این خبر را به احترام یک مادر دیر منتشر کردیم

از همان عصر پنجشنبه ۱۴ مرداد ماه زمزمه‌ای در میان بچه‌های تئاتری پیچید؛ زمزمه‌ای درباره درگذشت یک دوست و همکار... قرعه مرگ این بار به نام آیدین الفت، طراح و مهندس صدا افتاده بود.

آیدین الفت بر اثر کرونا درگذشت. این چیزی بود که دهان به دهان می‌گشت و طبیعتا باری از درد و عصبیت را در بر داشت.

بعضی از فعالان تئاتر با انتشار استوری و پست‌هایی در صفحات مجازی خود این خبر را اعلام کردند ولی این مطالب خیلی زود پاک شد. خانواده آیدین الفت از ماجرا بی‌خبر بودند و دوستان او خوش نداشتند تا مادر او از طریق اخبار از درگذشت فرزندش باخبر شود. این بود که بچه‌های تئاتری مطالب خود را پاک کردند و خبرگزاری‌های رسمی هم از انتشار این خبر دست نگه داشتند.

هنوز تصویر دردناک مادر ارشا اقدسی در ذهن‌مان زنده و حاضر است و حالا جامعه تئاتری و خبری تصمیم گرفت برای رعایت حال یک مادر دیگر که داغ جوانی دیده است، چند ساعتی سکوت کند. بنابراین بر ایسنا ببخشایید اگر خبری سوخته منتشر می‌کند ولی در روزگاری که بسیاری از هموطنان‌مان دغدار عزیزان خود هستند و ویروس مرگبار کرونا همچنان یکه‌تازی می‌کند، چه شتابی هست برای انتشار خبر فوت.

آیدین الفت نیز همچون ارشا اقدسی رشته‌ای خاص را انتخاب کرده بود که سال‌ها زمان برد تا به عنوان یک شغل شناخته شود؛ مهندسی صدا.

او به عنوان طراح ، مهندس صدا و صدابردار با پروژه‌های نمایشی، سینمایی و موسیقایی بسیاری همکاری کرد و این گونه بود که هم در حوزه تئاتر فعالیت داشت و هم در موسیقی.

 الفت  متولد سال ۱۳۵۲ ، مهندس الکترونیک و دانشجوی مقطع دکتری پژوهش هنر بود که مدرک کارشناسی ارشد مهندسی صدا را از کالج «Ex’pression» آمریکا را دریافت کرده و فارغ‌التحصیل دوره صدابرداری و صداگذاری دیجیتال از کالج ITD کانادا بود. الفت با راه‌اندازی مجموعه «شهر صدای پارسیان » تلاش کرد در زمینه آموزش و نیز ارتقای مهندسی صدا به شکل متمرکزتری فعالیت کند. همچنانکه در دانشگاه نیز به آموزش همین رشته مشغول بود ، دقیقا یک سال پیش، مرداد سال ۹۹ در گفتگویی با ایسنا از حال و روز این مجموعه در وضعیت کرونایی گفته بود. او امید داشت که ثبت رشته طراحی و مهندسی صدا به عنوان یک مهارت شغلی، عامل گسترش این رشته شود.

او توضیح داده بود که رشته طراحی و مهندسی صدا تا تیر سال ۹۹ در ایران به عنوان یک پیشه و شغل به حساب نمی‌آمد اما تلاش او و همکارانش در طول دو سال اخیر سبب شد تا این رشته با نام «طراحی و ساختار بندی صدا»، به عنوان یک مهارت شغلی در ایران ثبت شود و از این بابت خوشحال بود.

الفت که علاوه بر فعالیت‌های هنری در بخش تدریس هم فعال بود و در آموزشگاه خودش و نیز در دانشگاه درس می‌داد، از وضعیت دشوار آموزش در دوران کرونا گفته بود.

او باور داشت دوران کرونا مانند دوران جنگ یا بسیاری از بلایای طبیعی دیگر است؛ یک دوران گذار تا به انسان‌ها ارزش سلامتی را گوشزد کند.

حالا اما او در همین دوران گذار و به دلیل ابتلا به این ویروس برای همیشه از دنیا رفته است.

شامگاه پنجشنبه ۱۴ مرداد ماه در صفحات شخصی بسیاری از فعالان تئاتر یک استوری با پس زمینه‌ای سیاه خودنمایی می‌کرد:«اتاق فرمان!چه شد؟!صدا چرا رفت؟! سکوت چرا شد؟!»

آنان که نمی‌توانستند به دلیل شرایط خانوادگی آیدین الفت خبر درگذشت او را منتشر کنند، به این شیوه قدری خود را تسلی دادند.

درگذشت او که یکی دیگر از بی‌شمار قربانیان کروناست، موجب شد تا بسیاری از دوستانش در گفتگوهای شفاهی بار دیگر از روند کند واکسیناسیون انتقاد کنند، وضعیتی که سبب شده هر روز جمعی از هم وطنان‌مان به سوگ بنشینند یا با سخت‌ترین شرایط دست و پنجه نرم کنند.

الفت که سال‌ها با گروه‌های نمایشی بسیاری همکاری داشت، در حوزه موسیقی و سینما نیز فعال بود. از جمله فعالیت‌های او می‌توان به کار میکس و مسترینگ موسیقی فیلم «مجبوریم» به کارگردانی رضا درمیشیان و نمایش‌های«مرغ دریایی من» به کارگردانی کیومرث مرادی، «رتن» به کارگردانی حمیدرضا آذرنگ، «ترور» کار حمیدرضا نعیمی و ... اشاره کرد. او سال گذشته در جشنواره تئاتر فجر طراحی و مهندسی صدای نمایش «آژدهاک» تازه‌ترین کار کیومرث مرادی را بر عهده داشت که زمستان گذشته اجرا شد ولی فرشته مرگ به او فرصت نداد تا شاهد اجرای عمومی این نمایش باشد.

نویسندگی واجرای نمایش «۹۱۹۱۳» با صداپیشگی بازیگران مطرح سینما و تئاتر در تالار «حافظ» از دیگر فعالیت‌های او به شمار می‌رفت.

در سرودن شعر هم دستی داشت و انتشار تک آهنگ‌های «سیراب شدم» و نیز «کاش آدما می‌فهمیدن» با شعر، آهنگ و صدای خودش دیگر یادگاری‌هایی است که بر جای گذاشته است.

انتهای پیام