جو بایدن با طرح ۲۲۵٠ میلیارد دلاری خود به بازسازی آمریکا می‌اندیشد

تبلیغ بازرگانی

روز چهارشنبه ۳۱ مارس/۱۱ فروردین، جو بایدن که طرح سرمایه‌گذاری ۲۲۵٠ میلیارد دلاری دولتش را در شهر پیتسبرگ (ایالت پنسیلوانیا) ارائه کرد، با یادی از اسلاف خود یادآوری کرد که آبراهام لینکلن راه‌آهن سراسری آمریکا را پایه گذاشت و آیزنهاور بزرگ‌راه‌های کشور را ساخت. اینک او نیز می‌خواهد طرحی را به اجرا بگذارد تا "بعدها آمریکایی‌ها بگویند: زمانی بود که آمریکا آیندۀ خودش را ساخت".

اشارۀ بایدن به شخصیت‌های بزرگ جمهوری‌خواه در عین حال به معنای دعوتی غیرمستقیم از جناح مخالف است تا در مقابل اجرای طرح سنگ نیندازد. بخش مهمی از این سرمایه‌گذاری‌ها باید از طریق افزایش مالیات شرکت‌ها تأمین گردد.

طرح جو بایدن که "بهتر ساختن" - یا بازسازی بهتر - (Build Back Better) نام گرفته، چند قسمت بزرگ را در بر می‌گیرد: حدود یک‌سوم سرمایه‌گذاری (۷۲۱ میلیارد دلار) صرف نوسازی و توسعۀ زیرساخت‌ها خواهد شد: جاده‌، پل‌، فرودگاه، حمل و نقل عمومی و... گسترش صنایع خودروهای برقی و نوسازی شبکۀ برق‌رسانی که در این قسمت منظور شده در عین حال به اهداف زیست محیطی و روند انتقال انرژی توجه دارد.

علاوه بر این، صدمیلیارد دلار صرف گسترش شبکۀ اینترنت سریع خواهد شد.

حدود یک‌سوم دیگر از طرح به سرمایه‌گذاری‌های اجتماعی اختصاص می‌یابد: ۴٠٠ میلیارد دلار برای سالخوردگان و معلولین، ۲۱۳ میلیارد برای مسکن و بیش از صدمیلیارد دلار برای جایگزینی لوله‌کشی‌های سربی که خطری بهداشتی محسوب می‌شود و در برخی ایالات آمریکا سلامتی کودکان را تهدید می‌کند. حدود صد میلیارد دلار نیز به آموزش‌های حرفه‌ای اختصاص می‌یابد.

در بخشی دیگر، ۳٠٠ میلیارد دلار برای کمک به صنایع دستی و کارگاه‌های کوچک در نظر گرفته شده. هدف از این سرمایه‌گذاری، تشویق تولید بومی (به جای محصولات چینی) و همچنین تأمین زنجیره‌های کوچک تولید است که به لطف تجربۀ کرونا، آسیب‌پذیری و شکنندگی آنها معلوم شده است.

و بالاخره طرح جو بایدن اهمیت پژوهش‌های علمی را از یاد نبرده و ۱٨٠ میلیارد دلار برای آن در نظر گرفته است.

اقتصاد قوی و مقاوم

قبل از ارائۀ طرح اخیر، رئیس جمهوری آمریکا مبلغ ۱٩٠٠ میلیارد دلار کمک نقدی را در چارچوب مقابله با بحران کرونا میان آمریکایی‌ها تقسیم کرد. این کمک‌های بلاعوض مورد اعتراض برخی اقتصاددانان قرار گرفت، زیرا از نظر آنان، توزیع "پول مفت" فقط به افزایش تورم کمک می‌کند. اما طرفداران دولت می‌گویند که تمامی این مبلغ تا پایان سال جاری مصرف خواهد شد و همراه با خود، میزان تولید و در نهایت رشد اقتصادی را بالا خواهد کشید.

اما سرمایه‌گذاری‌های طرح جدید نه یکباره که طی هشت سال آینده انجام خواهد گرفت و به همین دلیل خطر تورم‌زا بودنش کمتر است.

بایدن در شهر پیتسبرگ قول داد که این طرح بزرگ "مقاوم‌ترین، قوی‌ترین و پرابتکارترین اقتصاد جهان را شکل خواهد داد".

دگرگونی الگوی سیاسی: دولت باز می‌گردد

گذشته از کلان بودن مبلغ، طرح جو بایدن نگرش سیاسی چهار دهۀ اخیر را دگرگون می‌کند و بار دیگر نقش اصلی را به دولت فدرال می‌سپارد. در سال ۱٩٨۱، هنگامی که رونالد ریگان سیاست‌های قاطعانۀ نئولیبرال را آغاز کرد، طی سخنانی به‌یادماندنی گفت که "دولت راه‌حل نیست، دولت مشکل بزرگ است"... ریگان به طعنه می‌گفت که جملۀ "من دولت هستم و وظیفه‌ام کمک به مردم است" وحشتناک‌ترین جمله‌ای است که می‌توان در آمریکا به زبان آورد. حتی بعد از ریگان، بیل کلینتون که دموکرات بود و به سیاست‌های اجتماعی اهمیت می‌داد، تأکید می‌کرد که دوران "دولت‌های بزرگ" به پایان رسیده...

اما اینک جو بایدن تصریح می‌کند که دولت فدرال "یک نیروی بیگانه نیست که دور از مردم در پایتختی غیرقابل دسترس مستقر باشد؛ دولت یعنی همگی ما".

مشکلات راه

بدون تردید اجرای طرح بزرگ بایدن با موانع زیاد روبروست. جناح چپ حزب دموکرات از هم اکنون می‌گوید که مبلغ سرمایه‌گذاری کافی نیست. این جناح به ویژه بر مختصر بودن وجوه زیست محیطی طرح تأکید دارد. البته کارشناسان اروپایی نیز چنین می‌اندیشند اما در عین حال گوشزد می‌کنند که جنبه‌های اجتماعی طرح بسیار پراهمیت است.

اما مخالفت‌های جدی‌تر طبعاً از جانب جمهوری‌خواهان شکل خواهد گرفت. نباید فراموش کرد که در مجلس سنا، اکثریت دموکرات تنها به لطف یک رأی حاصل شده است.

با اینحال طرح جو بایدن نکاتی را در بر دارد که می‌تواند اکثریت آمریکایی‌ها را جلب کند: نوسازی زیرساخت‌های گاه بسیار فرسودۀ کشور از جمله مواردی است که بیشتر مردم با آن موافقند. همچنین اخذ مالیات بیشتر از شرکت‌های عظیم آمریکایی از نظر بسیاری از مردم تنگدست و متوسط آمریکا امری منطقی و عادلانه است.

روزنامۀ فرانسوی لوموند می‌نویسد که طی سال‌های اخیر نگرش آمریکایی‌ها نسبت به نقش دولت تغییر کرده. همین چهار سال پیش، بخشی از جامعۀ آمریکایی به طرح "اصلاحات مالی" دونالد ترامپ امیدهای فراوان بست. اما با گذشت زمان، مردم متوجه شدند که این طرح نیز تغییری در وضعیت طبقۀ متوسط ایجاد نکرد. در مقابل، اکثر آمریکایی‌ها امروزه از طرح بیمه‌های درمانی باراک اوباما دفاع می‌کنند. به طور کلی به نظر می‌رسد که بعد از چهار سال وعده‌های رنگارنگ دونالد ترامپ، جامعۀ آمریکایی آماده است تا دولت را در نقشی فعال‌تر و فراگیرتر ببیند.

به گفتۀ جو بایدن چالش و پرسش بزرگ اینست: "آیا نظام‌های دموکراتیک هنوز قادرند به قول‌های خود عمل کنند؟"...

 

دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید

آبونه شوید

اخبار جهان را با بارگیری اَپ ار.اف.ای دنبال کنید