بیل کلینتون: همیشه می‌خواستم نویسنده باشم

«بیل کلینتون»، رئیس‌جمهور سابق ایالات متحده آمریکا از علایق ادبی خود می‌گوید و بیان می‌کند که همیشه می‌خواسته نویسنده باشد.

به گزارش ایسنا، «بیل کلینتون» نویسنده و چهل و دومین رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا در گفت‌وگویی با نشریه «گاردین» از ژانر مورد علاقه و نویسنده‌های الهام‌بخش خود صحبت کرد.

در ادامه گزیده‌ای از این گفت‌وگو را می‌خوانید:

دوست داشتید چه کتابی را شما نوشته بودید؟

«صد سال تنهایی» نوشته «گابریل گارسیا مارکز». من هنوز معتقدم از زمان مرگ «ویلیام فاکنر» تاکنون این برترین رمانی است که نوشته شده است.

چه کتابی بیشترین تاثیر را در نویسندگی شما ایجاد کرده است؟

من همیشه می‌خواستم نویسنده شوم، اما به توانایی خود در این زمینه شک داشتم. از سال آخری که در کالج تا سال اولی که در مدرسه حقوق بودم پنج کتاب خواندم که باعث شد به این نتیجه برسم که باید نویسندگی را امتحان کنم: «به سمت شمال و خانه» نوشته «ویلی موریس»، «اعترافات نت ترنر» نوشته «ویلیام استایرون»، «دیگر نمی‌توانی به خانه بروی» نوشته «توماس وولف»، «آتش بعدی» نوشته «جیمز بالدوین» و «می‌دانم چرا پرنده‌های در قفس آواز می‌خوانند» نوشته «مایا آنجلو».

چه کتابی طرز فکر شما را تغییر داد؟

این سوال مهمی است. فکر می‌کنم کتاب «قلعه» اثر «ایزابل ویلکرسون» و کتاب «دوباره فکر کن» نوشته «آدام گرنت» مرا واداشتند تا به این موضوع دوباره فکر کنم که تا چه اندازه تعصبات‌مان در عمق ما ریشه‌ دوانده‌اند؛ تعصباتی نه فقط در رابطه با نژاد، جنسیت، طبقه و مذهب، بلکه تعصباتی به تمامی مواردی که سبب می‌شوند ما دیگری را به چشم فردی که ارزش کمتری برای دیده شدن و شندیده شدن دارد ببینیم.

آخرین کتابی که شما را به گریه انداخت چه بود؟

 «سولی» نوشته «جان گریشام». آن را بخوانید، آن وقت شما هم گریه خواهید کرد.

آخرین کتابی که شما را به خنده واداشت چه بود؟

جدیدترین کتاب «جانت ایوانوویچ». «استفانی پلام» همیشه من را به خنده می‌اندازد.

از این‌که کدام کتاب را نخوانده‌اید خجالت‌زده‌ هستید؟

«اولیس» (جیمز جویس). من شعر، نثر و آثار غیرداستانی ایرلندی را دوست دارم. «جویس» را دوست دارم. اما همیشه پیش از آن‌که آن را به اتمام برسانم رهایش می‌کنم. به تلاشم ادامه خواهم داد.

معمولا چه کتابی را به دیگران هدیه می‌دهید؟

«تاملات» اثر «مارکوس آئورلیوس»، «علاج در تروی» اثر «شیموس هینی» و «پیروزی اجتماعی زمین» نوشته «ادوارد ویلسون». هرکدام از این آثار در نوع خود خردمندانه هستند.

دوست دارید شما را بیشتر با کدام کتاب‌تان به یاد بیاورند؟

در حال حاضر «زندگی من».

مطالعه کدام کتاب همیشه برای‌تان لذت‌بخش بوده است؟

من از مطالعه کتاب‌های ژانر تریلر که داستان‌های خوب و شخصیت‌های جالب دارند لذت می‌برم. من واقعا به کتاب «وقتی عدالت خاموش می‌شود» اثر «استیسی آبرامز» و تمام کتاب‌های «لوئیس پنی» که بر اساس شخصیت «گامه» نوشته شده است، کتاب شخصیت «وارشاسکی» نوشته «سارا پارتسکی»، کتاب شخصیت «رالینس» اثر «والتر مازلی»، مجموعه داستان‌های «دیو روبیشو» اثر «جیمز لی بورک» و کتاب‌های «باش» اثر «مایکل کانلی» علاقه دارم. من کتاب شخصیت «گابریل الون» نوشته «دانیل سیلوا» را بسیار دوست دارم و معتقدم آثار «بالداچی» و «لی چایلد» همچنان رو به پیشرفت هستند. همچنین کتاب‌های نویسنده‌ همکارم یعنی «جیمز پترسون» به خصوص کتاب‌های شخصیت‌های «مایکل بنت» و «الکس کراس» را دوست دارم. امیدوارم کتاب جدید ما که با عنوان «دختر رئیس‌جمهور» منتشر خواهد شد در فهرست کتاب‌های محبوب دیگران قرار بگیرد. من شخصیت‌ها و داستان این کتاب را دوست دارم.

انتهای پیام