چرا کره شمالی به جنگ شلوار جین و فیلم خارجی رفته

چرا کره شمالی به جنگ شلوار جین و فیلم خارجی رفته

• لورا بیکر
• بی‌‌بی‌سی، سئول

۹ ساعت پیش

کره شمالی اخیرا قانون جدید فراگیری را به اجرا درآورده که به منظور سرکوب هرگونه نفوذ خارجی در این کشور است و به همین جهت هر کس که با فیلم و لباس خارجی سر و کار داشته و یا حتی از کلمات خودمانی و عامیانه استفاده کند به شدت مجازات می شود. ولی چرا؟

یون می-سو از خانه اش در سئول می‌گوید یازده سال داشت که اعدام شخصی را که جرمش همراه داشتن یک درام کره‌ای بود تماشا کرد. به تمام مردم محله دستور داده شده بود که باید ناظر جریان اعدام باشند.

"اگر شما این کار را نمی کردید خیانتکار محسوب می شدید."

ماموران کره شمالی می خواستند مطمئن شوند همه بفهمند که جرم قاچاق ویدیوهای غیرقانونی مرگ است.

"من کاملا صحنه مردی را که چشمانش را بسته بودند به یاد دارم. حتی هنوز می توانم اشکی را که می ریخت ببینم. برای من تکان دهنده بود. صورتش از اشک خیس شده بود. آنها اورا روی یک تخته چوب قرار دادند و بستند و بعد به او شلیک کردند."

"یک جنگ بدون اسلحه"

تصور کنید دائما در بند هستید بدون اینترنت و رسانه‌های اجتماعی و تنها معدودی کانال‌های تلویزیونی تحت کنترل دولت وجود دارد که هدفش این است آنچه را که رهبران کره شمالی می‌خواهند ببینید و بشنوید- این روال زندگی در این کشور است.

و حالا کیم جونگ-اون، رهبر کره شمالی محدودیت‌ها را شدیدتر کرده و قانون فراگیر جدیدی وضع کرده که علیه چیزی است که حکومت آن را "فکر ارتجاعی" توصیف می‌کند.

• پشت دروازه‌های کره شمالی چه خبر است؟
• کره شمالی؛ چه کسی جرأت می کند پشت کیم‌جونگ‌اون سوار شود؟
• مردان کره شمالی باید موهای خود را شبیه موی رهبرشان بزنند
• کره شمالی می‌گوید کودکان یتیم برای کار در معادن و مزارع داوطلب می‌شوند
• کره شمالی در ۹ نمودار

به موجب این قانون اگر نزد کسی مقادیر متنابهی محصولات رسانه‌ای کره جنوبی، ایالات متحده آمریکا یا ژاپن کشف شود، مجازاتش مرگ است. و کسانی که این برنامه ها را نگاه می کنند به ۱۵ سال زندان محکوم می شوند.

و این تنها به آن چه مردم تماشا می کنند محدود نمی شود.

منبع تصویر، EPA

توضیح تصویر،

آقای کیم از زبان خارجی، مدل مو و لباس خارجی به عنوان "سموم خطرناک" یاد کرده است

اخیرا رهبر کره شمالی در رسانه‌ای دولتی نامه‌ای نوشت که در آن خواسته شده بود با "رفتار غیر قابل قبول از لحاظ اخلاقی، فردگرایی و ضد سوسیالیستی" در میان جوانان مبارزه شود. او خواستار عدم استفاده از زبان خارجی، مدل مو و لباس های خارجی که آنها را "سم های خطرناک" توصیف کرده، شده بود.

روزنامه اینترنتی Daily NK که با دسترسی به منابعی در کره شمالی، درسئول منتشر می‌شود، گزارش داده که سه نوجوان به دلیل این که موهای سرشان را مثل مدل هنرمندان کی پاپ، گروه های پاپ کره جنوبی کوتاه کرده بودند و شلوارهایشان را تا بالای قوزک پاهایشان تا زده بودند، به یک اردوگاه بازآموزی فرستاده شدند. بی بی سی نمی تواند این گزارش را مستقلا تایید کند.

توضیح تصویر،

مردم از راه‌های مختلف سعی می‌کنند چیزی را که می‌خواهند تماشا کنند

تمام این اقدامات برای این است که کیم جونگ-اون جنگی را به راه انداخته که در آن از تسلیحات یا موشک های هسته ای استفاده نمی کند.

به عقیده تحلیلگران از آنجا که زندگی در کره شمالی به نحو فزاینده ای دشوارتر می شود، او تلاش می کند مانع رسیدن اطلاعات دنیای خارج به مردم این کشور شود.

تصور می شود میلیون ها نفر از مردم کره شمالی گرسنگی می کشند. ولی آقای کیم می خواهد مطمئن شود که به جای این که نگاه اجمالی آنان به زندگی از طریق سریال‌های پر زرق و برقی باشد که در سئول- یکی از ثروتمندترین شهرهای آسیا، تهیه می شود، گوششان با تبلیغات دولتی که به دقت تهیه می شود، پرُ شود.

از سال گذشته که کره شمالی در واکنش به اپیدمی کرونا مرزهایش را بست، ارتباطش با دنیای خارج بیشتر قطع شد و واردات کالاهای ضروری و داد و ستد با چین کشور همسایه تقریبا متوقف شد. اگر چه اکنون ورود برخی از کالاها دوباره شروع شده، حجم آن محدود است.

این انزوای خود خواسته، به وخیم تر شدن وضعیت اقتصادی که قبلا هم خوب نبود کمک کرده، جایی که بودجه کشور صرف بلندپروازی های هسته ای حکومت می شود. در اوایل سال جاری میلادی شخص رهبر کره شمالی اذعان کرد که مردم کشورش با بدترین وضعیتی که باید بر آن غلبه کرد مواجهند.

قانون چه می گوید؟

Daily NK روزنامه اینترنتی، اولین منبعی بود که توانست به یک نسخه از قانون جدید دسترسی پیدا کند.

لی سنگ یونگ، سردبیر این سایت به بی‌بی‌سی گفت به موجب این قانون اگر مطالب غیرقانونی نزد کارگر یک کارخانه کشف شود، رئیس کارخانه هم ممکن است تنبیه شود و چنانچه کودکی دردسر ساز باشد، والدینش هم ممکن است مجازات شوند.

او اضافه می کند هدف از این قانون درهم شکستن هر گونه شیفتگی است که ممکن است نسل جوانتر به کره جنوبی داشته باشد.

به عقیده او، حکومت نتیجه گیری کرده که چنانچه شهروندان کره شمالی با فرهنگ سایر کشورها آشنا شوند، ممکن است نوعی حس مقاومت پیدا کنند.

چوی جونگ-هوی، یکی از معدود کسانی که سال گذشته موفق به فرار از کره شمالی شد به بی‌بی‌سی گفت هر چه وضعیت بدتر می شود مقررات و قوانین و مجازات ها شدیدتر می شود.

آیا این تدابیر موثر واقع شده؟

قطع ارتباطات با خارج در گذشته، تنها نشان داد که تا چه حد شهروندان کره شمالی توانسته اند راه‌های مختلفی برای وارد کردن فیلم های خارجی که معمولا از مرز چین قاچاقی وارد این کشور می شود و تماشای آنها پیدا کنند.

می-سو شرح می دهد همسایگانش برای تماشای فیلم ها تا چه حد تلاش می کردند.

می-سو می گوید اول آنها یک باتری اتومبیل را قرض کردند و برای این که برق کافی به تلویزیون برسد آنرا به یک ژنراتور وصل کردند. او یک فیلم کره جنوبی به نام "پلکان بهشت" را از این طریق تماشا کرده بود.

این داستان حماسی عشقی که در باره کشمکش یک دختر جوان با نامادری اش و بعد بیماری سرطان است از حدود ۲۰ سال قبل در کره شمالی طرفداران زیادی دارد.

آقای چوی می گوید واردات سی دی ها و دی وی دی های ارزان از چین هم به علاقه مردم به رسانه های خارجی کمک کرده.

آغاز سرکوبی

ولی به گفته آقای چوی، حکومت کره شمالی در سال ۲۰۰۲ متوجه این موضوع شد و به دنبال آن نیروهای امنیتی دولتی به یک دانشگاه یورش بردند و بیش از ۲۰ هزار سی دی کشف کردند.

"این تنها یک دانشگاه بود. می توانید تصور کنید در سراسر کشور چه تعدادی بود؟ دولت شوکه شده بود و همین موقع بود که مجازات ها را تشدید کرد."

کیم جوم-هیوک، می گوید در سال ۲۰۰۹ که ۱۶ سال بیشتر نداشت ماموران یک واحد ویژه که برای تعقیب و بازداشت کسانی که ویدیوهای غیرقانونی داشتند تشکیل شده بود، او را دستگیر کردند.

او چند ویدیوی موسیقی پاپ کره جنوبی را که پدرش به طور قاچاق از چین وارد کرده بود، به دوستش داده بود.

ماموران با او مانند یک بزرگسال رفتار کرده، او را برای بازجویی به یک اطاق مخفی برده، از خواب محرومش کرده و در طی چهار روز به دفعات با مشت و لگد او را کتک زده بودند.

کیم جوم -هیوک که اکنون در سئول زندگی می کند به بی‌بی‌سی گفت خیلی ترسیده بود.

"فکر می کردم زندگی‌ام در حال تمام شدن است. آنها می خواستند بفهمند این ویدیوها چطور به دست من رسیده و به چند نفر آنها را نشان داده ام. نمی توانستم بگویم پدرم این دی وی دی ها را از چین آورده. چه می توانستم بگویم؟ او پدرم بود. گفتم چیزی نمیدانم و خواهش کردم آزادم کنند."

خانواده کیم جوم- هیوک از طبقه نخبگان و سطح بالای پیونگ‌یانگ هستند و پدرش سرانجام توانست با دادن رشوه به ماموران او را آزاد کند. کاری که به موجب قانون جدید تقریبا غیرممکن خواهد بود.

بسیاری از کسانی که در آن موقع به دلیل اتهامات مشابه دستگیر شده بودند به اردوگاه های کار اجباری فرستاده شده بودند. ولی این مجازات به حد کافی بازدارنده نبود و به همین جهت تشدید شد.

آقای چوی می گوید در ابتدا مدت مجازات، یک سال اقامت در اردوگاه کار اجباری بود؛ بعد به سه سال افزایش یافت و حالا اگر به این اردوگاه ها بروید بیش از ۵۰ درصد زندانیان جوانانی هستند که به دلیل تماشای رسانه های خارجی مجازات شده اند و اگر کسی دو ساعت یک فیلم غیرقانونی را تماشا کرده باشد باید سه سال را در اردوگاه کار بگذراند.

"تماشای فیلم یک کار لوکس و تجملی است. قبل از این که به فکر تماشای یک فیلم بیافتید باید شکمتان را سیر کنید. وقتی حتی برای غذا خوردن وضعیت سخت است، فرستادن یک نفر از اعضای خانواده به اردوگاه کار می تواند ویران کننده باشد."

چرا مردم هنوز دست برنداشته اند؟

کیم جوم-هیوک میگوید تماشای این نوع فیلم ها با ریسک زیادی همراه بود ولی هیچ کس نمی تواند مانع کنجکاوی ما شود که ببینیم در دنیای خارج چه می گذرد.

او یکی از معدود کسانی بود که به دلیل برخورداری از برخی امتیازات توانست اجازه بگیرد برای تحصیل به پکن برود. در آنجا بود که سرانجام با واقعیت های کشورش آشنا شد و اینترنت را کشف کرد.

"در ابتدا باورم نمی شد. فکر می کردم غربی ها دروغ می گویند. ویکی پدیا دروغ می گوید، چطور می توانستم باور کنم؟ ولی قلب و مغز من همخوانی نداشتند. به همین جهت مستندهای زیادی را در باره کره شمالی تماشا کردم و مطالب زیادی خواندم و بعد متوجه شدم که شاید این نوشته ها حقیقت دارد چون منطقی به نظر می رسید. پس از آن که دریافتم فکر من در حال تغییر است، دیگر خیلی دیر شده بود و من نمی‌توانستم برگردم."

سرانجام او به سئول گریخت.

منبع تصویر، SBS

توضیح تصویر،

فیلم‌ و سریال‌های کره جنوبی در کره شمالی محبوبیت زیادی دارد

می-سو به عنوان مشاور مُد که برایش رویایی بود کار می کند. وقتی در سئول مستقر شد، اولین کاری که کرد رفتن به تمام مکان هایی بود که در فیلم پلکان بهشت دیده بود.

اما شمار چنین داستان هایی کمتر و کمتر می شود.

با فرمان "شلیک به قصد کُشت" که در حال حاضر در مرزهای تحت کنترل شدید کره شمالی اجرا می شود، ترک این کشور تقریبا غیرممکن شده و باید انتظار داشت قانون جدید تاثیر بیشتری در ترساندن مردم داشته باشد.

آقای چوی، که ناچار شد بدون خانواده اش از کشور خارج شود معتقد است تماشای یک یا دو فیلم موجب درهم شکستن دهه ها کنترل ایدئولوژیکی نخواهد شد. ولی گمان نمی کند مردم کره شمالی شک کنند که ممکن است تبلیغات دولتی حقیقت نداشته باشد.

او می گوید مردم ناراضی هستند ولی نمی دانند دلیل ناراضی بودن و شکایتشان چیست و مقصر چه کسی است. او از این که حتی وقتی به مردم توضیح می دهد، نمی توانند درک کنند دلشکسته است و معتقد است باید یک نفر آنها را بیدار و هشدار کند.

• خبرهای بیشتر را در کانال تلگرام بی‌‌بی‌سی فارسی دنبال کنید