تاریخ اقلیت‌های جنسی و جنسیتی که احتمالا پیش از این نمی‌دانستید
بی بی سی فارسی
- مایکل بگز
- بیبیسی
منبع تصویر، GettyImages
اگر فکر می‌کنید تنها امروز است که مردم کشورهای مدرن و توسعه‌یافته در جوامعی آزاداندیش و با رویکرد مثبت به نسبت به هویت‌های جنسی و جنسیتی زندگی می‌کنند، کمی صبر کنید تا بدانید که در دهه ۱۹۵۰ در معدن‌های یورکشایر بریتانیا چه گذشته است.
درباره تاریخ اقلیت‌های جنسی و جنسیتی خیلی چیزها هست که بسیاری از ما نمی‌دانیم. بخشی از این ناآگاهی به دلیل آن است که در مدرسه یا رسانه‌های جمعی این موضوعات را پوشش نداده‌اند و بخشی دیگر به خاطر آن است که قسمت عمده‌ای از این تاریخ در خفا رخ داده است.
- آن سوی رنگین‌کمان؛ راهنمای پرچم‌های اقلیت‌های جنسی
- چطور از فردی که هویت جنسی خود را برای شما آشکار می‌کند حمایت کنید
- آیا می‌توان همجنسگرا‌هراسی را درمان کرد؟
هری کاکس، استادیار تاریخ دانشگاه ناتینگهام می‌گوید: "حتی در قرن ۱۹ حرف زدن از هویت گی یا لزبین بسیار دشوار بوده است. در واقع اصلا چنین چیزی وجود نداشته است. "
البته، بسیاری با این هویت‌ها زندگی می‌کردند. در بریتانیای قرن ۱۸، مکان‌هایی معروف به "مولی‌خانه "وجود داشتند؛ جاهایی مانند میخانه‌ها یا قهوه‌خانه‌ها که مردان در آنجا با هم ملاقات می‌کردند. تنها نکته این بود که بسیاری از این مردان پس از دیدار با هم در این مکان‌ها، نزد زنان و خانواده‌هایشان بازمی‌گشتند.
پرفسور کاکس می‌گوید: "مردم همیشه هنجارهای جنسیتی و جنسی را به چالش کشیده‌اند. من فکر می‌کنم ایده خیلی جدید در این زمینه آن است که شما می‌توانید دنیا را حول خواسته‌های خود سازماندهی کنید. "
منبع تصویر، Getty Images
توضیح تصویر،اینکه در قرن ۱۸ درباره همجنسگرایی حرف نمی‌زدند، به معنای آن نیست که وجود نداشته است
جاستین بنگری، استاد ارشد تاریخ کوییر در دانشگاه گلداسمیت لندن، می‌گوید مهم است که تاریخ اقلیت‌های جنسی و جنسیتی به عنوان "بخشی از بافت عادی زندگی مدرن (و نه صرفا سال‌های اخیر)" ارائه شود.
به گفته آقای بنگری، به این دلیل که عمده تاریخ اقلیت‌های جنسی و جنسیتی پشت درهای بسته اتفاق افتاده است، همیشه روایت تازه‌ای وجود دارد که فاش شود. این بدان معناست که بسیاری از این روایت‌ها می‌تواند به آموزش عمومی راه یابد.
مجله مخفی مردان همجنسگرا
مجله "فیلم و فیلمسازی" چندان جالب توجه به نظر نمی‌رسد، اینطور نیست؟ وقتی که این مجله در سال ۱۹۵۴ آغاز به کار کرد، مجله‌های مردان همجنسگرا اکیدا "زیر پیشخوان" بودند.
اما این مجله جدید در میان مجله‌های در معرض دید در پیشخوان روزنامه‌‌فروشی‌های بریتانیا پنهان شد. دکتر بنگری می‌گوید: "اگر نگاهی به نسخه‌های این مجله در دهه ۱۹۵۰ بیندازیم، ممکن است شاخک‌های شناسایی همجنسگراها را در بسیاری از ما تحریک کند. چرا که به نظر می‌رسد بیش از آن چیزی که انتظار می‌رود عکس مردان با سینه‌های عریان در آن منتشر شده باشد. بعد به تبلیغات پشت جلد می‌رسید که در آنها جوان‌های مجرد به دنبال ملاقات با دیگر جوانان مجردی هستند که به چیزهایی مانند بدنسازی، عکاسی و کشتی علاقمندند. و به این ترتیب همه چیز برایتان روشن می‌شود. "
منبع تصویر، Getty Images
توضیح تصویر،پرفسور بنگری: مجله فیلم و فیلمسازی را می‌توان یکی از اولین مجله‌های مردان همجنسگرا در بریتانیا دانست
هیات تحریریه این مجله همجنسگرا بودند و بعد از تصویب قانون جرایم جنسی در سال ۱۹۶۷، که بر اساس آن از همجنسگرایی در انگلیس و ولز جرم‌زدایی شد، مجله فیلم و فیلمسازی توانست آزادانه‌تر عمل کند و عکس مردان برهنه را در روی جلد منتشر کند.
- شورشی که زندگی میلیون‌ها نفر را عوض کرد
- متیو شپارد: قتلی که آمریکا را عوض کرد
- پاسخ به سوالات شما درباره هویت جنسی و جنسیتی
جاستین بنگری می‌گوید: "پیش از آن در دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰، شما به عنوان مخاطب مجله احتمالا تنها به فیلم علاقمند بودید. و مردان زیادی در آن فیلم حضور داشتند. "
'زنان قبیح هرزه'
در سال ۱۸۸۵، اعمال "قبیح هرزه" میان دو مرد غیرقانونی شناخته شد و در سال ۱۹۲۱ تصویب قانون مشابهی برای زنان نیز به بحث گذاشته شد.
اما این بحث در مجلس اعیان بریتانیا چندان ادامه نیافت، بخشی از آن به این دلیل بود که آنها نمی‌خواستند در مورد این موضوع حرف بزنند و بخشی نیز به این خاطر که باور داشتند زنان بسیار تاثیرپذیر هستند و اگر بشنوند که زنان با زنان دیگر رابطه جنسی دارند، ممکن است خودشان بخواهند آن را امتحان کنند.
منبع تصویر، Getty Images
توضیح تصویر،پروفسور بنگری: "اعضای مجلس اعیان بریتانیا نگران این بودند که (غیرقانونی کردن همجنسگرایی زنان) ممکن است زنان را به جرایمی راهنمایی کند که پیشتر به آن فکر نکرده بودند
دکتر بنگری می‌گوید: "اعضای مجلس اعیان بریتانیا نگران این بودند که همه زنان 'معصوم' که هیچوقت به امکان عمل جنسی میان زنان فکر نکرده‌اند، ممکن است با تصویب این قانون به این اعمال راهنمایی شوند و این موضوع برای آنها آشکار شود. "
به گفته آقای بنگری "ما درباره بچه‌ها فکر می‌کنیم که هنوز در حال شکل‌گیری و تاثیرپذیر هستند، و مسلما در دهه ۱۹۲۰ آنها تصور مشابهی در مورد زنان داشتند که قوای فکری ضعیف‌تری دارند و مانند بچه‌ها تاثیرپذیر هستند. "
سکس در یورکشایر
دکتر بنگری می‌گوید: "نمی‌دانم چه کسی این را گفته اما به نظر کاملا درست می‌رسد که هر نسلی تصور می‌کند خودش همه چیز را درباره سکس ابداع کرده است. در صورتی که اصلا اینطور نیست. "
او درباره پژوهشی حرف می‌زند که دکتر هلن اسمیت در دانشگاه لینکلن انجام داده است. یافته‌های این مطالعه نشان می‌دهد که در دهه ۱۹۵۰ مردان طبقه کارگر در یورکشایر "در مزارع، پشت میخانه‌ها، در خانه یکدیگر و مهمتر از همه در محل کار" با هم رابطه جنسی داشتند.
"اوج ایده‌آل تک‌همسری، سعادت دگرجنسگرایی است. اما آنچه هلن اسمیت یافته نشان می‌دهد که این اعمال در جامعه آنها پذیرفته شده بوده است. بسیاری از این مردان ازدواج کرده بودند، خیلی‌هایشان بچه داشتند، و همسران آنها می‌دانستند که در محل کار با مردان دیگر رابطه جنسی دارند. "
این تحقیق نتیجه می‌گیرد که اگر اعمال این مردان در محل کار تاثیری بر وضعیت خانوادگی آنها نمی‌گذاشت، همه این کارها مجاز شمرده می‌شد.
"تا زمانی که شیطنت‌های آنها در محل کار اختلالی در خانواده ایجاد نمی‌کرد، تا وقتی که همسران خود را ترک نمی‌کردند، تا وقتی که بچه‌هایشان را گرسنه نمی‌گذاشتند، این اعمال می‌توانست در چارچوب عادی دگرجنسگرایی دهه ۱۹۵۰ پذیرفته شود. "
جنسیت سیال در سال ۱۳۹۴ میلادی
النور ریکنور که قرن‌ها پیش در لندن زندگی می‌کرد، در سال ۱۳۹۴ در نزدیکی کلیسای جامع سنت پل لندن در حالی دستگیر شد که در کوچه‌ای در حال سکس با مردی به نام جان ریگبی بود. اما پلیس تنها پس از دستگیری آنها وقتی از هر دو نفر شهادت گرفت، فهمید که اسم واقعی النور هم جان است.
دکتر بنگری می‌گوید: "آنها کشف کردند که النور (یا جان) ریکنور این زندگی کاملا باورنکردنی را داشت. گاهی به عنوان یک مرد زندگی می‌کرد و گاهی به عنوان یک زن، گاهی با مردان سکس داشت و گاهی با زنان، گاهی در ازای سکس پول می‌گرفت و گاهی نه. او کاملا یک زندگی سیال جنسیتی داشت. "
"این تقریبا مربوط به خیلی وقت پیش است و این آدم کسی است که بین نقش‌های جنسیتی جهش می‌کند و در مورد طیف وسیعی از شریک‌های جنسی حرف می‌زند. "
جاستین بنگری می‌گوید که "زندگی خارق‌العاده" النور/جان می‌توانست "در یک محاوره امروزی در لندن جا بگیرد. "
مغز متفکر مایکروچیپ یک تراجنسیتی بود
شما الان این مقاله را از طریق چه ابزاری می‌خوانید؟ به احتمال زیاد دستگاهی که شما استفاده می‌کنید، به کمک یک تکنولوژی کار می‌کند که لین کانوی در دهه ۱۹۶۰ پیشگام ساختن آن بود. او به عنوان متخصص کامپیوتر در شرکت آی‌بی‌ام کار می‌کرد.
لین در شرکت آی‌بی‌ام سازنده بعضی از اولین مایکروچیپ‌ها (ریزتراشه‌ها) بود، اما وقتی شرکت از هویت تراجنسیتی او و برنامه او برای جراحی تطبیق جنسیت آگاه شد او را اخراج کردند وبه این ترتیب کارش روی پروژه مایکروچیپ به اتمام رسید.
کریستین برنز، فعال اجتماعی و دریافت‌کننده نشان ملی سطنتی بریتانیا که کتاب "بریتانیای ترنس: سفر ما از سایه‌ها " را نوشته، در گفت‌وگو با بیبیسی می‌گوید: "کار او این واقعیت را برای ما امکانپذیر کرده که این مکالمه را روی کامپیوترهای خیلی کوچک انجام دهیم. فکر می‌کنم که این داستان روحیه انسانی در مقابل بدترین شرایط است. "
منبع تصویر، GettyImages
توضیح تصویر،کریستین برنز: "ما صرفا در فن‌آوری‌های پیشرفته کار نمی‌کنیم. شما بسیاری از افراد تراجنسیتی را می‌یابید که در همه زمینه‌های زندگی خلاق هستند
لین کانوی که حالا ۸۳ ساله است، مجبور شد که پس از جراحی تطبیق جنسیت حرفه‌اش را از ابتدا شروع کند. در سال ۲۰۲۰ شرکت آی‌بی‌ام به دلیل رفتاری که ۵۰ سال پیش با لین داشته‌اند، رسما از او عذرخواهی کرد.
معاون ارشد مدیر امور انسانی شرکت آی‌بی‌ام به لین کانوی گفته است: "ما به خاطر آنچه از سرگذراندی عمیقا متاسفیم."
کریستین برنز می‌گوید: "لین یک الگوی واقعی برای همه ماست. بسیاری از افرادی که در طول سالیان مورد تبعیض قرار گرفته‌اند پس از مرگ شناخته می‌شوند. همه این‌ها خوب است، اما واقعا بهتر است اگر بتوانیم برای دیدن آن زنده باشیم. "
بفهمیم که از کجا به اینجا رسیده‌ایم
پرفسور کاکس می‌گوید که اگر تاریخ اقلیت‌های جنسی و جنسیتی بیشتر در مدارس بریتانیا تدریس می‌شد، باید همچنین لحظه‌های تاریخی را نیز در برمی‌گرفت که قوانین تغییر کردند و زندگی‌ها عوض شدند.
لحظه‌هایی مانند گزارش ۱۹۵۷ ولفندن، که توصیه کرد باید از رابطه جنسی همجنسگرایان جرم‌زدایی شود و همجنسگرایی دیگر نباید به عنوان بیماری شناخته شود. یا زمانی که به دنبال تصویب قانون جرایم جنسی در سال ۱۹۶۷، دیگر همجنسگرایی در انگلیس و ولز جرم نبود.
علاوه بر آن، باید از ماده ۲۸ نیز حرف زده شود. ممنوعیتی که دولت محافظه‌کار بریتانیا در دهه ۱۹۸۰ علیه هرگونه محتوایی در مدارس وضع کرد که در مورد اقلیت‌های جنسی و جنسی تدریس شود. این بدان معناست که هرکسی که بین سال‌های ۱۹۸۸ تا ۲۰۰۰ در اسکاتلند، یا ۱۹۸۸ تا ۲۰۰۳ در انگلیس و ولز به مدرسه رفته باشد، اجازه آموختن هیچ‌کدام از مطالب مورد بحث در این مقاله را نداشته است.
کریستین می‌گوید که با دانستن وقایعی از این دست، فهم بهتری از این خواهیم داشت که جامعه چطور کار می‌کند.
"این در مورد همه اقلیت‌ها صادق است و همچنین برای زنان که اقلیت نیستند. ما نمی‌توانیم جایگاه خود را به عنوان جامعه‌ای با تجربه‌های مشابه فرهنگی درک کنیم، مگر اینکه بفهمیم از کجا به اینجا رسیده‌ایم. "
- خبرهای بیشتر را در کانال تلگرام بیبیسی فارسی دنبال کنید
ببینید:
برای پخش این فایل لطفا جاوا اسکریپت را فعال یا از یک مرورگر دیگر استفاده کنید.توضیح ویدئو،دولت بریتانیا در تلاش برای جبران بی‌عدالتی تاریخی علیه همجنسگرایان
منبع خبر: بی بی سی فارسی 
حق کپی © ۲۰۰۱-۲۰۲۴ - Sarkhat.com - درباره سرخط - آرشیو اخبار - جدول لیگ برتر ایران
