالا نیامده‌ام»

بارها این را گفته‌ام که من کوپنی بالا نیامده‌ام، همیشه در کلاس بالاخره جزو چند نفر اول بودیم. در بورد کشور که دیگر کلاس هم نیست، نفر دوم کتبی ایران شدم. آدم بی‌سوادی نیستم. اقلا بعد از ۱۷ سال در دانشگاه در یک گوشه‌ای از قلب، در یک قسمتی از آن، دارم حرف می‌زنم. در قسمت‌های دیگر آن اگر مشکلی پیش بیاید، می‌گویم بروید به فلانی مراجعه کنید و از او بپرسید. علم تخصص است. الان کار خیلی پیچیده‌تر از این است که بنده بگویم همه چیز را می‌فهمم و برای همه چیز نسخه بدهم. معلوم است که گند می‌زنم. معلوم است که اگر من بخواهم همه‌ی حرف‌ها را بزنم خراب می‌کنم.

 «ماییم که باید با هم حرف بزنیم»

«ماییم» که باید با هم حرف بزنیم. ماییم که باید برویم اگر در جایی تخصص نداریم، آن آدم کارشناس و توانمند را پیدا کنیم و از آنها بخواهیم که مشکل ما را حل کنند و نسخه‌ی ما را بنویسند. . 

 «خیلی آدم‌ها را بزرگ نکنید»

در نتیجه خواست من از شما عزیزان این است که خیلی آدم‌ها را بزرگ نکنید؛ به‌خصوص امثال ما را که حالا تصور کنیم کسی هستیم. من در قسمت خودم، در یک گوشه‌ای بالاخره یک کاری را بلدم. شما در قسمت خودتان و هر کسی در قسمت خودش کاری را بلد است. اگر مردم ببینند که من بدون توقع دارم به آنها خدمت می‌کنم هر چقدر هم دیگران حرف بزنند، مردم از آنها نخواهند پذیرفت».

  «باید براساس شواهد تصمیم گرفت»

نائب رئیس سابق مجلس ادامه داد: «این ماییم که باید خودمان را صادقانه در جامعه نشان دهیم و ثابت کنیم. یک) حرف درست زدن، دو) حرف درست را درست اجرا کردن اصل قضیه است. در بحث‌های پزشکی evidence based medicine داریم که می‌گوییم براساس evidence باید تصمیم گرفت. اینکه من فوق تخصصم چرت‌وپرت است! اینکه شواهد چه می‌گوید درست است. اگر شواهد را بپذیریم و اگر جز حق چیز دیگری را نپذیریم، همه‌ی مشکلات مملکت‌مان را حل خواهیم کرد.

  «به وصیت‌نامه‌ی حضرت علی (ع) عمل کنیم»

حضرت علی (ع) وصیت کردند و این وصیت یک ورق کاغذ است. وصیت چیزی است که آدم می‌خواهد در آن، عصاره‌ی زندگی‌اش را در کلمات بچلاند و بگوید؛ وصیت به این معنی است دیگر. آدم وقتی از دنیا می‌رود می‌خواهد به عزیزانش چهار تا پیام برساند. حالا شما تصور کنید آن کسی که می‌خواهد پیام برساند علی (ع) است. کسی که ما می‌گوییم انسانی است از آن انسان‌هایی که نبوده و هست و در تاریخ خودش را بروز و ظهور داده است. تمام حرف‌هایی که در وصیت‌نامه‌اش می‌نویسد را باید با طلا نوشت. ولی همه‌ی آن را هم نمی‌گویم بخوانید بلکه اگر ما به‌عنوان وصیت به چهار تا از عبارت‌های آن عمل می‌کردیم و اگر عمل کنیم وضعیت‌مان این‌گونه نمی‌شود.

شریعتی دو تا حرف داشت: «خواستن» و «نداشتن»

علی (ع) می‌گوید «توصیه می‌کنم شما را به تقوا». البته من خیلی وقت‌ها وقتی از بزرگان می‌پرسم تقوا یعنی چی، همیشه می‌گویند «پرهیزکاری». ولی به نظر من تقوا یک ابزار مدیریتی است. علی (ع) می‌گوید «دنبال دنیا راه نیفتید حتی اگر دنیا دنبال‌تان راه بیفتد». همچنین می‌گوید «آنچه از دنیا از دست‌تان رفت، برایش تاسف نخورید».دکتر شریعتی دو تا حرف داشت، می‌گفت «خواستن» و «نداشتن». هر کسی به این دو تا مسلح شود، می‌تواند حرکتی کند.

 «چرا ما حکومت اسلامی را اجرا نمی‌کنیم؟» 

آخرین پیشنهادم که من بارها به بزرگان گفتم الان هم خدمت شما می‌گویم مطالبه‌ای است که باید باشد. من در این مورد با روحانیت معظم و با عزیزان مختلف هم در مجلس‌های مختلف صحبت کردم که چرا ما حکومت اسلامی را اجرا نمی‌کنیم؟ چرا دستور حضرت علی (َع) به مالک اشتر را در این مملکت اجرایی نمی‌کنیم؟ ساختار حکومتی که در اسلام بوده است، ساختار و دستور حکومتی است که حضرت علی (ع) به مالک اشتر داده است؛ غیر از این است؟ بیایید آن را اجرا کنیم. بنده معتقدم اگر اجرا کنیم بسیاری از مشکلاتی که الان شما از آنها گلایه دارید حل خواهد شد.

 «اگر سیستم وجود داشته باشد، کسی نمی‌تواند میلیاردی پول جابه‌جا کند»

بحث‌های مفصلی هست برای اینکه بتوانیم جلوی رانت، دزدی، قاچاق و زمین‌خواری را بگیریم. همه‌ی آنها براساس آن شواهد و evidence ها قابل حل است. اگر قرار شد کسی از بین ما بالا بیاید، آن‌وقت می‌شود نشست و با همدیگر برنامه را درآورد و در آن برنامه گفت که چگونه می‌شود جلوی دزدی را گرفت. چگونه می‌شود کاری کرد که من حتی اگر دزد ماهری هم باشم نتوانم در این مملکت یک میلیون تومان پول را به این راحتی جابه‌جا کنم، نه اینکه ۱۰۰ میلیون، نه اینکه ۱۰۰ میلیارد، نه اینکه ۷۰ هزار میلیارد پول در این مملکت گم شود و این آقایان خبردار نشوند! بعد بگویند ما گرفتیم! خوابت برده بود که حالا اینها خوردند و بردند؟! کجا بودی؟! اگر سیستم وجود داشته باشد، حتی ۱۰ تومان هم از خارج به حساب من بیاید، می‌فهمند. الان دنیا دنیایی نیست که بشود به این راحتی در آن پول جابه‌جا کرد.

 «چرا ما از FATF می‌ترسیم؟»

چرا ما از FATF می‌ترسیم؟ من بارها به این عزیزان گفتم، آقا شما بیایید FATF را در جمهوری اسلامی پیاده کنید. آمریکا و اروپا غلط کردند؟ هر چی غلط کردند از خودشان بوده است. برای اینکه اگر FATF در این مملکت پیاده شود، پول به این سادگی نمی‌تواند جابه‌جا شود. هیچ پولی نمی‌تواند بی‌حساب‌کتاب به حساب من، بچه‌ی من، عمه‌ی من، خاله‌ی من و دایی من برود. باید ورود و خروجش معلوم باشد. اگر FATF پیاده شود، هیچ‌کسی را نمی‌توانند به جرم اینکه تو خوردی و بردی یک ماه، دو ماه، چهار ماه، پنج ماه و … نگه دارند، بعد بگویند خب ببخشید اشتباه شد! 

«مشکل نبود آدم‌هایی است که می‌دانند»

برای همه چیز راه حل وجود دارد. برای همه‌ی مشکلات در دنیا نه‌تنها یک راه‌حل بلکه صدها راه‌حل وجود دارد. مشکل در کشورهای در حال توسعه، توسعه‌نیافته و توسعه‌یافته، نبود راه‌حل نیست، بلکه نبود آدم‌هایی است که بدانند یا بتوانند یا بخواهند که این کار را بکنند. یعنی مشکل نبود اینها است وگرنه تا دلت بخواهد می‌شود راه‌حل درآورد و از تجربه‌های مختلف در جاهای مختلف استفاده کرد.

  «من گول نمی‌خورم!»

پزشکیان در پایان صحبت‌هایش گفت: «ما هم در خدمت شماییم و خیلی لطف کردید که به ما اینگونه اعتماد کردید. خیلی از تعریف‌هایی که کردید ما نیستیم، خودتان هستید. به هر حال این شما و ماییم که با هم می‌توانیم کاری بکنیم. من گول نمی‌خورم! من می‌فهمم که کجا را می‌فهمم و کجا را نمی‌فهمم. در نتیجه شما هرچقدر هم بگویید، من از آن حدِ خودم بالاتر نمی‌روم. من یکی مثل شما هستم و در قسمت خودم یک کاری بلدم، شما هم در قسمت خودتان. باید دست به دست هم بدهیم و این کشور را درست کنیم».

172727