سریال می خواهم زنده بمانم چرا توقیف شد؟

صحبت‌ها از توقیف سریال می خواهم زنده بمانم جدی تر از قبل شده. حالا فیلیمو که متعلق به آپارات است و پخش کننده سریال، اعلام کرده در تلاش برای راضی کردن معاونت اجتماعی ناجا است تا اجازه پخش این سریال را بگیرد. البته اعتراض‌ها ظاهرا به جلساتی باز می‌گردد که مدیران سریال و مسئولان ناجی هنر داشته‌اند. این را از زبان مصطفی کیایی بهتر است مرور کنیم که تجربیات مشابهی را از سر گذرانده است.

مصطفی کیایی، کارگردان سریال هم‌گناه است که از همین پلتفرم پخش شده است. او مشکل را در عدم آشنایی ساترا، سازمانی در صدا و سیما که مسئول نظارت بر پخش سینمای خانگی است می‌‌داند.

او در اینستاگرامش نوشت:‌ روزی که به هر دلیلی پخش شبکه نمایش خانگی و نظارت بر آن زیر نظر ساترا و صدا و سیما رفت میشد حدس زد با شکایت هر ارگان و نهادی و قبل از هر نوع تحمل و خویشتنداری این آثار هنرمندان است که مورد حمله و ذبح و توقیف قرار خواهد گرفت.

قطعا با تحمل و خویشتنداری میشد منتظر ماند تا تکلیف کارکترها در بستر دراماتیک خود مشخص شوند ، دوستان ما در نیروی انتظامی خوب می‌دانند این مسیر را، زیرا سالیان زیادی در حال مشارکت و کمک به صنعت سینما هستند، گویا ساترا راه مراقبت و چانه‌زنی برای آثار را نمی‌داند و تنها راه را توقف پخش می‌داند ، آثاری که در اینروزهای سخت تنها دلخوشی مخاطبان محتوای داخلی هستند. این از رسومات تلوزیون است که با هر زنگ تلفن و اعتراض پخش برنامه‌ایی متوقف می‌شود، اینجا سالها قواعد دیگری داشته ، تعامل ، صحبت ، توافق.

در مقابل اما خبرگزاری تسنیم یادداشتی منتشر کرده که در آن از این موضوع ابراز رضایت شده و این که وقتی ۱۴ قسمت سریال پخش شده تازه جلوی آن گرفته می‌شود را خطرآفرین دانسته است.

در این یادداشت آمده که از همان چند قسمت اول باید جلویش را می‌گرفتند. وقتی کمیته‌های انقلاب اسلامی در سال ۶۰ را صرفا نهادی پر از فساد به تصویر می‌کشد و خیلی اهانت‌های دیگر را هم زیرپوستی پیش می‌برد سوال اینجاست که  اولاً آیا کمیته‌های انقلاب اسلامی دهه 1360 که کابوس منافقین کوردل بوده است، سرتا پا فقط ایراد بود که چنین دشنه بر جان تاریخ انقلاب می‌زنند؟

از این موضوع به این نتیجه می‌رسد که به نظر می‌رسد هرچه زودتر باید تکلیف نمایش‌خانگی روشن شود؛ وقتی پخش و توزیع به ساترا واگذار شده، بحث پروانه ساخت و تولید سریال هم در اختیار سازمان تنظیم و مقررات صوت و فراگیر سازمان صداوسیما قرار بگیرد تا کمتر شاهدِ چنین چالش‌هایی باشیم؛ سریال‌هایی که نه تنها مفهومی از انقلاب، زندگی ایرانی اسلامی و نه محتوای غنی را به مخاطب القاء نمی‌کنند. توجه به این نکته ضرورت دارد؛ در روزهای پایانی دولت تدبیر و امید به چه میزان سریال‌ها و فیلم‌هایی ساخته شده‌اند که برای مردم امیدوارکننده باشند یا برعکس سیاه و ناامیدکننده؟!

در حالی که کارگردانان و هنرمندان با استعداد و کاربلدی در جمهوری اسلامی داریم که می‌توانند اقتدار،‌ امنیت، سبک زندگی، معرفت و اخلاق اسلامی را به تصویر بکشند و نه به سبکِ اهانت‌های “می‌خواهم زنده بمانم” که به اصطلاح می‌خواستند “نفوذ” را نشان دهند، واقعاً به نفوذ در عرصه‌های مختلف توجه کنند. همان‌طور که در برخی از سریال‌های تلویزیونی این اتفاق افتاد که نفوذ چقدر ایجاد بدبینی به نظام می‌کند.
با این حال به نظر می‌رسد سریال می‌خواهم زنده بمانم، خود در تلاشی برای زنده ماندن به نفس افتاده است. چه بماند و تغییر کند و چه توقیف شده و بیرون نیاید، هر دو صورت، آن‌چه بود دیگر نیست. مگر آن‌که مثل خیلی از کاربران در شبکه‌های اجتماعی تمام این‌ها را روشی مثل فیلم مارمولک برای فروش بیشتر بدانیم.

شما چه فکر می‌کنید؟

0Heart0Haha0Love0Wow0Yay0Sad0Poop0Angry

Voted Thanks!

دهه ۶۰ دهه شصت ساترا سریال دهه شصت شهرام شاه حسینی فیلم دهه شصت کمیته مصطفی کیایی می خواهم زنده بمانم