مادی گرایی؛ عامل ویران کننده زندگی و روابط خانوادگی

به گزارش خبرنگار حوزه ازدواج و خانواده گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، به نقل از Psychology Today، این روز‌ها به سختی می‌توانید شخصی را پیدا کنید که مخالف این دیدگاه باشد که ما در دنیایی مادی گرا زندگی می‌کنیم. هر روز، یک محصول ضروری جدید معرفی می‌شود و افراد زیادی برای دستیابی به آن تلاش می‌کنند. از وسایل الکتریکی و گوشی‌های هوشمند گرفته تا دکوراسیون منزل و لوازم آرایشی بهداشتی. مانند اکثر موضوعات، سطح مادی گرایی هرکس متفاوت است. اما علت این تفاوت چیست؟

اول از همه، تفاوتِ بزرگِ جنسیت وجود دارد. مردان با استناد به این تصور رایج که زنان تمایل دارند به دنبال همسرانی باشند که ثروت قابل توجهی دارند، می‌گویند گرایش‌های مادی گرایانه زنان بسیار بیشتر از مردان است. (بحث روانشناسی تکاملی و داده‌های قانع کننده‌ای در این زمینه وجود دارد.).

اما وقتی صحبت از مادی گرایی به میان می‌آید، تحقیقات نشان می‌دهد که مردان به طور قابل ملاحظه‌ای مادی گراتر از همتایان زن خود هستند. (روانشناسان تکاملی در این باره می‌گویند: این به این دلیل است که آن‌ها باید برای جذب زنان، ثروت کافی تولید کنند!)

از طرف دیگر، آیا شخصیت هم در این موضوع تاثیر دارد؟ به نظر می‌رسد که جواب مثبت است. بسیاری از شواهد نشان می‌دهد کسانی که تمایل بیشتری برای تحت تأثیر قرار گرفتن احساسات خود دارند (کسانی که درصد بالایی از روان رنجوری دارند)، تمایل بیشتری به مادی گرایی را نسبت به افرادی که از نظر عاطفی پایدارتر هستند، نشان می‌دهند.

بنابراین، روان رنجوری در این زمان‌ها مضر به نظر می‌رسد. اگرچه فراموش نکنیم که مادی گرایی می‌تواند پیامد‌های مثبتی نیز داشته باشد، به ویژه اگر به چیز‌های مادی اهمیت می‌دهید!

این واقعیت که شخصیت، به خصوص ویژگی روان شناختی روان رنجوری بر مادی گرایی تأثیر می‌گذارد، نشان می‌دهد که مادی گرایی ممکن است مبنای ژنتیکی یا ارثی داشته باشد. اما آیا برخی از افراد از ابتدا مادی گرا به دنیا آمده اند؟ خیر! به "بچه پولدارها" فکر کنید واحتمالا بچه‌های لوس و پررو در ذهنتان ظاهر می‌شوند؛ اما قطعا همه آن‌ها ین طور نیستند. گاهی اوقات تفاوت بین خواهر و برادر، حتی دوقلو‌های یکسان، قابل توجه است.

علاوه بر این، تحقیقات نشان می‌دهد کسانی که در محیطی با مشکلات اقتصادی بزرگ شده اند در نهایت مادی گراتر هستند. توضیح این موضوع بسیار ساده است: کسانی که هنگام بزرگ شدن هر چه می‌خواستند به دست آورده اند، علاقه‌ای به آنچه می‌خواهند، اما نمی‌توانند داشته باشند، ندارند.

این طور که به نظر می‌رسد که هیچ کس نمی‌تواند بگوید مادی گرایی آثار منفی بیشتری نسبت به آثار مثبتش ندارد، مخصوصا زمانی که پای سلامت روانی و خوش حالی در میان باشد. در واقع، تحقیقات زیادی وجود دارد که نشان می‌دهد گرایش مادی گرایانه به طور کلی بر رفاه شخصی تأثیر منفی می‌گذارد. این موضوع می‌تواند ابتدا از سطح پایین رضایت فرد نسبت به شغلش آغاز شود.

بنابراین، افراد مادی گرا از شغل خود رضایت کمتری دارند. برخی تحقیقات همچنین نشان داده اند که این امر منجر به نزاع با خانواده نیز می‌شود، زیرا از نظر آن‌ها خانواده، وقت گران بهایشان را از بین می‌برد؛ زیرا آن‌ها وقت خود را نیاز دارند تا وسایل رفاه خانواده را فراهم کنند.

تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که بسیاری از روابط بین شخصیت فرد و مادی گرایی، به سطح شغل و کنترل زندگی افراد بستگی دارد. چیزی که در اصطلاح گسترده‌تر می‌توانیم از آن به عنوان خودکارآمدی یاد کنیم. اما این روابط، به طور کلی ضعیف هستند و جنبه‌های غیر قابل توضیح بسیاری درباره مادی گرایی وجود دارد، حتی زمانی که موضوعاتی غیر از متغیر‌های شخصیتی را نیز در نظر بگیرید.

بیشتر بخوانید

تجمل گرایی یا فقر فرهنگی؟

انتهای پیام/