ساخت ماه‌نوردهای نسل جدید با همکاری “لاکهید مارتین” و “جنرال موتورز”

نسل جدیدی از ماه‌نوردها که با همکاری دو شرکت “لاکهید مارتین” و “جنرال موتورز” محقق خواهد شد، می‌تواند توسط فضانوردان برنامه “آرتمیس” به منظور گسترش و پیشرفت اکتشاف در سطح ماه استفاده شود.

شرکت‌های “لاکهید مارتین” و “جنرال موتورز” در حال همکاری برای تولید یک ماه‌نورد نسل جدید برای برنامه “آرتمیس” ناسا هستند. این کاوشگر که “Lunar Terrain Vehicle” (LTV) نامیده می‌شود، نه تنها قادر به جابجایی فضانوردان خواهد بود، بلکه به طور خودران نیز فعالیت خواهد کرد.

مأموریت “آپولو ۱۷” در سال ۱۹۷۲ نه تنها آخرین باری بود که فضانوردان روی ماه قدم زدند، بلکه آخرین باری بود که به مقصد ماه سفر کردند. در میان تجهیزات این سفر، یک وسیله نقلیه الکتریکی موسوم به “LRV” با وزن ۲۶۰ کیلوگرم حاضر بود که برای اولین بار با “آپولو ۱۵” به ماه پرواز کرد و قادر به حرکت با سرعت ۱۸ کیلومتر در ساعت بود. این وسیله نقلیه، فضانوردان را تا فاصله ۷٫۶ کیلومتری از محل فرود جابجا می‌کرد و به آنها امکان می‌داد مناطق بیشتری را کاوش کنند.

از آن زمان توسعه چنین وسایل نقلیه‌ای متوقف شده، اما ناسا امیدوار است که بتواند این رویه را با برنامه “آرتمیس” خود تغییر دهد که هدف آن نه تنها بازگشت فضانوردان به ماه، بلکه ایجاد حضور دائمی انسان در این قمر است.

به گزارش نیو اطلس، ناسا برای حمایت از این موضوع می‌خواهد وسایل نقلیه الکتریکی جدیدی بسازد که با توجه به موفقیت ماه‌نوردهای “آپولو” ساخته خواهند شد و می‌توانند ۹۵ درصد از سطح ماه را که هنوز توسط انسان بازدید نشده است، کاوش کنند.

این ماه‌نوردهای جدید با همان فرودگری که فضانوردان را به ماه می‌رساند، حمل نخواهند شد، اما پس از فرود و استقرار توسط یک فضاپیمای بدون سرنشین قادر خواهند بود به صورت خودران یا تحت کنترل از راه دور فعالیت کنند.

در این گزارش رسانه های علمی داخلی نوشتند؛ بنابراین آنها قادر خواهند بود بدون نیاز به حضور انسان به تنهایی وظایف خود را انجام دهند و این امکان را به مأموریت‌ها می‌دهند تا در زمان کمتری کارهای علمی یا تجاری بیشتری انجام دهند.

تصاویر نشان می‌دهد که این ماه‌نوردها دارای یک کابین تحت فشار هستند، به این معنی که فضانوردان می‌توانند سفرهای بسیار طولانی‌تر را با آنها به راحتی انجام دهند.

این ماه‌نوردها قادر به فعالیت در زمین‌های ناهموار و مقاومت در برابر دمای شدیدا متغیر ماه هستند که می‌تواند از ۱۳۸ درجه سانتیگراد در حضور نور خورشید به منفی ۱۶۲ درجه سانتیگراد در شب یا در سایه برسد. این قابلیت نه تنها به آنها امکان می‌دهد تا مناطقی مانند قطب جنوب ماه را کاوش کنند، بلکه در شب‌های ۱۴ روزه ماه نیز که باعث از بین رفتن باتری‌ها و وسایل الکترونیکی وسایل نقلیه دوران ماموریت‌های “آپولو” می‌شد، زنده خواهد ماند.

“مدهو راگاوان” مدیر گروه تحقیق و توسعه جهانی در “جنرال موتورز” می‌گوید: بزرگترین تفاوت این است که وقتی شما برای ماه و برای کاربردهای فضایی وسیله طراحی می‌کنید، نیروی جاذبه با زمین متفاوت است و باید مورد توجه قرار گیرد. نوسانات شدیدی در دما نیز وجود دارد و تابش اشعه‌ها در فضا نیز از نظر طراحی سیستم، یک چالش است. شما همچنین برای فضای خلاء کار می‌کنید و سیستم‌های خود را باید طوری طراحی کنید که در برابر شوک پرتاب با موشک مقاومت کنند.