روزی متعلق به دختران سرزمینم

ایسنا/کردستان 22 خرداد؛ روزی متعلق به دنیای رنگارنگ و زیبای دختران، فرشتگانی که قدم به زمین نهاده‌اند تا عصایی شوند برای پیری پدر و تکیه‌گاهی باشند برای دلتنگی‌های مادر.

دخترانی که با به دنیا آمدنشان رایحه‌ای از بهشت را با خود به همراه آورده‌اند تا به دنیا رنگ و بویی خدایی ببخشند.

امروز 22 خرداد روزی است متعلق به دختران سرزمینم، روز نوبرانه‌های صورتی در دنیا که بدون شک بی حضور گرمشان دنیا رنگی سیاه و سفید بیش نداشت.

روز دختر که از راه می‌رسد کافی است صفحه مجازیت را کمی بالا و پایین کنی تا با هجومی از عکس‌های زیبا از دختران روبه‌رو ‌شوی که لبخند روی لبشان، حاکی از رضایتی است که از دختر بودنشان دارند؛ همان‌هایی که در آغوش پدر با عشق پرورده و با دستان پر مهر مادر بزرگ شده‌اند.

دیدن همین عکس‌های جذابی از دختران که در کنار پدرشان احساس غرور می‌کنند، دیدن عکس پدرانی که با عشقی بی‌کران برای دختر بچه زندگیشان لاک می‌زنند، دیدن عکس مادری که با محبت مشغول چیدن تار به تار موهای دختری است که به دنیا آمده است تا رایحه‌ای ناب به زندگیشان ببخشد؛ و چه اندازه لذت بخش است دیدن این عکس‌های زیبا برای اینکه بدانیم دنیای دخترها جدا از افسانه‌های غمگینی که هرروز در گوش مردم شهر نجوا می‌شود؛ هنوز هم قصه شیرینی است.

لذت بخش است که از پس آن همه قصه پر غصه‌ای که دختر بودن در طول تاریخ با خود یدک می‌کشد، دیدن دخترانی که امروز سهمی در دنیا دارند، دخترانی که دکتر شده‌اند، معلم شده‌اند، مادر شده‌اند، مهندس شده‌اند؛ دخترانی که سهمی در دنیای مردانه دارند.

دخترانی که هرروز می‌شنوند قصه‌های پرتکراری از رنج‌های دختر بودن، اما در این میدان ناکامی و بی‌رحمی می‌جنگند تا راهی را باز کنند به سوی شادمانی و شاد کامی؛ تا ثابت کنند دختر بودن تاوان نیست گناه نیست، تا ثابت کنند دختران هم می‌توانند اجاقی باشند برای روشن کردن دل پدر و مادر.

در پس این دنیای به ظاهر صورتی اما خاکستری، چه داستان‌ها شنیده‌ایم از دختر کشی‌ها و چه داس‌ها که روایت‌ها دارند از قصه تلخ دختر کشی و همسر کشی‌ها، چه خاک‌ها که فریاد دخترها را به یغما برده و چه تاوان‌هایی که به جرم گناه ناکرده بر سر دختران سرزمینم فرود آمده است.

چه داستان‌ها از مادران سرزمینم شنیده‌ام که از ترس دخترزا بودن و چسباندن انگ اجاق کور بودن، نطفه دختر را در شکم خفه کردن، چه طرد شدن‌ها به دست پدر، چه داستان‌ها از بی‌محبتی برادر و چه رنج کشیدن‌ها و دم برنیاوردن‌ها از دست همسر... گویی این قصه هنوز هم که هنوز است داستان کشداری است که پایان ندارد.

داستان تلخ رومیناها، فاطمه‌ها، ریحانه‌ها که هرروز در حال تکرار است و گلاله‌ دختر کرُدی که چند روز مانده به روز دختر به دست نامزدش قربانی شد و در آتش سوخت تا با دنیای خاکستری دختر بودنش وداع کند.

امسال روز دختر برای مادر گلاله روز سختی خواهد بود، و سال‌ها است که دیگر این روز مبارک نیست؛ اما در این میدان بی‌رحمی‌ها این دختران هستند که سعی می‌کنند در میدان مرگ و زندگی با تمام قدرت بجنگند و ادامه دهند تا به دنیا ثابت کنند حضورشان تاوان نیست، گناه نیست... روز دختر مبارک!

انتهای پیام