مزایا و خطرات مصرف آسپرین در سالمندان

مطالب مرتبط

ایبیزا(Ibiza)

استان کرابی – تایلند

Desmopressin Acetate

Spironolactone

Spectinomycin

Sotalol Hcl

Somatropin

Sulfacetamide Sodium

Sodium Polystyrene Sulfonate

Sodium Hyaluronate

Sodium Fluoride

Bisacodyl

Sodium Chloride (Systemic)

Sodium Bicarbonate

Simvastatin

Silver Sulfadiazine

Sildenafil Citrate

Sertraline Hcl

Selegiline HCl

Salmeterol

Ropinirole H cl

Rivastigmine

Rituximab

Risperidone

بیمار این هفته مطب سیب، آقایی 77 ساله است که پزشک معالج او برای کاهش خطر احتمالی ابتلا به حمله قلبی یا سکته مغزی برایش آسپرین تجویز کرده است. اما از آنجا که پیش از این مبتلا به زخم معده بوده، پزشک متخصص گوارش، او را از خوردن داروی آسپرین منع کرده است

اگرچه آسپرین می‌تواند داروی مناسبی برای جلوگیری از ایجاد لخته خونی در مغز و قلب فرد بیمار و در نتیجه کاهش احتمال ابتلا به عوارض و پیامدهای ناشی از آن باشد، اما مصرف آن همچون تیغ دولبه‌ای است که سلامت وضعیت گوارش را هم در معرض تهدید قرار می‌دهد. با توجه با اهمیت این موضوع بیمار به پزشک مراجعه کرده است تا بتواند با راهنمایی او درباره مصرف یا عدم مصرف این دارو تصمیم درستی بگیرد.

توصیه‌های پزشک برای بیمار

آسپرین، داروی شگفت‌انگیزی است که استفاده از آن به عنوان یک داروی موثر در تاریخ پزشکی قدمتی طولانی دارد. این دارو نخستین بار سال 1899 میلادی و توسط یک شیمیدان آلمانی به نام بایر به دنیای داروها عرضه شد و در حال حاضر تنها به عنوان یک داروی تسکین‌دهنده و بلکه به عنوان یک داروی موثر برای کاهش التهابات مفاصل در بیماران مبتلا به آرتروزهای مفصلی و همچنین به عنوان دارویی برای پیشگیری به سرطان روده و کاهش احتمال ایجاد لخته خون در بخش‌های مختلف بدن و بویژه در قلب و مغز که می‌تواند با پیامدهای بسیار خطرناکی همراه باشد، مورد استفاده قرار می‌گیرد.

از آنجا که مصرف روزانه آسپیرین، مانع از ایجاد لخته خون در مسیر حرکت خون در رگ‌های بدن می‌شود. در نتیجه احتمال خطر ایجاد لخته‌های خونی در مغز و سکته مغزی و همچنین احتمال خطر ایجاد لخته خونی در مسیر عروق قلبی و حمله قلبی را به میزان قابل توجهی کاهش می‌دهد.

اغلب پزشکان مصرف این دارو را در آغاز دهه ششم زندگی به بیماران خود تجویز می‌کنند. اگر بخواهید از آسپرین به عنوان یک داروی تسکین‌دهنده استفاده کنید، دوز مصرفی این دارو روزانه 600 میلی‌گرم و یا به عبارتی معادل دو قرص خواهد بود. اما اگر آسپرین به عنوان یک داروی ضد انعقادی مورد استفاده قرار گیرد، دوز مصرفی مناسب آن 70 تا 100 میلی‌گرم در روز است. جالب این‌که در این شرایط، هر چه میزان دوز مصرفی دارو بیشتر باشد، تاثیر آن به عنوان یک داروی ضدانعقادی برای جلوگیری از ایجاد لخته‌های خونی در مسیر عروق خونی به مراتب کمتر خواهد بود.

اما مصرف آسپرین نیز همان دیگر داروها با عوارض جانبی همراه است. یکی از شایع‌ترین عوارض جانبی مصرف آسپرین، معده درد و همچنین گاهی خونریزی معده است که البته این عارضه جانبی به دوز مصرفی دارو و به عبارت دیگر، هر چه دوز مصرفی دارو بیشتر باشد احتمال آسیب‌های گوارشی ناشی از مصرف این دارو نیز به مراتب بیشتر خواهد بود. البته بتازگی داروهای جدیدی که در حقیقت در مقایسه با آسپرین‌های معمولی دوز پایین‌تری از مواد موثر دارو در آنها یافت می‌شود نیز به بازار عرضه شده‌اند که اگرچه تاثیر مصرف این دارو در مقایسه با آسپرین‌های معمولی در کاهش خطر ابتلا به سرطان روده یا بسیاری از دیگر ویژگی‌های این دارو به مراتب کمتر است اما می‌تواند جایگزین مناسبی برای آن دسته از افرادی باشد که مصرف روزانه آسپرین در بلندمدت در سلامت گوارش آنها اختلال ایجاد خواهد کرد.

البته در بسیاری از موارد، مصرف داروهای ضد التهابی نظیر آسپرین که زمینه‌ساز ابتلا به زخم‌های گوارشی هستند، برای بیمار ضروری است که در صورت مصرف دارو با نظر پزشک معالج بهتر از کنار گذاشتن مصرف این دارو است. زخم‌های گوارشی حتی در مراحل اولیه نیز بر کیفیت زندگی خوب و سالم افراد تاثیر می‌گذارند و دوره درمان طولانی دارند که یکی از بهترین راه‌ها برای جلوگیری از ابتلا به آن عدم مصرف بیش از اندازه داروهای ضدالتهابی جز در موارد ضروری است.