عبدالوهاب شهیدی استاد موسیقی و آواز ایرانی درگذشت

تبلیغ بازرگانی

عبدالوهاب شهیدی استاد برجستۀ آواز و موسیقی ایرانی، که از شامگاه یکشنبه به دلیل عارضۀ قلبی در بیمارستان بستری شده بود، روز دوشنبه ۲٠ اردیبهشت، در سن ۹۹ سالگی از دنیا رفت. وی چهار روز پیش از بستری شدن در بیمارستان، واکسن کرونا را دریافت کرده بود.

نیکنام حسین پور مدیرعامل موسسۀ هنرمندان پیشکسوت، ضمن تأیید این خبر گفت: «چقدر دلخوش بودند که بتوانیم صدسالگی اش را در مهر ماه جشن بگیریم، ولی حیف شد. نسلی که تکرار نمی شود.»

عبدالوهاب شهیدی در مهرماه سال ۱۳۰۱ در شهر میمه در اصفهان متولد شد. او از اوایل دهۀ ۱۳۲۰ فعالیت هنری خود را با فراگیری آواز و نوازندگی سازهای سنتور و عود نزد اسماعیل مهرتاش موسیقیدان بنام ایرانی آغاز کرد. او در سال ۱۳۳۹، فعالیت و همکاری خود با رادیو را با برنامۀ «گل‌ها» شروع نمود و تا سال ۱۳۵۷ در بسیاری از این برنامه ها شرکت کرد.

وی با اجرای بیش از ۲۳۰ برنامه، از فعال‌ترین و پرکارترین هنرمندان حاضر در برنامۀ «گل‌ها» بوده است و رتبه سوم بیشترین برنامۀ موسیقی در «گل‌ها» را دارد.

عبدالوهاب شهیدی به جز فعالیت در عرصۀ آواز و آهنگسازی، نوازندۀ منحصر به‌فرد ساز عود بود، که این ساز را ایرانی می‌نواخت. او همچنین بارها در برنامه های «جشن هنر شیراز»، شرکت کرد و در این برنامه ها با گروه های مختلف موسیقی و هنرمندان سرشناسی نظیر جلیل شهناز موسیقیدان و نوازندۀ چیره دستِ تار، فرامرز پایور ردیف‌دان و استاد موسیقی ایرانی و نوازندۀ سنتور، علی‌اصغر بهاری نوازندۀ برجستۀ کمانچه، حسین تهرانی نوازندۀ نامدار تنبک، رحمت‌الله بدیعی موسیقیدان و نوازندۀ کمانچه و ویولن، حسن ناهید نوازندۀ برجستۀ نی و محمد اسماعیلی موسیقیدان و نوازندۀ تنبک، همکاری کرد.

عبدالوهاب شهیدی در اجرای آوازهای محلی و فولکلور نیز پیشرو بوده‌ است و این آثار در کارنامۀ هنری او از جایگاه ویژه ای برخوردار است که از میان آنها می توان به تصنیف معروف «زندگی» با مطلع «اون نگاه گرم تو» اشاره کرد که بر روی شعری از هما میر‌افشار در دستگاه ماهور و با تنظیم فرامرز پایور اجرا شده است.

از دیگر آثار این استاد آواز و موسیقی ایرانی، می توان به تصنیف هایی نظیر «یار بی وفا» و «آی سوزه» و «بهار غم انگیز» اشاره کرد.

عبدالوهاب شهیدی همچنین با اجرای درخشان شماری از قطعات قدیمی معروف مانند آثار عارف قزوینی، در حفظ و احیای این آثار نقش به‌سزایی داشته است که از میان آنها می‌توان به تصنیف‌ «گریه را به مستی بهانه کردم» در آلبوم قدیمی «حرف» با تنظیم جواد معروفی و نیز تصنیف «گریه کن» اشاره کرد.

این استاد موسیقی و آواز ایرانی که نوازندهٔ چیره‌دست عود نیز بود، در طول حیات هنری‌ خود آهنگ های فراوانی ساخت و معتقد بود که یک خواننده باید بر نواختن دست‌کم یک ساز اشراف داشته باشد. از جمله آلبوم هایی که از تک نوازی های او منتشر شده است می توان به آلبوم «راز عود» اشاره کرد.

همچنین برخی از آثار قدیمی وی که قبل از انقلاب اسلامی منتشر شده بودند امروزه توسط انتشارات سرنا صوت، بازنشر شده‌اند که از جمله این آثار می‌توان به آلبوم های «تنها بیا»، «عود من خداحافظ»، «دوبیتی های باباطاهر»، «راز عود»، «نگاه گرم تو» و «بی تو به سر نمی‌شود» در سال ۱٣۹٣ اشاره کرد. همچنین آلبوم « آثار استاد روح الله خالقی» با اجرای آواز عبدالوهاب شهیدی و غلام‌حسین بنان،  و نیز آلبوم «به پاس نیم قرن فعالیت هنری استاد فرامرز پایور» با آوازهایی از عبدالوهاب شهیدی و خوانندگان سرشناس دیگری همچون محمدرضا شجریان و شهرام ناظری، در سال ۱۳۸۳ منتشر شدند.

هوشنگ ظریف و محمدرضا شجریان در مراسم تجلیل از عبدالوهاب شهیدی در جشن خانه موسیقی © DR

عبدالوهاب شهیدی در جشن یازدهم خانۀ موسیقی در سال ١٣۸۹ مورد تجلیل قرار گرفت و محمدرضا شجریان در این مراسم، وی را «بزرگمرد هنر آواز ایران» خطاب کرد و گفت: «ساليان درازي است كه دستش را بوسيده‌ام و در حضور او كُرنش كردم و هيچگاه به خود اجازه ندادم كه در حضور او عرض هنر كنم و از اين بابت كه من آمده‌ام جايزه او را تقديم كنم متاسفم، استاد مرا ببخش و من در اندازه‌اي نيستم كه جايزه شما را بدهم».

همایون شجریان در مراسم تقدیر از عبدالوهاب شهیدی در جشن سالانه موسیقی ما © DR

هوشنگ ابتهاج شاعر ایرانی نیز درباره‌‌ او گفته است: «شهیدی همیشه برای من یک تصویر از آرزویی بود که درباره‌ٔ هنرمند داشتم. همیشه می‌توانستم به‌عنوان یک هنرمند به او تکیه کنم؛ به اخلاق هنری و به اخلاق انسانی‌اش.»

همچنین در اولین جشن سالانۀ موسیقی ما در سال ۱٣۹۱،  یک عمر فعالیت هنری عبدالوهاب شهیدی در موسیقی و آواز ایرانی مورد تقدیر قرار گرفت.

دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید

آبونه شوید

اخبار جهان را با بارگیری اَپ ار.اف.ای دنبال کنید