ابهامات درباره آینده موزه موسیقی

اکنون با چنین خلایئ  گروهی سخت در صدد تصاحب آن جایگاه هستند و حتی شنیده‌ها حکایت از آن دارد در یک تصمیم خارج از ساختار اداری و بدون برگزاری جلسه‌ رسمی هیات مدیره، فردی را به جای آقای مرادخانی عضو هیات مدیره کرده‌اند؛فردی که در یک دهه اخیر کارنامه‌ای ضعیف و پر انتقاد در مدیریت یک نهاد صنفی موسیقی از خود بر جای گذاشته و یکی از عوامل اصلی انشقاق میان اهالی موسیقی لقب گرفته است.

موزه موسیقی در دوره آقای مرادخانی، به رغم سعی مشکور آن زنده‌یاد در تاسیس آن، بیش از آنکه نهاد یا مکانی تاثیرگذار باشد، همانند خانه موسیقی به گعده‌ای برای حضور گروهی از دوستان و علاقه‌مندان طیفی خاص در موسیقی تبدیل شده بود. اگر چه هزینه‌های بسیاری برای این مجموعه صورت گرفته و حتی یکی از مجهزترین استودیوهای ضبط موسیقی در آن مکان ایجاد شد، اما اهالی موسیقی هیچگاه در نیافتند که این استودیو با آن همه امکانات چرا ایجاد شد؟ چگونه اهالی موسیقی به تساوی می‌توانستند از آن امکانات استفاده کنند؟ و اصولا خروجی و میزان هزینه و درآمد این استودیو در طول سال چه میزان بوده است؟  و یا خدمات آرشیوی موزه موسیقی تحت چه ضوابطی در اختیار اهل موسیقی و پژوهشگران قرار می‌گرفت؟
سازهای موسیقی اهدایی چگونه ثبت و ضبط می‌شدند؟ سازها و آرشیوهای اهدایی در چه مکانی نگهداری می‌شد و ضوابط ورود و خروج سازها چگونه بود؟ و اصولا با توجه به اینکه موزه موسیقی از بودجه عمومی ارتزاق می‌کرد و در سه سال گذشته به طور متوسط و در کنار خانه موسیقی دو نیم میلیارد تومان در ردیف بودجه به آنها اختصاص داده شده است، آیا گزارشی از نحوه هزینه‌کرد این بودجه منتشر شده است؟

در ساختار هیات مدیره و هیات امنای این نهاد گروهی از هنرمندان قرار دارند که مصداق عینی عزیزان بی‌جهت و هنرمندان بی‌سبب هستند. افرادی که در سه دهه گذشته در هر شورایی حضور داشتند و بیش از آنکه تاثیرگذار باشند، به ماشین‌امضایی برای تایید رفتارهای دیگرانی تبدیل شدند که سررشته فعالیت‌های موسیقی در کشور را به دست داشتند و متاسفانه از نام و عنوان این افراد و امضای آنان برای به پیش‌بردن برخی سیاست‌های خود سود برده‌اند.

با توجه به چنین شرایطی و نیز با اعتنا به این که ساختمان این نهاد متعلق به شهرداری تهران است و فعالیت‌های آن در نهایت زیرمجموعه معاونت اجتماعی شهرداری است، لذا چه خوب است که به اعضای شورای شهر و نیز شهردار تهران این هشدار داده شود که تا زمان روی کارآمدن شورای شهر جدید، از هر گونه تغییر در این نهاد جلوگیری کنند. طبیعی است که هر گونه تعجیلی در ساختار این نهاد دامن زدن به نارضایتی‌های اهالی موسیقی است که سال‌هاست این گروه ونحله را مورد انتقاد قرار دادند و متاسفانه گوش شنوایی پیدا نکرده‌اند.