سینما بدون من

ایسنا/خراسان رضوی مردمی که به سینما نمی‌روند، بلیت‌هایی که فروش نمی‌رود و سالن‌هایی که خالی از تماشاگرند؛ این حال و روز این روزهای سینماها پس از بازگشایی است.

برخی اطلاعی از باز بودنش ندارند و فکر می‌کنند تعطیل است؛ بدون توجه از مقابلش رد می‌شوند. بدون کوچکترین نگاهی به این که ببینند چه فیلم‌هایی در حال اکران است. از صف‌ها هم خبری نیست. این روزها مقابل هیچ‌کدام از سینماهای شهر صف خرید بلیت تشکیل نمی‌شود. بجای آن همه هیاهو و شلوغی، «سکوت» حکم فرماست. تعداد نفرات حاضر در سالن‌های در حال اکران حتی دو رقمی هم نمی‌شود. در یکی از سالن‌ها، تنها دو نفر و در سالنی دیگر ۶ نفر به تماشای فیلم نشسته‌اند. در سینمای دیگری، در سالن شماره یک آن که بزرگترین سالنش است و هزار نفر ظرفیت دارد، تنها ۱۵ نفر در حال تماشای فیلم هستند. سینما در این روزها حال خوبی ندارد. چراغ برخی سینماهای شهر کاملاً خاموش شده است.

چند دانشجو، مادری همراه با فرزند خردسالش و افراد دیگری که از جلوی سینماهای شهر رد می‌شوند، تصورشان بر این است که سینماها تعطیل هستند. برخی دیگر هم اگرچه اطلاع دارند که سینماها باز هستند، اما اسامی هیچ‌کدام از فیلم‌های در حال اکران را نمی‌دانند؛ در حالی که در گذشته از صداوسیما متوجه اکران‌ها می‌شدند.

در سالن انتظار یکی از سینماها کمتر از ۱۰ نفر نشسته و منتظرند تا فیلم مورد نظرشان اکران شود. علیرضا که همراه همسرش آمده درباره وضعیت سینماها در دوران پس از کرونا می‌گوید: این دومین‌باری است که در دوران کرونا به سینما آمده‌ایم. پیش از آن حدوداً هفته‌ای یک بار سینما می‌رفتیم. یک خانواده چهار نفره هم دفعه اولی است که پس از شیوع کرونا به سینما آمده‌اند. 

در سینماهای دیگر هم وضعیت به همین صورت است. همان تعداد انگشت شمار برای دیدن فیلم‌ها حضور دارند. ثمین که پنجمین بار است پس از کرونا به سینما آمده از کیفیت فیلم‌ها اصلاً راضی نیست. او می‌گوید: کیفیت فیلم‌ها در ایام کرونا اصلاً با دوران قبل از آن قابل مقایسه نیست و صرفاً از روی اجبار و گذران وقت می‌آیم، وگرنه کیفیت فیلم‌ها تعریفی ندارد.

تعطیلی مکرر و پیاپی سینماها روی بخش‌های مختلف این صنعت اثر گذاشته است. در این مدت سینماها در چند مرحله از ۴ اسفند ۱۳۹۸ تا ۲۹ اسفند همان سال، ۱۵ تیر ۱۳۹۹ تا ۱۵ شهریور ۱۳۹۹، از ۱۴ تا ۱۷ آبان ۱۳۹۹ و از ۱۹ فروردین ۱۴۰۰ تا ۱۸ اردیبهشت ۱۴۰۰ تعطیل بوده‌اند. این تعطیلی‌های نامنظم و گسترده آسیب‌های اقتصادی جبران ناپذیری به سینماها وارد کرده است.

فروش ۱۳۹۸: ۹ میلیارد تومان/ فروش ۱۳۹۹: ۶۵۰ میلیون تومان

مدیر پردیس سینمایی هویزه درباره میزان فروش این سینما در ایام کرونا و پیش از آن به ایسنا، می‌گوید: در ۶ ماهه ابتدایی سال ۱۳۹۸، ۵ میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان فروش داشتیم، اما این عدد در ۶ ماهه ابتدایی سال ۱۳۹۹ به ۲۰۰ میلیون تومان هم نرسید.

احمدرضا بهبهانی ادامه می‌دهد: میزان کل فروش هم در سال ۱۳۹۸ حدود ۹ میلیارد تومان بود، اما در سال ۱۳۹۹ حدود ۶۵۰ میلیون تومان فروش داشتیم. میزان فروش در اردیبهشت ۱۴۰۰ هم ۴۴ میلیون تومان بوده است. در گذشته در برخی روزها تا ۸۰ میلیون تومان فروش در یک روز هم داشتیم، اما بیشترین فروش روزانه ما در دوران پس از کرونا ۸ میلیون تومان بوده است.

تهیه کنندگان فیلم‌هایشان را به سینماها نمی‌دهند

او با انتقاد از برخی تهیه‌کنندگان که فیلم‌هایشان را به سینما ارائه نمی‌کنند، عنوان می‌کند: هر فروشگاه، صنعت و مغازه‌ای، یک خوراک دارد؛ خوراک کفاشی، کفش و خوراک ساندویچی، ساندویچ است؛ خوراک سینما هم فیلم است؛ تا زمانی که فیلم نباشد، چرخ سینما نمی‌چرخد. فیلم باید عامه‌پسند باشد. فیلم عامه‌پسند و خوب اکنون وجود دارد، اما تهیه‌کنندگان این فیلم‌ها را به سینماها نمی‌دهند و به جای سینما به شبکه نمایش خانگی می‌دهند و آن را تبدیل به سریال می‌کنند. یک تهیه کننده چهار فیلم خوب دارد، اما به سینما تحویل نمی‌دهد و می‌گوید صرفه اقتصادی ندارد. 

مدیر پردیس سینمایی هویزه معتقد است نباید به سینما صرفاً به عنوان یک مسئله اقتصادی نگاه کرد و سینما اثرگذاری بالایی در فرهنگ و نشاط جامعه دارد و باید از آن حمایت شود و می‌گوید: روزگاری ما به عنوان سینماها، حامی تهیه‌کنندگان و فیلم‌سازان بودیم و تا ساعت ۲ بامداد هم فیلم‌هایشان را اکران می‌کردیم و حالا ما و سینما به آن‌ها نیاز داریم. با وضعیت به‌وجود آمده رویکرد ما این است که فیلم‌های خارجی را بیاوریم، بلکه سینما از این وضعیت خارج شود.

مردم از باز بودن سینماها اطلاعی ندارند

بهبهانی با تأکید بر این‌که بسیاری از مردم اصلاً اطلاعی از باز بودن سینماها ندارند، اظهار می‌کند: امروزه تبلیغاتی برای سینما صورت نمی‌گیرد. قبلاً صداوسیما، استخرها، بیلبوردهای تبلیغاتی شهرها و... فیلم‌های در حال اکران را تبلیغ می‌کردند، اما الان خبری از آن تبلیغ‌ها نیست. تبلیغ صداوسیما برای سینماها خیلی موثر است، هر زمان که صداوسیما برای فیلمی می‌گوید «در سینماهای سراسر کشور» یک موج حضور را در سینماها شاهد هستیم، اما امروزه صداوسیما به آن صورت تبلیغاتی انجام نمی‌دهد. 

در برخی سانس‌ها فقط یک نفر حضور دارد

او به نگرانی‌های مردم درباره کرونا هم پاسخ می‌دهد و می‌گوید: هرشب تمام سالن‌ها ضدعفونی شده و درهای آن‌ها تا روز بعد بسته می‌شوند. علاوه بر آن ما نمی‌گوییم که سینما با ۵۰ درصد ظرفیت فعالیت کند، اصلاً هر پنج صندلی یک نفر بنشیند. اکنون برخی فیلم‌ها را برای یک نفر اکران می‌کنیم. سالن‌های کوچکتر را خانوادگی اکران می‌کنیم و زمانی که یک خانواده می‌آیند یک سالن را به آن‌ها اختصاص می‌دهیم. 

مدیر پردیس سینمایی هویزه تأکید می‌کند که تمام تلاشش این بوده که چراغ سینمایش خاموش نشود؛ چراکه روشن کردن مجدد آن آسان نخواهد بود و سینماهای دیگر شهر که تعطیل کردند، هنوز هم نتوانسته‌اند مجدداً فعالیت خود را از سر بگیرند، اما این را هم متذکر می‌شود که برای پرداخت حقوق پرسنل مجموعه مجبور شده تا از مجموعه‌ای پول قرض بگیرد.

کاهش بیش از ۹۰ درصدی فروش آن چیزی است که بر سر پردیس سینمایی هویزه مشهد آمده و وضعیت فعلی‌اش برای طرفداران سینما افسرده کننده است. راهروهای خالی، سالن‌هایی که برای سه یا هفت نفر در حال اکران فیلم هستند و... . افرادی که نه از سر شوق، بلکه از سر اجبار به سینما آمده‌اند. خبری از آن روزهای پر تلاطم این سالن‌ها و راهروها نیست. 

محمدامین که همراه برادرش برای تماشای فیلم آمده رضایتی از این روزهای سینما ندارد. او می‌گوید به سینما آمده چون تفریح دیگری برای امروزش سراغ نداشته. اسامی فیلم‌ها را نمی‌داند و فقط آمده تا به تماشای یک فیلم بنشیند. برادر او می‌گوید در گذشته با کلی وسواس فیلم انتخاب می‌کرده؛ چراکه اکثر فیلم‌ها پرطرفدار بودند و باید برای تماشایشان اولویت‌بندی می‌کرده است.

فیلم جشنواره فجر به‌جای سینما در تلویزیون در حال پخش است

مدیر سینما آفریقا مشهد هم با تأیید این گله و شکایت مردم به ایسنا، می‌گوید: تهیه‌کنندگان ریسک ارائه به سینما را نمی‌پذیرند و حاضر نیستند فیلم‌هایشان را به سینما بدهند. فیلمی که در جشنواره فجر اکران شده بود، در حال حاضر در تلویزیون در حال پخش است. تعداد فیلم‌ها کمتر است و فیلم‌های کمی به سینما می‌آید.

صداوسیما مانند گذشته به تبلیغ فیلم‌ها نمی‌پردازد

امید رجب‌پور با بیان این‌که «تب‌وتاب سینما در کشور خوابیده است»، بیان می‌کند: قبلاً صداوسیما برای فیلم‌ها تبلیغ پخش می‌کرد، اما در حال حاضر خبری از آن تبلیغ‌ها نیست. همچنین رسانه‌ها خیلی پیگیرتر بودند. پیش از این هر روز روزنامه‌ها و رسانه‌های مختلف با ما تماس داشتند و سانس‌های اکران روز بعد را جهت انتشار در رسانه‌ها سوال می‌کردند، اما این پیگیری‌ها در ایام کرونا هم تقریباً صفر شده است.

وی امیدوار است که با اجرای واکسیناسیون و روش‌های مقابله با کرونا آهسته آهسته اقبال مردم به سینما هم بازگردد. او اظهار می‌کند: چند روزی است که مقداری فروش بلیط‌مان افزایش یافته است، اگرچه مقدار قابل توجهی نیست، اما امیدواریم این روند در هفته‌های آینده بیشتر شود.

تعدیل نیرو در سینماها

آسیب اقتصادی و کاهش شدید درآمدهای سینماها باعث تعدیل نیرو در سینماها شده است. علی که از پرسنل یکی از مجموعه‌های سینمایی است، اظهار می‌کند: متأسفانه بسیاری از نیروهای قدیمی سینماهای شهر بیکار شده‌اند. نیروهای قوی و کاربلدی که جبران و جایگزینی‌شان برای مجموعه‌ها ساده نخواهد بود. قبل از کرونا فقط برای یک سانس بیش از ۲۰۰ بلیط فروش می‌رفت، اما در کل امروز حدود ۴۰ بلیط فروخته‌ایم. متأسفانه اجحاف بزرگی در حق سینما شده است و اگرچه بسیاری از مشاغل دیگر باز بودند، اما سینماها را از همان ابتدا تا مدت‌ها تعطیل کردند.

آسیب اقتصادی شدید به فروشگاه‌های اطراف سینماها

روزهای سیاه سینما گریبانگیر همسایگانش هم شده است. معمولاً در اطراف سینماها فروشگاه‌های مختلفی برای مردمی که به سینما می‌روند وجود دارد که با نچرخیدن چرخ سینما، چرخ آن‌ها هم ایستاده و ضررهای اقتصادی فراوانی را متحمل شده‌اند. 

محمد که یک سوپرمارکتی در کنار درِ خروجی یکی از سینماهای شهر دارد درباره میزان فروشش در ایام کرونا و تعطیلی سینماها و مقایسه آن با گذشته، می‌گوید: کن فیکون شده است؛ ۹۹.۹ ریزش فروش داشته‌ایم. افرادی که از شهرستان به سینما می‌آمدند دیگر نمی‌آیند و فقط اهالی مشهد مگر بیایند، آن‌ها هم که با این وضعیت سینماها تمایلی ندارند. اجناس هم در طول این مدت گران شده و در تامین آن‌ها با مشکل مواجه هستیم. بعضی کالاها آنقدر گران شده، زمانی‌که قیمتش را به مردم می‌گوییم، خودمان شرمنده‌شان می‌شویم.

یک کبابی و جگرکی هم که در همسایگی سینمایی دیگر قرار دارد در جملاتی کوتاه با اشاره به وضعیت این روزهایش، عنوان می‌کند: اوضاع ما خیلی «داغون» است؛ ۹۰ درصد کاهش فروش داشته‌ایم.

با افزایش هزینه‌های زندگی، سبد فرهنگی خانواده‌ها بیش از همه آسیب می‌بینید و کالاهای مختلف فرهنگی از زندگی مردم حذف می‌شود تا هزینه آن صرف بخش‌های مهم و ضروری زندگی شود. در کنار این افزایش هزینه‌ها در سال‌های اخیر، عدم حمایت از صنعت سینما و یاری نکردن آن، ضربه به سینما را تشدید کرده؛ ضربه‌ای که به ورشکستگی و تعطیلی کامل برخی سینماها منجر شده است. ضربه‌ای که اگر جبران نشود، باعث بیکاری‌های گسترده در صنعت سینما و شغل‌های مرتبط با آن شده و آسیب‌های فرهنگی فراوانی را به جامعه وارد خواهد کرد.

انتهای پیام