نوروزانه؛ سال نو و قرن جدید

به چه عیــدی گشته است امســال       دل پر از شوق و شـور، مالامال

خرمی، شـــادی و سرور و شعف         می نگنجــد وصف آن به مقال

بلبـــلان بین غزل ســــرا شـده اند       بین صفـــا را به دشت ها و جبـال

قبـــل آن عیــــدهای فرخنــــده           بعـــد از آن هم عیـــد بهـر مثال(1)

ســــال نو ابتــدای این قـرن است      سر هر قــرن مثــال آن چو هلال(2)

باشــد این افتخــار که قرن جدید      شد شــروع با مه پیـــامبــر و آل

کن مبــارک خدا تو قـرن جـدید         بـار الهــــا  زدا ز مــا تو مــــلال

مشکلات حل شود به قرن جدید     بهره گیریم ز تو شــکوه و جـلال

خیـــر و خوبی بده به قـرن جدید      عیــد ما خوب تر شود هر ســــال

دل خود صاف کن ز حقد و حسد    در صفـــا باش همچـو آب زلال

بحث از علــم و دین مدارِ سخـن      قیـل ها کم نما، فرو گذار تو قال

حیـف مردم اسیــــر فتنـــه شـدند       تـا بکوشنــــد بهر رزق حـــــلال

سختــــی و هم گـــرانی مــردم را       کرده است قدشـــان بسان خـلال

صف ها  بهر مـــرغ و بیضــــة آن     خیـــل مردم خجــل ز بهرســؤال

ذره ای گــــر مــــدیریت می بود        این چنین خلق پس چرا بدحال؟

می نشــد حـــال جمعـــی آشفتـه      جمــع دیگر به فکر مــال و منال

ای خـــــدا کارها به قرن جــدید        نشود مبتــــلا به امـــر محـــــال

تا شــــویم عـــارف زمانـة خود           تا که نیـــکو شود مـــآب و مــآل(3)

هم به یــــاد تو و پیـــــــامبر تـو          هم به مــــردم خــدوم در هرحال

غـــم روزی نباشد همت مــــــان     زن و فرزندمـــان شوند خوشحـال

تو به ما همـــت و حمیــــــّت ده      تا بکوشیـــم، نی شویم بی حــال

از بدی هــــا به دورمــــان گردان     طی کنیــــم ما طریق را به کمــال

از دروغ و دغــــل بپرهیـــــــزیم        بر نتـــــابیم چنیــــن رسم و روال

راه حق را خــــدا به مـــا بنــــما       کی هـــدایت بود چو راه ضـــلال

مـــــرد را تربیت کنـــد ســروَر          تربیــــت بهتـــــرین بود به جمـال

افتخـــــار آن کسی به دست آرد     نکنـــــد کار بهــــر اخـــذ مدال

اینقـــــدر هـــان منم منم نکنیــد    بس کنیـــد بس، مـراء را و جدال

مرد میـدان به حرف نیست عـزیـز    کی بـود شیـر در مثل چو شغـــال

انتخـــــابات پیش رو امســـــــال        نشود بهـــــرمان وزر و وبــــــال

همـــتی ده که نســـــل نو آریــم      نزننـــد دستبـــرد به بیت المـــال 

روزی مـــــردمان فــــراوان کن        بارالــــها به لطفــــت ای متعـــال        

ما همــــــاره سپــــاس تو داریم      نعمتـــت را ز مــا مکن تو زوال

ای خـــدا هر کسی ستمکار است      پــای او خُرد کن، شکن چنگال

 هـر کسی کو کـــه می زند آتش      قیصـــــریه برای یک دستمــال!

 تخـــم کبر و نفـــــاق می کـارد       حیله اش بدتر از دو صـد دجـّال

گر هــــدایت نمی شود دشــــمن     پس به هم ریز یالـش و کوپــال

هر که بـدخواه مــــردمان بـــاشـد     بارالــــها مـــده به او پــر و بال

 مــردم خوب ستمـــــگری نکنند     کی کننــــد حق دیگران پـامال

 همــة مــردمان خـــدابنــــده(4)اند     خـواه سلمـــان بُوَد یا که بــلال

 ای که تو بی گـــدار به آب زنی     بهـــر چه جمع کنــــی زر و مال

روزی از این جهــان یقین بروی    آخــــر و عاقبـــت بودگـــــودال

از تو خواهیــــم خدا حُسن عمـل    تو ببخشـــــا کثیـــر یا مثقـــــال

 ذهــــن ما را ز فکــــر بد بــرهان    کی حــــریر است هم سر متقـال   

کار ملت خــــدابه ســـــامان کن     بارالهـــــا توئی حمیده خصــال

تو ســـلامت دهی و ما شــــــاکر    از تو خواهیـــم، باشد این منوال

این «رضا» حـال خوب می خواهد    بدهـــش یا محـــــوّل الاحـوال

1 - اشاره به اعیاد شعبانیه در قبل و بعد نوروز امسال
2 - سال اول قرن مانندهلال ماه نسبت به ماه کامل می ماند
3 - مآب و مآل یعنی بازگشت
4 - بندة خدا