مجیدی: سینما کشور، سفیر نجیب ایران است/ در نمایش فیلم «بدوک» عنوان شد

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، فیلم سینمایی «بدوک»، عصر روز یکشنبه ۹ خرداد، در پردیس سینمایی چارسو در بخش کلاسیک‌های مرمت‌شده، با حضور مجید مجیدی، کارگردان این فیلم، امیر اسفندیاری، معاون دبیر و رئیس دبیرخانه مرکزی جشنواره جهانی فیلم فجر و شادمهر راستین، مدیر باشگاه و کارگاه‌های این رویداد به نمایش درآمد. پیروز حناچی (شهردار تهران) و احمد مسجد جامعی (عضو شورای شهر) از حاضران در این جلسه بودند.

در ابتدای این نمایش، شادمهر راستین، گفت: «می‌دانم که تولید فیلم «بدوک» با تمام آن شرایط سخت در آن منطقه و در آن سال‌ها محل بحث بود. این فیلم قوم‌نگارانه است و از اسناد مهم محسوب می‌شود. ما تغییرات زیستی را که در آن‌جا اتفاق افتاده است، در دو فیلم داریم که رگه‌های آن تغییرات را می‌شود هنوز هم دید.»

سپس اسفندیاری، گفت: «فیلم «بدوک» ساخته سال ۶۹ و ازجمله فیلم‌هایی بود که نگاهی به واقعیات داشت. وقتی این فیلم ساخته شد و به کن رفت، یک کارگردان مؤلف دیگر از سینمای ایران معرفی شد. این فیلم در دهمین جشنواره فیلم فجر شرکت کرد و دو جایزه برای فیلمنامه گرفت، ضمن این‌که جایزه بهترین فیلم اول را هم دریافت کرد. مجیدی بعد از این فیلم، ۱۰ فیلم دیگر ساخت که جدیدترین فیلمش در ونیز درخشید. می‌توانم به جرأت بگویم که اتفاقاتی که برای دیگر فیلم او با نام «بچه‌های آسمان» رخ داد، بازار آمریکا را روی ایران باز کرد. «بچه‌های آسمان» اولین فیلم از ایران بود که نامزد اسکار شد و در دنیا پنج میلیون دلار فروخت و این راه برای سینمای ایران باز شد، به‌طوری‌که حالا به فیلم‌هایی رسیده‌ایم که در دنیا خوب می‌درخشند، بازار خود را در دنیا دارند و پخش‌کنندگان منتظر هستند تا ببینند فیلم بعدی کارگردانان آنها چیست.»

مجیدی هم پیش از اکران این فیلم در سخنانی کوتاه گفت: «از جشنواره، آقای عسگرپور و آقای اسفندیاری تشکر می‌کنم که این فرصت را برای نمایش دوباره «بدوک» که ۳۱ سال پیش ساخته شده بود، به وجود آوردند. از سوی دیگر به جشنواره هم تبریک می‌گویم که توانست در میان ۱۵ جشنواره برتر قرار بگیرد. این امر محصول تلاش همه دست‌اندرکاران جشنواره، به ویژه رضا میرکریمی بود که تلاش زیادی کرد، من از نزدیک شاهد تلاش‌های او بودم. خدا را شکر که در نهایت تلاش دست‌اندرکاران نتیجه داد، چون پیوستن به فیاپف دستاورد بزرگی برای سینمای ایران است. جا دارد که از همه کسانی که در طول این سال‌ها برای جشنواره زحمت کشیدند، تشکر کنم.»

این کارگردان ادامه داد: «من دوست دارم این‌جا درباره وضعیت سینمای ایران کمی صحبت کنم؛ این سینما با همه نامهربانی‌ها، نقدهای ناصواب و البته گاهی صواب، دریچه‌ای را به روی دنیا باز کرد. بارها شاهد بودم که افراد در فستیوال‌ها، تنها نامی از ایران شنیده بودند. آن هم از طریق برخی جراید که تبلیغات سویی داشتند. حتی در فستیوالی در ژاپن دیدم که مردم بیشتر نام ایران را با جملاتی مانند این‌که حامی تروریست است، می‌شناختند. آن‌ها می‌گفتند با دیدن فیلم‌ها، دریافتیم کشوری که چنین آثاری دارد، نمی‌تواند تروریست باشد. این فیلم‌ها نشان می‌دهد کشور شما پشتوانه بزرگ فرهنگی دارد. سینمای کشور، سفیر نجیبی از ایران است. من هم خوشحالم که سهم کوچکی در این معرفی بزرگ داشتم و از همه عزیزانی که در طول این سال‌ها کنار ما بودند تا آثار ما دیده شود، تشکر می‌کنم.»

کارگردان فیلم «خورشید» ادامه داد: «یکی از رسالت‌های سینماگران این است که مرهم آلام و دردهای مردم کشورشان باشند. خیلی وقت‌ها که نقدی می‌شود، مسئولان برنمی‌تابند و این موضوع پسندیده نیست، اما وظیفه سینماگر نقد و تسهیل‌کنندگی است و او باید زوایای پنهان را نشان بدهد. «بدوک» یکی از همان آثار است. این فیلم، مسائل سیستان و بلوچستان را به تصویر می‌کشد. این استان، منطقه‌ای محروم است و توجه کمی به آن شده و می‌شود. بنابراین نمی‌توانیم چشم‌مان را ببندیم و به مسائل نگاه نکنیم. یادم است ساخت «بدوک»، باعث تحول در منطقه شد، یعنی مسئولان با آن منطقه آشنا شدند. به‌طوری‌که هنوز وقتی بعد از سال‌ها به آن‌جا می‌رویم، برخی نگران می‌شوند که نقطه‌ضعف‌ها را عیان کنیم. وقتی فیلم ساخته شد، بی‌مهری‌های زیادی از سوی مسئولان به آن شد، اما مرتضی آوینی یکی از حامیان بزرگ فیلم بود و به تنهایی پشت فیلم ایستاد. اگر او نبود، شاید مسیر فیلم به گونه‌ای دیگر می‌شد. آن زمان آقا مرتضی گفت وظیفه هنرمند تصویرگری آلام است.»

این کارگردان در پایان توضیح داد: «فیلم «بدوک»، روزنه بزرگی را برای من باز کرد؛ هرچند باعث شد چندسالی نتوانم کار کنم. بعداز این فیلم، فیلمنامه‌های من مورد بی‌مهری قرار گرفتند، اما مجموع این اتفاقات باعث شد از حوزه بیرون بیایم. در نهایت سخت‌کوشی، تلاش و لطف خدا باعث شد این مسیر ادامه‌دار باشد. در پایان، از همه کسانی که زمینه نمایش مجدد این فیلم را به وجود آوردند، تشکر می‌کنم.»

۵۷۵۷