جغور بغور غذای سنتی و لذیذ زنجانی ها/ طعمی که زیر زبان می ماند

به گزارش خبرنگار گروه استان‌های باشگاه خبرنگاران جوان از زنجان، از کوچه پس کوچه های مرکز شهر که می گذری بوی خوشمزه ای مشامت را پر می کند به طوری که خواه ناخواه چه گرسنه باشی چه سیر،  سر از مغازه جغور بغور پزی در می آوری...

بوی جغور بغور در مغازه پیچیده ...

چند مرد جوان مشغول به کار هستند، یکی نان؛ دیگری دوغ و یکی دیگر سبزی تازه سر میزها می‌گذارد.

صدای جلز و ولز روغن حیوانی با جگر تازه گوش هایت را می نوازد... روی دیوارهای اینجا تا چشم کار می کند عکس هایی از افراد معروف، از بازیگرهای قدیمی گرفته تا ورزشکاران نامی دیده می شود.

 آشپز روغن را در تابه مسی بزرگی که حاصل دسترنج صنعتگران زنجانی است، می ریزد گوجه فرنگی، غوره و فلفل را در تابه انداخته و با زرد چوبه و نمک تفت می دهد، حالا نوبت اضافه کردن جگر تازه است با سرعت زیاد جگر را هم ریز ریز کرده و داخل تابه می‌ریزد؛ پیاز هم ریز خرد شده و به جگر و غوره و فلفل و گوجه ملحق می‌شود.

سرعت دست آشپز به قدری بالاست که باید با صحنه آهسته به تماشای این هنرمندی بنشینی تا متوجه کارش شوی...

این مرد جوان می‌گوید:  ۲۵ سال است در حرفه جگرپزی و جغور و بغور فعالیت دارم و این شغل را از نیاکانم به ارث برده ام.

او ادامه داد: در زمان های قدیم این غذا  ۳ نام داشته که حسرت الملوک معروف ترین آن ها بوده...

حالا چرا حسرت الملوک!؟

نقل است که روزی ناصرالدین شاه با خانواده خود از زنجان  عبور می‌کرده و یک شب را در این شهر اتراق می‌کند و همسرش که آن زمان باردار بوده بوی این غذا(جغور بغور) را می‌فهمد ولی برای تهیه آن وقت نمی‌کنند و قافله حرکت کرده و خانواده ناصرالدین شاه از زنجان می روند.

 دیری نمی گذرد که همسر ناصر الدین شاه دچار بیماری می‌شود و پس از انجام دوا و درمان فراوان که بی نتیجه می ماند به این نتیجه می‌رسند که او به خاطر نخوردن غذایی که دیده یا بوی آن را استنشاق کرده دچار بیماری شده است .

تعدادی از کارگران پادشاه به زنجان می‌آیند و از غذا تهیه می‌کنند و برای همسر پادشاه می‌برند و او با خوردن آن دوباره سلامتی خود را باز می‌یابد و بعد از آن روز نام این غذا به عنوان "حسرت الملوک" در خاطره‌ها ثبت می‌شود.

در گوشه ای از این مغازه کوچک خانواده ای را دیدم که به همراه فرزند خردسالشان برای خوردن جغور بغور یا همان جیغیر بیغیر ماترک زبان ها به اینجا آمده بودند.

آقای محمدی که به گفته خودش یکی از مشتری‌های پر و پا قرص جغور بغور است در گفتگو با خبرنگار گروه استان‌های باشگاه خبرنگاران جوان از زنجان گفت: ۳۴ سال سن دارم و جغور بغور شهر‌های مختلف ایران را هم خورده ام، اما هیچ کدام به خوشمزگی جغور بغور زنجان نبوده...  

او افزود:  سعی مان  بر این است که عادت غذایی فرزندمان را به جای فست فود و غذا‌های مضر به سمت غذا‌های سنتی مقوی و سالم سوق دهیم.

 

جغور بغور که در زبان محلی به آن "جیغیر بیغیر" می‌گویند نوعی خوراک جگر است که از زمان‌های قدیم در دل بازار زنجان جا خوش کرده و با عنوان جئز بئز در آذربایجان شرقی و به نام واویشکا در شمال کشور به روش‌های مختلف طبخ می‌شود، اما همین غذای ساده با دستور پخت آسان که در اقصی نقاط کشورمان ایران پخت می‌شود به نام ما زنجانی‌ها به ثبت ملی رسیده است.

گزارش شیرین محمودی 

انتهای پیام/م