اگر عموپورنگ مجری مناظره بود فرقی می‌کرد؟/ مونولوگ به‌جای دیالوگ

میلاد دخانچی مجری تلویزیون که سابقه اجرای برنامه‌های چالشی همچون «جیوگی» و «سختانه» را در کارنامه خود دارد، درباره اولین قسمت از مناظره نامزدهای انتخابات ریاست‌جمهوری سیزدهم به خبرنگار مهر بیان کرد: یک نکته نسبت به مناظره‌ها مشهود بود و آن اینکه طراحی برنامه در سطح مناظره نبود؛ اینکه یک سوال بدهید به یک نفر و بگویید در سه دقیقه جواب بدهید و هرکسی در چند دقیقه به سوالاتی مخصوص به خودش پاسخ دهد واقعاً مناظره نیست.

وی با اشاره به نقش مجری ادامه داد: در طراحی برنامه این امکان دیده نشده بود که نامزدها بتوانند با هم حرف بزنند، بلکه طراحی همین بود که هر یک مونولوگ می‌گفتند و برخی از آن‌ها مثل بچه‌هایی بودند که با شیطنت از قاعده بازی فرار کنند. آن چهار دقیقه دیگر هم بیشتر ارزیابی از طرف مقابل بود و وقتی مناظره در این سطح طراحی می‌شود عاملیت مجری هم «پیشاپیش» و قبل از اجرای برنامه کم می‌شود.

اگر عمو پورنگ هم اجرا می‌کرد فرقی نداشت!

دخانچی درباره اهمیت نقش مجری در مناظره‌ها عنوان کرد: شما مناظره می‌گذارید و بعد انتخاب می‌کنید که چه کسی می‌تواند مناظره را مدیریت و جمع کند. یعنی عاملیت مجری را بالا می‌برید ولی وقتی برنامه به شیوه مناظره نیست، عاملیتی برای مجری هم وجود ندارد. اگر این برنامه را عمو پورنگ هم اجرا می‌کرد فرقی نداشت چون فقط باید گوی‌ها را درمی‌آورد، شماره را می‌خواند و به هر نامزد می‌گفت سه دقیقه وقت دارید تا به سوال جواب دهید.

این برنامه ساز در بخش دیگر درباره کارگردانی مناظره یادآور شد: اگر این برنامه بیست سال پیش ساخته می‌شد با کارگردانی فعلی آن فرقی نداشت و پسرفت هم کرده است. یکی از مصادیق این پسرفت کارگردانی این است که وقتی یکی از نامزدها درباره نامزد دیگر حرف میزند شما می‌خواهید ری‌اکشن نامزد دوم را ببینید درحالیکه دوربین ثابت بود و کارگردانی این نوع برنامه باید پر از ری‌اکشن شات روی طرفین و حتی مجری باشد.

وی نبود این کارگردانی را هم به همان طراحی اولیه مرتبط دانست و گفت: البته منظور از کارگردانی شخص سوییچ‌کننده نیست چون او هم کاره‌ای نیست و بیشتر به یک نظام طراحی ربط دارد. در تلویزیون کارگردان پخش، خیلی میدان عمل ندارد اما طراح برنامه می‌تواند ایده داشته باشد و کارگردان خوب بیاورد که سوییچ کند. تنها کاری که دقت کردم انجام شد زوم‌های نرمی بود که ابتدای مونولوگ هر شخص بیان می‌شد و کمی حس سینمایی می‌داد.

میلاد دخانچی