سرداب سقای آب و ادب

عاشقان حسینی می توانند با خواندن این گزارش ، در فضای مجازی لحظه به لحظه در این فضای مقدس گام زده توگویی که در سرداب حضرت حضور دارید..

پس بسم الله..

امامان همیشه نسبت به سایر بندگان از اولویت خاصی برخوردار بوده و هستند و چون جزو مظلوم ترین و پاک ترین آفریده های خداوند هستند لذا معجزه های فراوانی از آن بزرگان مشاهده کرده ایم که نمونه بارز آن ،جوشش مکرر آب در حرم مبارک حضرت ابولفضل العباس می باشد .

چراکه آن حضرت فدای یه قطره آب شد.
عکس هایی از ورودی سرداب حرم حضرت عباس علیه السلام بعد از پروژه نوسازی؛ راهروهایی در عکس ها ی پیش از ترمیم این مکان در سایت های خبری مشاهده می شود ، که همیشه پر از آب بوده و هیچ وقت نتوانسته اند جلوی این آب که پیرامون مزار حضرت در طواف است را بگیرند و در نهایت مجبور به کف سازی و ایجاد آب راه برای هدایت آب شده اند.

این شرایط وگاه پرسش ها وسخن در باره این مکان مقدس وچگونگی آن ، ووجود آب در طول تاریخ پیرامون قبر مطهر ! وعدم توانایی در خشکانیدن آن و دهها پرسش دیگر از سوی عزیزان وعاشقان ، مرا بر آن داشت که به شرح وتوصیف این سرداب مقدس بپردازم.

درب ورودی به سرداب مقدس از ناحیه شمال شرقی حرم باشکوه حضرت عباس (ع) و از دربی چوبی است. با عبور از این درب، به اتاقی می رسیم که دارای عرض 3.18 متری است و دارای عمق 2 متر است و تمامی آن با سنگ های مرمر سفید و آیینه کاری هایی نفیس، ضمن عملیات ساختمانی از این مکان در سال ١٣٨٧ شمسی ( ٢٠٠٨ میلادی)صورت گرفته است.

پس از ورود به اتاق، به درب دیگری می رسیم که از جنس طلاست و در سال ١٣٨٦جایگزین دربی از جنس نقره گردیده است.

پس از گذر از این دو درب، به دربی آهنی بر روی سطح زمین می رسیم. برای ورود به محوطه ی سرداب، از این درب به وسیله پلًه هایی که دارای 8 پله است، به سرداب مقدس گام می گزاریم.

این پلًه ها کاملا با مرمر پوشیده شده است که پیش از این با آجر بود. در آغاز به راهرویی به طول چهار متر و به عرض 1.38 متر متصل وارد می شویم. این راهرو به راهرویی که زیر رواق های حرم مطهر حضرت عباس ع دور می زند، منتهی می گردد. همین راهرو منتهی به آخرین راهرویی است که آغاز سرداب حضرت عباس(ع) محسوب می شود.

راهروی زیر رواق های حرم حضرت عباس(ع)- که می توان نام رواق سفلی به آن داد- از یک طرف تنگ است و از طرف دیگر به اندازه ای گشاد است که قابل رؤیت نیست. عرض این راهرو 1.27متر یا 1.38متر است و دیوار رواق سفلی که به قبر نزدیک تر است، دارای ایوان هایی مسقف است که سقف آنها اندکی قوسی شکل می باشد. سقف راهروی رواق های سفلی به اندازه سقف ایوان های دیوار نزدیک به مقبره حضرت عباس(ع) قوسی شکل است.

در برخی از این ایوان ها، قبوری وجود دارد که همسطح زمین است. این ایوان ها در زمان های گذشته از طریق ایجاد دیوار ی روبروی آنها، ناپدید شده بودند. اما این دیوار اکنون برداشته شده و ایوان ها نمودار است.سپس دیوار ضخیمی به جای آن ایجاد شد و در آنها سوراخ هایی برای تهویه آن ایوان ها قرار داده شد. عرض این راهرو اندکی و به میزان کمتر از ده سانتیمتر پس از پوشش آن با مرمرتنگ شده است. تمامی این اعمال در چارچوب طرح توسعه یادشده صورت گرفت.

تعداد آن ایوان ها 15 تا است که اضلاعی نابرابر دارند. دو تا از این ایوانها در راهروی شمالی و در شرق و غرب راهروی تهویه شمالی قرار گرفته است (راهروهای تهویه در این سرداب قرار داده شده است ) سه تا در راهروی شرقی و در جنوب راهروی تهویه غربی، چهارتا در راهروی شرقی که دو تا از این چهارتا در شمال راهروی تهویه شرقی و دو تا در جنوب آن قرار دارند و چهار ایوان نیز در راهروی جنوبی واقع است که بین شرق و غرب به صورت مساوی تقسیم شده است.

سرداب حرم حضرت اباالفضل‌العباس(ع) حدودا 4 متر پایین‌تر از سطح حرم قرار دارد که اینجانب نخستین بار، در دوران صدام به همراه مرحوم پدرم ، شهید آیة الله حاج شیخ احمد انصاری در سال ١٣٥٣ شمسی به اتفاق کلیددار آن هنگام آستان عباسیه ، به این مکان مقدس راه یافته ودر آن هنگام بیاد دارم که مرحوم پدرم ، قصد ترمیم این مکان را داشتند زیرا بیم از آن داشتند که در ستون های نگدارنده گنبد تاثیر گزارد.

دومین بار پس از سقوط ، هنگام ترمیم سرداب نیز موفق به حضور در این مکان شدم.
سومین بار به همراه حجة الاسلام سید احمد صافی ، تولیت این آستانه وپس از عملیات ترمیم سرداب مقدس ، ساعتی را به این مکان در سال ١٣٩٢ شمسی ، مشرف شدم.

پس از آنکه از صحن حرم وارد رواق می‌شوید در ادامه ،شما وارد محدوده گنبدخانه می‌شوید که می‌توان همین رواق‌ها را در قسمت سرداب نیز در نظر گرفت که با عرض 1.5 متر در 2 متر به صورت گنبدی پوشانده شده و قسمت پایین پای حضرت مسیری دارد که وارد محوطه گنبد خانه در قسمت سرداب می‌شود.

پیش از ترمیم ، در داخل سرداب وقتی به قسمت زیر گنبدخانه می رسیدیم، بخشی بود که تا ارتفاع کمر به داخل آب می رفتیم؛ در واقع محوطه داخل سرداب حرم حضرت تا ارتفاع حدود یک متر و 10 سانت در آب قرار داشت و این قسمت از سرداب به گونه‌ای ساخته شده بود که یک نفر بیشتر نمی‌توانست از آن عبور کند. پس از ورود به این قسمت از سرداب، مرحوم توایت ومرحوم پدرم در جلو حرکت می‌کردند و من پشت سر آنها تا که به قبر مطهر حضرت اباالفضل‌العباس(ع) رسیدیم.

زمانی که در داخل سرداب حرکت می‌کردیم ، آب به حرکت وموج در می آمد.

سکوت عجیبی در این فضا حاکم بود وتنها صدای حرکت ما وگام زدن مان در آب به گوش می رسید. نخستین بار این تصور ایجاد می‌شود که آب در حال حرکت است اما در واقع این آب ساکن است و طبق قانون طبیعت اگر آب برای مدت کوتاهی در جایی راکد و ساکن باقی بماند، سبزه زده و طعم و بو می‌گیرد و امکان استفاده از آن نیست اما آب سرداب حرم حضرت اباالفضل‌العباس(ع) زلال‌ترین، شفاف‌ترین و گواراترین آب این عالم است.

هیچگاه از یاد نمی برم که آن هنگام که برای نخستین بار گام در این فضای مقدس نهادم ، احساس نمودم که خمره های گلاب را در این آب آمیخته اند وبوی عطر گلاب ، فضای مقدس سرداب را در بر گرفته بود، در حالیکه طبق قانون طبیعت آب راکد باید برخلاف این باشد !

که این موضوع بدون تردیدچیزی جز معجزه نمی‌تواند باشد.
و مهم‌تر اینکه در طول هزاران سال ، تاثیر تخریب بر ستونها وحرم مطهر نداشته است.
هم اکنون این مکان مقدس ، به طرز زیبایی ترمیم گردیده وتمامی فضای سقف ودیوارها وکف این مکان با مرمر زیبایی پوشانیده شده وپنجره ای در حدود دو متری از قبر مطهر قرار داده شده است که نقطه جوشش آب در کنار این مکان قرار دارد لیکن تراوش آب نامحسوس بوده ونمی توان مکان این تراوش را دید!

توگویی آب از پیرامون قبر مطهر حضرت ، بالا آمده وهنگام نوشیدن این آب ، بدون شک ، گواراترین آبی بوده است که در عمرم نوشیده ام.
آب زمزم ، آب مشهور به چاه خانه حضرت علی در کوفه ، آب قطًاره در بیست کیلومتری کربلا که از معجزات امیر المومنین ع در بازگشت از جنگ جمل وآب مسجد براثا که باز خود حکمتی دارد ، وآب نقاط فراوانی را که مقدس بشمار آمده نوشیده ام ایک قاطعانه می توانم عرض کنم که در عمرم آبی به شیرینی وحلاوت این مکان مقدس ننوشیده ام.

خداوند خصوصیت ها و نعمت هایی را به اولیای خاص خود اختصاص داده که دیگر بندگانش از آن محروم هستند زیرا آنها در بندگی و قربت به وی خلوص نیت از خود نشان دادند.

از جمله اولیای مقرب و از جمله بندگان صالح خداوند متعال، مولا و سرورمان حضرت ابوالفضل العباس (علیه اسلام) است. و این به خاطر اصل و نسب هاشمی و ادب علوی و علم الهی است که در خانه پدرش امام علی(ع) براساس آن پرورش یافت . علاوه برآن اخلاص، بندگی و وفاداری به امام حسین(ع) و امام حسن(ع) سرور جوانان اهل بهشت می باشد.

بنابراین می بینیم که خداوند به این دوست وفادار ،انواع و اقسام نعمت ها را از هر طرف ارزانی داشته و علاوه بر اینکه او را در خانه امام علی (ع) قرار داده، به او در بین مسلمانان از بیش از سیزده قرن و نیم ،ماندگاری عطا کرده است به طوری که ضرب المثل اخلاص و اطاعت از یک طرف و مورد ارج خدوانددر دنیا و آخرت از طرف دیگر شده است.

از جمله نعمت ها و راز هایی عجیبی که خداوند به حضرت ابوالفضل العباس ع ارزانی داشته، همان آب مبارک و گوارایی است که پیرامون مقبره شریف او قرار داشته و در سرداب این مقبره جریان می یابد.

همگان می پرسند راز وجود این آب مبارک در چنین مکانی چیست ؟و چرا چنین آبی در دیگر اماکن وجود ندارد؟.

وجود چنین آب مبارکی در این مکان هیچ جای تعجبی ندارد زیرا این آب با مرقد شریفی در تماس است که پیکر مطهر نفس زکیه حضرت ابوالفضل العباس ع در آن قرار دارد و همین موضوع باعث پاکیزگی این آب و و عدم تغییر طعم آن شده و باعث شده است تا خدواند شفای عاجل را در آن قرار دهد. که بارها پس از سقوط صدام با این موضوع روبرو شده ایم .

امر تعجب برانگیز این است که اگر تنهاچند متر از حرم مطهر خارج شده و به یکی از سرداب های ساختمان های مجاور برویم، که تنها چند متر از این سرداب فاصله دارد، در آن با آبی روبرو می شویم که بدرنگ و بدبو بوده و با جلبک و خزه پوشیده شده و بوی بدی که معمولا ازآب های راکد پخش می شود، از آن بلند می شود. و حتی رنگ این آب نیز متغیر است.

اگر این را نیز بیفزاییم که شهر کربلا به دلیل کوتاهی های نظام های سابق بویژه نظام دیکتاتوری سرنگون شده صدام، بر دریاچه ای از آب های زیر زمینی مختلط به زهکشی های شبکه تصفیه آب های سبک و سنگین فرسایش یافته شناور است و اینکه زمین آن نیز بر نفوذ سریع این آبها به درون زمین کمک می کند، درک خواهیم کرد که نوعی راز الهی وحود دارد که مانع از جریان یافتن آن آب ها به آب های این سرداب زیرزمینی و عدم مختلط شدن با آن از طریق لایه های خاک شکننده وجود دارد در حالی که زمین این صحن، پایینتر از سطح شهر کربلا و سرداب نیز پایینتر از صحن قرار دارد.

این آب برای کسی که پس از ورود به مکان آندر موردش تامل کرده، خالی از کرامات نیست و تجربه کرامات آن را در زمینه شفای بیماران ثابت کرده است. اگر این امور اسراری داشته باشد، تنها از طریق آثار ارجمند ائمه اطهار(ع) می توان به اصل آن پی برد. گویا وجود این آب به رابطه گرم بین حضرت عباس(ع) و این آب در واقعه طف اشاره دارد. شاید مشیت الهی ، قبر شریف را با این آب مبارک ، متمایز کرده است.