در سوگ روحانی دلباخته امام حسین(ع)

او که یکی از روحانیون تلاشگر در صحنه های اجتماعی ، و به ویژه حسینی بشمار می آمد، از خاندان والا تبار و کهن حکیم بود.  مرحوم حجة الاسلام و المسلمین حکیم، والاترین عنوان، یعنی خادمی سرور شهیدان حضرت أباعبد الله الحسین(ع ) را بیش از پنج دهه از آن خود نموده بود.
او که یکی از پیش گامان نیم قرن أخیر در بر پا داشتن موکب حسینی بشمار می آمد ، در أیام عزاداری امام حسین (ع ) در دهه عاشوراء و به ویژه در ایام اربعین حسینی ، با خدمت در موکب خود در میانه راه نجف به کربلا ، خدمات بی شائبه و مخلصانه خویش را تقدیم زائران حضرت می نمود.
چهره خندان و متواضعانه او را که سالها در میانه راه ، مشغول خدمتگزاری و سخن با زائران از ملیت های گوناگون بود را من و بسیاری دیگر از دوستان و ارادتمندان به او ، از یاد نبرده و نخواهیم برد.
وی علاوه بر این توفیق ، نزدیک به سه دهه ، امامت نماز جماعت مسجد کوفه را به عهده داشت که گاه صفً های نماز جماعت او ، بیش از نیمی از فضای مسجد گسترده کوفه را در بر می گرفت.

یکی دیگر از ویژگی های این سید بزرگوار و عالم جلیل القدر ، تواضع و خوشرویی و داشتن سفره گسترده برای زائران و دوستداران آل الله بود.
بیاد دارم که هرگاه با این بزرگوار برخورد می نمودم ، با اصرار های او برای دعوت به خانه اش روبرو می گردیدم.
التماس های وی را در میانه راه نجف به کربلا در ایام اربعین حسینی ، همه بیاد داشته و تواضع و خلوص و مهربانی در او موج می زد.
دیدارهایم با او چه در مسجد کوفه ، و چه در جوار ضریح سفیر امام حسین ع ، یعنی حضرت مسلم بن عقیل ع و چه در حرم علوی ، و چه در میانه راه اربعین ، و نیز در حرمین حسینی و عباسی ، خاطرات زیبایی از ویژگی های این بزرگ را در ذهنم بیادگار نهاده است که از یاد نخواهم برد.

در اربعین حسینی و در میانه راه نجف و کربلا در برابر موکب وی

از او می توان به سمبلی از عشق و ایثار به سرور شهیدان ، حضرت أبا عبد الله الحسین ع در دوران حاضر یاد نمود.
دیگر از ویژگی های این بزرگوار ، سفره گسترده او در طول سال بود! تعارف و میزبانی او شامل اغلب چهره های سرشناس و اجتماعی و زائران علوی و حسینی ع در خانه ساده و بی آلایش وی گردیده بود.
دیگر از ویژگی های این شخصیت علمی و خدمتگزار و خادم حسینی ، حضور بی شائبه و متواضعانه و مخلصانه او در مجالس حسینی در نجف و کربلا بود. وی سعی داشت که در اغلب مواکب حسینی که در خیابان  زین العابدین ع ، و دیگر خیابانهای پیرامون شهر قدیم ، در حسینیه های محلًه های مشراق ، حویش ، براق ، و عماره و جز اینها از محله ها و شهرک های پیرامون نجف ، در موکب نجف أشرف ، و جز اینها از مواکب مشهور نجف که گاه بیش از نیم قرن از تاسیس آنها سپری گردیده است ، حضور یافته و با عزاداران ، به عزاداری می پرداخت.

در اربعین حسینی سال ١٣٩٥ شمسی در برابر موکب حکیم در میانه راه نجف به کربلا

وی یک روحانی دلباخته امام حسین ع بود و این دلباختگی را در عمل و سخن و برخورد با مردم کوچه و بازار و مسجد و حرم ، وشرکت در مراسم بزرگداشت سرور شهیدان  و مواکب حسینی ، با سخن و عمل به همه نمایانده بود.
به گفته خود ، نزدیک به نیم قرن ، زیارت شبهای جمعه کربلا را درک نموده بود.
او در شب های جمعه ، نماز جماعت مغرب و عشای خود را در مسجد کوفه بر پاساخته  و شتابان به سوی زیارت بارگاه حسینی و عباسی ع به کربلا حرکت می نمود.
چه بسیار شب های جمعه ای که در عراق مشرف بودم ،این عاشق دلباخته حسینی را در حرمین زیارت کرده ، و مورد لطف و محبت او قرار می گرفتم. اصرار او بر حضور در کنار سفره همواره گسترده اش ، پایانی نداشته و زمان و مکان نمی شناخت.

در ملاقات و دیدار با هرشخص و یا گروه ، روایت و یا نصیحت  و یا با آیاتی از قرآن ، از جایگاه امام حسین در بارگاه الهی سخن می گفت و گفتار خود را با تعارف به منزل و کاشانه اش به پایان می برد. وی از آن سنخ روحانیونی بود که خود به دنبال مردم می شتافت ! و با گفتار و کردارش ، ( زینی) برای مکتب بشمار می آمد.
وی سعی آن داشت که در حرکت خود به سوی محراب ، و یا پس از آن ، در میانه مسجد کوفه ، و یا در کنار ضریح حضرت مسلم ، و یا رواق و مرقد هانی بن عروه ، در ماشین ، و کوچه و بازار ، و فشرده سخن از هر موقعیتی ، بهره گرفته و به سخن و موعظه ، و نکته های تاثیر گذار اشاره نماید.
بیاد دارم شبی پس از اقامه  نماز جماعت در مسجد کوفه ، که همواره رو به سوی زیارت بارگاه حضرت مسلم بن عقیل ع و هانی ابن عروه می نهاد ، در حرم حضرت مسلم ع با وی روبرو شده و پس از سلام و تعارفات معمول ، از من سوال کرد که امشب از تو پرسشی دارم! اگر امشب من آسمانی شوم ! فرشتگان مرا رو به سوی دوزخ می برند ؟ و یا به سوی بهشت؟ وی منتظر پاسخ نمانده و ادامه داد:
پاسخ این پرسش را قرآن داده است: ( قُل لا أسألکم أجراً إلاً المودًة فی القربی)
سپس دقایقی در این راستا سخن گفته و سرانجام سخن را به فرموده رسول خدا ص رسانید که می فرماید: ( حسینٌ منًی و أنا مِنْ حُسین )
و ادامه داد که پایندگی اسلام به زیارت امام حسین ع ، و برپایی شعائر حسینی ، و مواکب حسینی است.
در زیارت جامعه داریم که معصوم می فرماید:
(مَن أطاعکم فقد أطاع الله ، و من عَصاکم فقد عَصی اللًه)
پس ما که محبت امام حسین ع در  قلب و سلولهای پیکرمان نهادینه شده ، و از آنان اطاعت می کنیم ، و شعائر حسینی و مواکب حسینی و زیارت حسینی را بر پاکرده و بجا می آوریم. به فرموده قرآن ، از بهشتیان هستیم انشاء الله.

در یک جمله ، در انجمن هایی که مردم با او برخورد می نمودند ، بیشترین نام و کلمه ای که در سخنان و گفته ها و جملات از زبان او جاری می گردید ، نام حسین ع بود.
وی از معدود افرادی بود که در زندگی خود ، به دلباختگی و عشق به امام حسین ع ، حسرت او و جایگاهش را می خوردم. تردید ندارم که روح این روحانی عاشق و دلباخته امام حسین (ع) ، امشب میهمان ارباب و مقتدایش خواهد بود.

اینجانب فقدان این شخصیت بزرگوار و خادم الحسین ع را به شخصیت های خاندان والامقام حکیم ، به ویژه به آیة الله العظمی سید محمد سعید حکیم ، و دوستداران و مواکب حسینی نجف أشرف ، و مردم کوفه که نزدیک به سه دهه از حضور او در اقامه نماز جماعت در ظهر ها و مغرب ها بهره می بردند ، تسلیت عرض می نمایم.
نام او ، و یاد او ، به ویژه در مجالس و مواکب حسینی که تندیسی از عشق و دلباختگی بود. همواره زنده و جاوید باد.

* خادم افتخاری اعتاب مقدسه عراق / عضو فرهنگستان علوم پزشکی ایران