فوتچل در کینچاه مهم‌تر از جام جهانی است!

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین؛ عکس‌های فوتبال در شالیزارهایی پر از گل و فوتبالیست‌هایی که سر تا پای‌شان گلی و خیس است از پربازدیدترین عکس‌های خبرگزاری‌ها و شبکه‌های اجتماعی این چند روزه بوده است. یک فوتبال متفاوت از انواع مسابقاتی که تا امروز دیده‌اید، هرچند در داخل کشور یا حتی داخل استان کمتر مسئولی به این پدیده جذاب اهمیت داده است، اما آوازه بچه‌های روستای کینچاه در آستانه اشرفیه استان گیلان جهانی شده است. یک روستای ۱۵۵ خانواری که اواخر اردیبهشت هر سال میزبان یک جام فوتبال هیجان‌انگیز است؛ فوتبال در شالیزار که به آن لقب فوتچل داده‌اند، ترکیبی از کلمه فوتبال و چل که در زبان محلی گیلانی به معنی گل قاطی با آب است. کینچاه، مهد فوتچل است، یک مسابقه تماشایی که این روستای کوچک در گیلان را در روزهای آخر اردیبهشت مشهورتر از همیشه می‌کند و هر ساله جام فوتچل یادواره شهدای کینچاه و شهدای مدافع حرم آستانه اشرفیه برگزار می‌شود. رقابت‌هایی که امسال از ۲۸ اردیبهشت با حضور ۱۱ تیم، پنجمین دوره آن آغاز شده است و امروز با معرفی قهرمان پرونده‌اش آن بسته می‌شود.

جامی برای نشاط جوانان روستا
جام فوتچل یا همان فوتبال شالیزار از پنج سال پیش کلید خورد، جامی که حسن لفوتی، سرپرست و مسئول برگزاری مسابقات در گفت‌وگو با «جوان» شکل‌گیری آن را اینطور روایت می‌کند: «پنج سال پیش بود که با جوانان روستا که بیشتر فوتبالیست بودند، نشستیم و صحبت کردیم برای اینکه قبل از آغاز فصل نشا در شالیزارها برای اینکه یک نشاطی ایجاد کنیم چه اقدامی انجام دهیم. این همفکری سبب شد در نهایت تصمیم بگیریم که مسابقات فوتبال در شالیزار را پایه‌ریزی کنیم و سال ۹۶ اولین دوره آن برگزار شد تا این مسابقات در سنت گیلان بماند. سال اول با چهار تیم مسابقات را برگزار کردیم. دوره اول یک تست بود که ببینیم می‌شود در شالیزار مسابقه برگزار کرد و بچه‌ها آمادگی دارند یا نه و آیا جذاب هست یا نه.»
جذابیت بالای مسابقات باعث استقبال بیشتر می‌شود، به طوری که به گفته لفوتی در دومین دوره تعداد تیم‌ها دو برابر می‌شود: «سال اول که این مسابقات برگزار شد، خیلی از روستاهای اطراف استقبال کردند و سبب شد دوره دوم مسابقات را با هشت تیم برگزار کنیم و آمار تیم‌های شرکت‌کننده دو برابر شد. بچه‌هایی که بازی می‌کنند از خود روستا هستند و در دوره‌های دیگر از آستانه اشرفیه و لشت‌نشا هم برای بازی آمدند.»

شبیه فوتبال ساحلی
روزنامه جوان نوشت: بازی در شالیزارها که پر از آب و گل هستند، سختی‌های خودش را دارد که فوتچل را سخت‌تر از فوتبال‌های دیگر کرده است. علی تاواتا که به عنوان دروازه‌بان بازی می‌کند و عضو هیئت برگزارکننده نیز هست در گفت‌وگو با «جوان» به سختی‌های آن اشاره می‌کند: «یک بازی خیلی سخت و در عین حال قدرتی و فنی است و چیزی شبیه به فوتبال ساحلی است. حرکت دادن توپ در گل کار سختی است که باعث می‌شود بازیکنانی که از نظر فنی سطح بالایی دارند و از قدرت بدنی زیادی برخوردارند، بازی کنند.»
به گفته تاواتا، فوتچل برای بچه‌های کینچاه از جام جهانی هم مهم‌تر است: «این ورزشی است که در خون بچه‌های روستای کینچاه است و قبل از اینکه برای این بازی قانونگذاری و یک جام برگزار کنیم، بچه‌ها از کوچکی بازی می‌کرده‌اند. اینجا مثل شهر نیست و بچه‌ها در مزرعه بزرگ شده‌اند و در مزرعه هم کار می‌کنند و هم بازی، به همین خاطر بازی در گل یک چیز عادی است. برای بچه‌های کینچاه، فوتچل حتی از جام جهانی هم مهم‌تر است و هر سال منتظرند که موعد برگزاری جام برسد و بازی کنند.»
به گفته این عضو هیئت برگزارکننده مسابقات، قوانین این بازی تقریباً مانند فوتبال ساحلی است: «هر تیم پنج نفر ثابت و سه یار ذخیره دارد و دو داور بازی را قضاوت می‌کنند که از ساکنان روستا هستند. بازی در یک زمین شالیزار که افراد روستا به برگزارکننده‌ها امانت می‌دهند و ابعاد آن ۲۵ در ۴۰ متر است، برگزار می‌شود. بازی در دو تایم ۱۵ دقیقه‌ای مفید برگزار می‌شود، تعویض‌ها آزاد است و قوانین آن تقریباً شبیه فوتبال ساحلی است.»
لفوتی هم از الگوبرداری از مسابقات فوتچل و گسترش آن در سایر شهرها و استان خبر می‌دهد: «هم در ساری از این مسابقات الگوبرداری کرده‌اند و برگزار می‌شود و هم در شیراز. همچنین از تیم روستای ما کینچاه هم دعوت کرده‌اند که به آنجا برویم و در شالیزارهایی که در آن مناطق وجود دارد بازی کنیم، اما با توجه به نداشتن امکانات مالی برای عدم حضورمان معذرت خواهی کردیم.»

توجه خارجی‌ها، بی‌توجهی داخلی‌ها
امسال در شرایطی پنجمین دوره فوتبال در شالیزار برگزار شد که به گفته مسئولان برگزارکننده، بازتاب آن در داخل و خارج از کشور کاملاً برعکس بوده است. لفوتی که عضو شورای محله روستای کینچاه هم هست با اشاره به توجه شبکه‌های خارجی از بی‌مهری مسئولان و صداوسیما در بازتاب این رقابت متفاوت انتقاد کرد: «سال گذشته شبکه‌های خارجی آمدند و گزارش تهیه کردند و بازتاب خوبی هم داشت. در آلمان و قطر نیز مستندی در این باره پخش شد، اما در استان گیلان و شهرستان به این مسابقات بها نمی‌دهند، آن هم بازی‌هایی که واقعاً شاد است و تماشاچی لذت می‌برد و بچه‌ها هم با عشق بازی می‌کنند و تا زانو توی گل می‌روند و حتی در آب برگردان می‌زنند. صداوسیما می‌آید گزارش ۵ تا ۱۰ دقیقه‌ای می‌گیرد و می‌رود، اما در قطر یک ساعت و نیم مستند درباره این مسابقه از شروع تدارک تا پایان آن پخش می‌کنند، ولی اینجا در ایران، حتی شبکه استانی گیلان هم این مسابقات را پخش نمی‌کند.»
سرپرست و مسئول برگزاری مسابقات از بی‌توجهی مسئولان هم دل پری دارد: «اسپانسرها متأسفانه استقبال نمی‌کنند و هزینه جوایز را در روستا از افراد مختلف می‌گیریم. به هر حال جوانانی که در این گل بازی می‌کنند و اذیت می‌شوند با در نظر گرفتن جایزه یک انگیزه‌ای پیدا می‌کنند و این سبب می‌شود سال آینده تیم‌های بیشتری بیایند. امکان افزایش ۲۰ تیم وجود دارد، اما امکانات کافی نداریم. مسئولان هیئت فوتبال استان گیلان و حتی هیئت فوتبال شهرستان آستانه اشرفیه حالی هم از ما نمی‌پرسند. هیچ‌کس هیچ حمایتی از ما نکرده است، انتظار داریم که از این مسابقه پرنشاط حمایت کنند تا آن را در سطح شهرستان، استان و کشور برگزار کنیم و مسابقه‌ای را که جهانی شده در سطح کشور هم معرفی و حتی بتوانیم لیگ برگزار کنیم.»

۲۵۶ ۲۵۱