آلبومی که از غبار زمان بیرون آمد/ تجربه شنیدن «دفینه»

به گزارش خبرنگار مهر، «دفینه» عنوان یکی از تازه‌ترین آثار منتشر شده در فرآیند تولید و فروش محصولات موسیقی است که به تازگی با هنرمندی شریف لطفی از پژوهشگران، آهنگسازان و نوازنده شناخته شده کشورمان عرضه شده است.

«نسیم»، «خیال»، «افق»، «سایه»، «مرداب»، «شالیزار»، «سه گاه (برای ارکستر سمفونیک و پیانو)»، «رویا»، «سلوک»، «سکوت»، «ماهور رنگی (برای ارکستر سمفونیک)» قطعاتی هستند که در این آلبوم گنجانده شده‌اند.

جمال‌الدین منبری خواننده، ابراهیم لطفی نوازنده ویولن، عباس ظهیرالدینی نوازنده ویولنسل، سعید اتوت نوازنده کلارینت، فرشید حفظی فرد نوازنده ابوا، رضا صنعتی‌نژاد نوازنده فاگوت، شریف لطفی و حسین میرزایی نوازنده هورن، مهرداد دلنوازی و شهریار فریوسفی نوازندگان تار، عبدالنقی افشارنیا نوازنده نی، محمود منتظم صدیقی نوازنده سازهای کوبه‌ای، فریبا اسدی و سیامک علیقلی هم خوانان، حامی حقیقی میکس و مسترینگ، سوگل ضامنی طراحی گرافیک، کامبیز باقری عکس، علی جعفری پویان مدیر اجرایی نشر، نیما جوان ناشر داخلی هم عوامل اجرایی آلبوم «دفینه» را تشکیل می‌دهند.

شریف لطفی به بهانه انتشار این آلبوم نوشته است: «دوازده ساله بودم. به تشویق پدرم که خود از شاگردان ویولن زنده یاد ابوالحسن صبا بود، به هنرستان عالی موسیقی تهران راه یافتم. پس از دریافت دیپلم و سپس لیسانس موسیقی از آن هنرستان، با استفاده از بورس تحصیلی، به عنوان دانشجوی ممتاز و برای ادامه تحصیل موسیقی راهی شهر هامبورگ در کشور آلمان شدم.

سال ۱۳۵۶ پس از اتمام تحصیلاتم در دو رشته پداگوژی موسیقی و رهبری ارکستر به کشورم ایران بازگشتم.

از آن سال تاکنون، به غیر از سفرهای کوتاه مدت برون مرزی، پیوسته در کشورم ایران بوده و نخست به تدریس در هنرستان عالی موسیقی تهران و آنگاه در دانشگاه هنر تهران و دیگر مراکز آموزشی موسیقی اشتغال داشته‌ام. در تمامی این سال‌ها دست به فعالیت‌های متنوعی از جمله آفرینش در موسیقی ایرانی داشته و دارم.

شیوه آفرینش در عرصه موسیقی ایران را بنابر ابداعات شخصی‌ام که در کتاب «آفرینش در موسیقی ایران» شرح کامل آن آمده است، در آثارم به کار گرفته‌ام. خلق آثار موسیقی که در این مجموعه ارائه شده، مربوط است به حدود سی سال پیش تا اکنون. حال پس از حدود سی سال این آثار را در این مجموعه با نام دفینه (یعنی از زیر غبار زمان بیرون آمده)، در معرض شنود قرار داده‌ام. امید که به پسند آید و اسباب خشنودی فراهم آورد.»