روز تاجگذاری دیگو 

حسین خلیلی: آن دسته از فوتبال دوستانی که تمام بازی‌ها را دنبال می‌کنند و بهترین روزهای زندگی‌شان دوران یک ماهه جام‌های جهانی است، همیشه لیستی از بهترین دوره‌های جام‌جهانی را در ذهن‌شان دارند. اگر از آنها در مورد سه جام جهانی بی نظیر سئوال شود، بدون شک خیلی‌ها از آنها به جام جهانی ۱۹۸۶ مکزیک اشاره می‌کنند. برای آنها تمام بازی‌های آن جام خاطره‌انگیز بود و فینال بین آرژانتین و آلمان غربی جذابیت بیشتری داشت. روز ۲۹ ژوئن ورزشگاه آزتکا مکزیکو سیتی شاهد حضور ۱۱۴ هزار هوادار فوتبال روی نمیکت‌هایش بود که بیشتر آن جمعیت هم چشمش به دیگو مارادونا بود. 
آلمانی‌ها به مکزیک رفته بودند تا خاطرات تلخ‌شان از جام جهانی قبلی را پاک کنند. با این حال آنها جام را چندان با صلابت شروع نکردند. آنها دوره گروهی را با ۴ امتیاز و به عنوان تیم دوم تمام کردند. در دور یک هشتم به سختی از سد کامرون گذشتند و در بازی با میزبان در یک چهارم نهایی در ضربات پنالتی صعود کردند. تنها بازی مطمئن‌شان با فرانسه در نیمه نهایی بود که با ۲ گل به پیروزی رسیدند و با فینال رفتند. در آن طرف، همه چیز حول محور مارادونا بود. آنها مرحله گروهی با ۷ امتیاز تمام کردند و در مرحله یک هشتم اروگوئه را با یک گل شکست دادند. بعد نوبت به انگلیس رسید که دست خدا و گل قرن در همان بازی اتفاق افتاد. با پیروزی دو بر صفر مقابل بلژیک در نیمه نهایی هم، البی سلسته به فینال رسید.

مسابقه فینال از همان لحظه اولش با تمام بازی‌ها فرق داشت. زمان پخش سرود ملی آرژانتین، وقتی دوربین روی بازیکنان رفت هیچ حسی در صورت ۱۰ بازیکن این تیم دیده نمی‌شد. تنها بازیکنی که با بقیه فرق داشت، خوزه براون بود که در همان لحظه اشک در چشمانش حلقه زده بود. پشت آن اشک‌ها یک داستان دراماتیک وجود داشت. براون چند ماه قبل از جام یک مصدومیت سختی داشت و امیدی به رسیدن او نبود، اما او توانست خود را لیست نهایی آرژانتین برساند. از طرف دیگر، منتقدان از انتخاب این بازیکن از طرف کارلوس بیلاردو بسیار شاکی بودند. با این حال او در تمام بازی‌های آرژانتین در آن جام حضور داشت و اوج بازی‌اش در بازی فینال رقم خورد که زننده اولین گل آلبی سلسته بود. 

در نیمه دوم آرژانتین توسط خورخه والدانو به گل دومش رسید تا دستش به جام نزدیک‌تر شود. اما آنهایی که آلمان را می‌شناختند، می‌داسنتند که عنوان سلطان کامبک برازنده این تیم است. مانشافت با گل‌های رومینیگه و فولر توانست بازی را به تساوی بکشاند. اما هنرنمایی دیگو در دقیقه ۸۶ تمام رویاهای تیم بکن بائر را نابود کرد. در حالی که او در محاصره چند دفاع آلمان بود، پاس هنرمندانه‌اش به بورچاگا و گل او، آرژانتین را به دومین قهرمانی‌اش در جام جهانی رساند.

تصویر مارادونا در حالی که جام قهرمانی در دستانش و روی دوش بازیکنان بود، به یکی از ماندگارترین تصاویر تاریخ جام جهانی تبدیل شد. در پایان آن جام، مارادونا کفش طلای بهترین بازیکن و کفش نقره‌ای دومین گلزن جام با ۵ گل را دریافت کرد. دیگو با دادن ۵ پاس گل در آن جام، در ۱۰ گل از ۱۴ گل آرژانتین نقش کلیدی و بسیار پررنگی داشت.

۲۵۶ ۲۵۱