از شکوه سیاست مردمی تا ابتذال “اصلاح طلبی به مثابه شغل”

چکیده :اگر تصویر نخست شکوه سیاست مردمی است تصویر دوم ابتذال " اصلاح طلبی به مثابه شغل" است. حالا حتما میگویند اصلاح طلبان همه این نیستند. من هم میپذیرم به راستی که نیستند. در میان آنها هزینه داده فراوان است اما بپذیرید که این تفکیک بندی راه حل...

مجتبی نجفی

تصویر نخست بیست و پنج خرداد هشتاد و هشت شکوه سیاست مردمی است وقتی مردم تحقیر شده در ناخودآگاه جمعی شان احساس کردند به رغم همه تفاوتها باید یکی شوند‌. اتحاد در عین کثرت. اجتماع همه آنها که نگران ایران بودند. آن روز شکوه سیاست مردمی بود‌. ” دروغ ممنوع” فصل الخطاب آنان بود که از سیاست دورویی به تنگ آمده بودند. تصویر دوم را ببینید. جمعی از مدیران رسانه های اصلاح طلب دور رئیسی رئیس جمهور احتمالی مهندسی شده گرد آمده اند تا چاپلوسی او را بکنند و با او اعلام بیعت کنند. تعدادی از این جمع احتمالا روز با رئیسی هستند و شب با همتی. خلاصه هر جا شیرینی لذیذ تر باشند چون مگسان حلقه میرنند.

اگر تصویر نخست شکوه سیاست مردمی است تصویر دوم ابتذال ” اصلاح طلبی به مثابه شغل” است. حالا حتما میگویند اصلاح طلبان همه این نیستند. من هم میپذیرم به راستی که نیستند. در میان آنها هزینه داده فراوان است اما بپذیرید که این تفکیک بندی راه حل نیست. اگر اصلاح طلبی را به مثابه بدن در نظربگیریم ” اصلاح طلبی به مثابه شغل” مثل غده سرطان است که ابتدا از یک نقطه بدن شروع میکند و به کل آن میرسد و در نهایت بدن را از پای در می آورد. مدتهاست نسبت به “اصلاح طلبی به مثابه شغل” هشدار داده شده، نسبت به ظهور و بروز آقازادگان ژن برتری، پروژه بگیران حرفه ای، ….اما نه گوش شنوایی هست نه راه حلی برای درمان. سرطان آنقدر بدن را گرفته که نه نایی از اصلاح طلبی مانده نه صدای واحدی از اصلاح طلبان‌. انتخابات اخیر هم ورشکستگی گفتمانی تشکیلاتی آنها را نشان می دهد. جبهه ای که نه توان شرکت موثر را داشت نه توان عدم مشارکت موثر.

برای درمان سرطان، بیمار ابتدا باید واقعیت تلخ را بپذیرد اما اینکه گمان کنید فساد در اصلاح طلبان موردی نقطه ای است انکار یک بیماری بزرگ در حال گسترش است. لشکر پروژه گیران، مجاهدان شنبه، سینه چاکان رئیسی کم نیستند. بسیاری مانند این ساده لوحان در عکس نیستند هویت خود را آشکار کنند مانند بچه زرنگها در حال بستن بار خود هستند و در یک زندگی انگلی رانتی غرق شده اند. اصلاح طلبانی که می خواهند اینگونه نباشند از بیست و نه خرداد فرصت دارند به فکر احیا، شیمی درمانی بهبود و برساختن سازکارهای جدید سیاست ورزی با محوریت سیاست مردمی باشند و این لازمه اش گسست با حلقه رانتی جریان اصلاح طلبی است که بسیار گسترده هستند. سیاست را کشتی بانی دگر لازم است…