شمر و یزید نمی دانستند، چه کسانی روی ایشان را سپید خواهند کرد؟! بقلم بانو محترم مومنی روح

ماجرای عزاداری دهه اول ماه قمری محرم، و اجرای نمایش جنگ میان لشگریان یزید با حسین نوه پیامبر اسلام و هواداران او، تقریبا مهم ترین موضوع در میان مسلمانان شیعی مذهب به شمار می آید؛ و جریانی است که همه ساله، در بیشتر ممالک دارای شهروندان شیعی مذهب، به صورت عزاداری های ویژه این گروه برگزار می شود. اما این برنامه سالیانه، در ایران بیش از دیگر سرزمین های شیعه نشین در جهان طرفدار و شرکت کننده دارد!
کسانی که در این مراسم سالیانه شرکت می کنند. از نخستین شب اولین روز ماه محرم به این مساله می پردازند؛ و آن را در محل خاصی که معمولا « حسینیه » نامیده می شود برگزار می نمایند. آنها در اولین ساعات در شب های ماه محرم، در مکان مربوطه گرد هم می آیند؛ و به همراه نوازندگان سازهای خاصی مانند « سنج و قره نی و طبل و فلود »، جهت گرامیداشت شهادت فرزندان علی ابن ابی طالب امام اول شیعیان( حسین و ابوالفضل)، و نیز هفتاد و دو تن از همراهان ایشان، که در روز دهم محرم ملقب به « عاشورای حسینی »، به دست یکی از سرداران یزید ابن معاویه « شمر ذی الجوشن » = ( کسی که دو زره جنگی فلزی در بر داشته است ) کشته شده اند. به روضه خوانی و سینه زنی و زنجیر زنی، و وارد نمودن ضربه های خونریز با « قمه » بر سر خودشان، و راه افتادن در خیابان های شهرهای خویش، چنین برنامه های وحشیانه ای را، تا آخرین شب روز دهم ماه محرم به انجام می رسانند!
شیعیان آن زمان، که همواره بر سر قدرت در شبه جزیره عربستان، با عموزادگان خودشان، «امویان» و « عباسیون » می جنگیدند. به دست « شمر ذی الجوشن » سفاک ترین سردار لشگریان یزید کشته می شوند؛ و مراسم گرامیداشت این رویداد مهم اسلام شیعی، بیش از هر موقع دیگری، از زمان سلسله صفویه در ایران برگزار گشته، و تا این زمان هم، به همان شکل قبلی، و در میان برخی از شیعیان ایرانی، که ( کاتولیک تر از پاپ ) می باشند. با شیوه های نسبتا خشم آورتر و وحشیانه تر به اجرا گذاشته می شوند!
مهم ترین بخش این عزاداری های حسینی مربوط می شود؛ به داستان بسته شدن آب بر روی لشگریان شیعی مذهب حاضر در آن جنگ نابرابر است؛ که ماجرای با لب های تشنه شهید شدن حسین و برادرش ابوالفضل و هفتاد و دو تن همراهان آنها، مهم ترین قسمت این نمایش تراژدی است؛ که ایرانیان عزادار، برای مهم تر نشان دادن این رخداد « ملو درام »، با زنجیر و قمه و…… چنان بر سر و سینه و شانه های خودشان ضربه وارد می آورند و می زنند؛ که بازماندگان آن شهیدان « عاشورای حسینی هم، به این شکل آزار دهنده، در سوگ آنها به انجام نرسانده بوده اند!
آنهائی که این داستان مثلا غم انگیز را، ( تشنه لب شهید شدن حسین و یارانش ‍‍) را، قرن هاست که همه ساله در ماه محرم عزاداری نموده و اجرا می کنند؛ و در برنامه روضه خوانی های خودشان در خانه های شیعیان ایرانی، با آه و ناله و سوز و گداز و گریه و زاری، برای حاضران در مجالس روضه خوانی خویش تکرار می نمایند؛ و سردمداران شان که نزدیک به چهل و سه سال کشور ما را اشغال نموده و در آن به حاکمیت ددمنشانه خویش، و ریختن خون ایرانیان اشتغال دارند. در صورت مساله و باطن منطق بی اساس شان، به ویژه در شرایط کنونی، که نمی توانند آب مورد نیاز مردم کشور را به ایشان برسانند. چگونه « صغرا و کبرای » این دو موضوع نامربوط را بیان و تفسیر خواهند نمود؟!
جز این نیست که این حرامیان حاکم بر ایران، همان هائی می باشند؛ که در برهه زمانی کنونی، به ایفای رل یزید و شمر مشغول هستند؛ و خود نابخردشان از این امر بسیار مهم غافل اند؛ که با ایجاد چنین کاستی هائی در زندگانی مردم ایران، در حال ایفا نمودن نقش پلید یزید ابن معاویه و شمر ذی الجوشن، برای مردمان سرزمینی می باشند؛ که بخشش های شان در طول همه این هزار و چهار صد سالی که از ظهور اسلام ناب!!! محمدی می گذرد. زبانزد همه جهانیان در عرصه این دنیای بزرگ بوده است!
اگر آنها نمی دانند که چه می کنند؟ و بر سر مردم بی دفاع ایران چه می آورند( که به درستی می دانند، و به کنش های ضد مردمی خویش هم آگاهی های لازم را دارند.) ؛ شایسته است که خود مردم کشورمان، به ویژه در شرایط فعلی، که بسیاری از هم میهنان دلاور ایشان، در سراسر ایرانزمین به پا خاسته اند؛ که تا حق مسلم خود و بقیه را، از حاکمیت آخوندهای اشغالگر و جانی بستانند. در هر کجای میهن عزیزمان که حضور دارند و زندگی می کنند. به خیل عظیم اعتصاب کنندگان بپیوندند؛ و با یاری رساندن عملی به چنین دلاوران از جان گذشته ای، هم به وظائف ملی و میهن پرستانه خویش بپردازند؛ و هم در این رهگذر به کمک همدیگر و برای همیشه، شر حاکمیت دست اندرکاران پلید آخوندی، به رهبری یزید خامنه ای، و شمرهای جنایکار و فرمانبر او را، از سر خود و کشور آریائی خویش کوتاه نمایند. تا که از این پس، در کمال آزادی و رفاه مادی و معنوی، و بدون حضور جنایت پیشگانی مانند سران حکومت پلید اسلامی آخوندی، به زندگانی بی سر و سامان کنونی شان، رنگ پیروزی و آرامش بعد از طوفان جانگیر این رژیم اهریمنی را بدهند!