چگونه بازیگر شویم (۳۷۲) /یک بازی خوب و عالی دارای چه کیفیتی است؟

خبرگزاری میزان - بازیگری یکی از مشاغل محبوب در سطح جهان محسوب می‌شود، بازیگری فارغ از شهرت و ثروتی که ممکن است برای فرد بازیگر به همراه داشته باشد، جهانی است که می‌توان در آن ایفای نقش در قالب شخصیت‌های مختلف را تجربه کرد.

در این بین اکثریت مواقع بازیگری به عنوان یکی از مشاغل سخت جهان محسوب می‌شود، شاید از دور برای بسیاری اینکه بازیگری اتفاقی سخت باشد، قابل لمس نباشد اما اگر به صورت اصولی و به مفهوم واقعی به بازیگری نگاه کنیم، این هنر به واقع به تمرین، مطالعه، شهود و مطالعات فراوانی نیازمند است.

• بیشتر بخوانید:
• برای مشاهده آخرین اخبار از سینمای ایران اینجا کلیک کنید

دلیل موفقیت بازیگردان «پدرخوانده» چه بود؟

لی استراسبرگ بازیگردان فیلم سینمایی «پدرخوانده» در سال ۱۹۰۱ در شهر بودزانو در لهستان به دنیا آمد. خانواده‌ی آن‌ها هشت سال بعد به آمریکا مهاجرت کردند و در محله‌ای مهاجرنشین در شرق نیویورک ساکت شدند.

در سال ۱۹۲۳، به عنوان هنرجوی بازیگری در کلاس‌های ریچارد بولسلاوسکی اسم نویسی کرد و هشت سال بعد از آن به اتفاق هرولد کلرمن و چریل کرافورد تئاتر گروپ را تاسیس نمود. هدف آن‌ها تشکیل گروهی از بازیگران بود که بتوانند به شیوه‌ای نظام‌مند و بر اساس آموزه‌های استانیسلافسکی به ارائه نقش بپردازند.

او نه تنها نمایش گروه را کارگردانی می‌کرد بلکه وظیفه‌ی آموزش بازیگران را نیز به عهده داشت. در سال ۱۹۳۶ از گروه جدا شد و به شیوه‌ای مستقل به کارگردانی نمایش پرداخت. در همان دوران به تکوین نظریاتش درباره‌ی بازیگری پرداخت و بنیان روشی را در پرورش بازیگری پی نهاد که بعد‌ها به ((متد اکتینگ)) معروف شد. در سال ۱۹۵۱، یعنی هنگامی که او سمت مدیر هنری اکتورز استدیو را به عهده گرفت، شیوه اش به عنوان روش غالب بازیگری در آمریکا تثبیت شده بود.

در کنار تدریس، انستیتو تئاتر استراسبرگ در نیویورک و لس آنجلس را تاسیس کرد و همچنان به کارگردانی در برادوی ادامه داد. حضورش در سینما نیز با نقشی بود که در پدرخوانده‌ی ۲ بازی کرد.

استراسبرگ در ۱۷ فوریه ۱۹۸۲، به علت حمله قلبی در نیویورک درگذشت و میراثی بزرگ در عرصه‌ی هنر نمایش از خود به جای گذاشت.

بخش دوم – استراسبرگ دنبال چه بود؟

استراسبرگ بعد از مشاهده کار بازیگران و مطالعه مقالات و کتاب‌های بازیگری به سوالات کهنه‌ی زیر رسید:

چطور ممکن است بازیگری احساس کند یک شخصیت را از تمام جهات حقیقی و زنده آفریده است، ولی نظر منتقدان کاملا مخالف او باشد؟

یک بازی خوب و عالی دارای چه کیفیتی است؟

بازیگر چگونه می‌تواند احساس بیانی واقعی اش را روی صحنه اجرا کند؟

راهکار استراسبرگ راهکاری تازه بود که نام آن را متد یا روش اجرا گذاشت. تا پیش از تحقیقات و یافته‌های کارگردان روس استانیسلافسکی هنر بازیگری اساسا به دو گونه قابل تقسیم بود، درونی و بیرونی. استراسبرگ شق سومی نیز کشف کرد.

انتهای پیام/