نمایش تکراری!

چکیده :حالا که احزاب قوی نداریم تا کاندیدا معرفی کنند، حالا که اختیارات و شرایط ریاست جمهوری جوری است که اغلب افراد با شخصیت، مدیر، مبتکر، وطن‌دوست و قوی ترجیح می‌دهند اصلا وارد این بازی نشوند، حالا که هیچ کاندیدایی جرأت ندارد بگوید می‌آیم تا شورای نگهبان و نهادهای وابسته به رهبری را به سر جای قانونی خودشان بنشانم، حالا که اکثر مردم تصمیم دارند با شرکت نکردن در انتخابات بی‌معنی، شخصیت خود را نشان دهند، کاش رسانه‌ها و مردم در فضای مجازی تصمیمی عاقلانه می‌گرفتند و از به اشتراک گذاری کاندیداتوری افرادی که از جمع کردن هزار امضا هم ناتوانند پرهیز می‌کردند. تا وضع از این بدتر...

رحیم قمیشی

پانزده بیست سال پیش رسم بسیار بدی
در مسابقات فوتبال پربیننده رایج شده بود. وسط مسابقه‌ای مهم، دیوانه‌ای برای دیده شدن می‌پرید وسط میدان، یکی برهنه، یکی با شعاری، یکی با شرط‌بندی، و دوربین‌ها هم برای آوردن لبخند به لبان بیننده‌ها او را دنبال می‌کردند، غافل از آن‌که عملا داشتند هدف آن دیوانه را برآورده می‌کردند و عمر علاقمندان را تلف.

از چندی پیش در اقدامی هماهنگ دیگر هرگز دوربین‌ها افراد مخل بازی را پوشش ندادند، و چقدر کسانی آمدند پشتک زدند، شکلک درآوردند، سعی کردند خود را نشان دهند، و ناکام ماندند.
و امروز این رسم بکلی برافتاده.
ساده بود، گرفتن تصمیم عاقلانه نشان ندادن دلقک‌ها در برنامه‌ای که جدی است.
باور اینکه مسابقه فوتبال یک وقت‌گذرانی نیست.

با عرض معذرت از آقای دکتر تاج‌زاده و برخی بسیار محدود که این روزها برای ثبت نام به وزارت کشور رفته‌اند، می‌خواهم بپرسم چرا باید دوربین‌ها، عکس‌ها و خبرهایی از ثبت نام بعضی دلقک‌ها را پوشش بدهند؟!

آقایی بازنشسته شده بود، چند ماه پیش زنگ زده بود کاری برایش سراغ ندارم! گفتم از دوره بازنشستگی‌ات لذت ببر.
حالا عکسش را دیدم که رفته وزارت کشور برای ثبت نام ریاست جمهوری! و خبرش در همه خبرگزاری‌ها…
از فردا هم می‌تواند با هر رسانه‌ای مصاحبه کند و به عنوان کاندیدای ریاست جمهوری اظهار فضل کند.
مگر فضای انتخاباتی ریاست جمهوری سیرک است؟ مگر وقت مردم بی ارزش است؟ مگر کم جوک‌های تلخ می‌شنویم!

حالا که احزاب قوی نداریم تا کاندیدا معرفی کنند، حالا که اختیارات و شرایط ریاست جمهوری جوری است که اغلب افراد با شخصیت، مدیر، مبتکر، وطن‌دوست و قوی ترجیح می‌دهند اصلا وارد این بازی نشوند، حالا که هیچ کاندیدایی جرأت ندارد بگوید می‌آیم تا شورای نگهبان و نهادهای وابسته به رهبری را به سر جای قانونی خودشان بنشانم، حالا که اکثر مردم تصمیم دارند با شرکت نکردن در انتخابات بی‌معنی، شخصیت خود را نشان دهند، کاش رسانه‌ها و مردم در فضای مجازی تصمیمی عاقلانه می‌گرفتند و از به اشتراک گذاری کاندیداتوری افرادی که از جمع کردن هزار امضا هم ناتوانند پرهیز می‌کردند. تا وضع از این بدتر نشود.

شرط ساده‌ و متمدنانه‌ای گذاشته می‌شد هر کاندیدا باید پانصد هزار، دویست هزار، یا لااقل صد هزار امضای معتبر شهروندان، در حمایت از خود را ارائه دهد.
شرط گذاشته‌اند کاندیدا نباید زیر ۴۰ سال داشته باشد، نباید سوء سابقه داشته باشد، نباید بدون سابقه مدیریت عالی در این ۴۲ سال باشد!!
آخر ما رئیس جمهوری که یک بار هم خلاف نکرده و هوادارانش را برای یک تجمع اعتراضی غیر قانونی به خیابان نیاورده باشد می‌خواهیم چه کار؟!
در کشوری که تنها راهپیمایی‌های مجاز روز قدس است و ۲۲ بهمن.
ما رئیس جمهوری که سابقه شراکت در دزدی‌ها، اختلاس‌ها، بی‌عدالتی‌ها و سکوت در برابر ظلم‌ها را داشته باشد می‌خواهیم چه کار؟!

رئیس جمهوری که نپرسیده باشد چرا دیماه کشتید، چرا ۸۸ زدید و‌ کشتید، چرا هواپیما را زدید و دروغ گفتید، چرا در زندان آدم‌ها کشته می‌شوند، چرا کارهای بی منطق انجام می‌شود می‌خواهیم چه کار؟!
رئیس جمهوری که همه اعتبار و عزتش تبعیت محض است، همه وجهه‌اش خوش‌خدمتی است، همه سابقه‌اش چاپلوسی است، می‌خواهیم چه کار؟!

در کتاب دینی‌مان نوشته بودند “اعراب جاهلیت” هزار و چهارصد سال پیش نمی‌توانستند بپذیرند حضرت علی (ع) که در هنگام وفات پیامبر سی و چند سال بیشتر نداشت شایسته‌ترین فرد است برای خلافت، برای همین رفتند به طرف سایرین…
حالا چه کسی جاهل است!!
یعنی ما یک جوان قوی و توانا نداریم!؟

ما نمی‌خواهیم انتخابات ریاست جمهوری، شرایط کاندیداتوری، نظارت استصوابی جوری باشد که احساس کنیم داریم وقت‌گذرانی بیهوده می‌کنیم.
وسطش هم نمایشی از دلقک‌ها را ببینیم!
ما نمی‌خواهیم این روزها وزارت کشور سیرک باشد.
ما دلمان می‌خواهد رضا پهلوی و هر ضد انقلابی هم بتوانند بیایند و کاندیدا شوند، تا حداقل وزن خود را بدانند و اگر هم مردم خواستند، حق داشته باشند چهار سال آزمایش پس بدهند.
برادران اهل تسنن، برادران مسیحی و یهودی، خانم‌های توانمند کشورمان، جوان‌های تحصیلکرده، افراد شجاع، آنها که جای خود.
ما نمی‌خواهیم مثل کشورهای عقب مانده ادای دمکراسی را در بیاوریم.

ما حق داریم زندگی شرافتمندانه، انتخابات شرافتمندانه، ثبت‌نام شرافتمندانه در کشورمان ببینیم.
ما حق داریم بخواهیم بزرگ دیده شویم، بزرگ تصمیم بگیریم و بزرگ زندگی کنیم.
ما حق داریم نخواهیم نمایشی ببینیم که انتهایش را می‌دانیم، ما نمی‌خواهیم فیلم تکراری ببینیم…

و ما می‌توانیم به حق‌مان برسیم
ما اراده می‌کنیم
گاه با شرکت نکردن‌مان در نمایش
گاه با اعتراض‌مان…
اگر دیگران خود را اصلاح نکنند…