طالبان؛ ناقوس مرگ و کابوس زنان افغانستان

طالبان؛ ناقوس مرگ و کابوس زنان افغانستان 

 


طالبان به زنان افغانستان اطمینان داده که کاری به آنها نداشته باشد و حقوق آنها را در چارچوب شریعت تضمین ‌کند. کمتر کسی این وعده‌ها را باور کرده؛ یک نمونه آن که دانشگاه غزنی با حصارکشی بین کلاس دخترها و پسرها بازگشایی شد.

سیطره سریع طالبان بر افغانستان جامعه جهانی و دولت‌ها را بهت‌زده و غافلگیر کرد. نگرانی و نومیدی شهروندان افغان به ویژه زنان و دختران اما قابل توصیف نیست. آنها می‌ترسند که بار دیگر به کنج خانه‌ها رانده شوند، حق آموزش، کار و حضور در اجتماع را از آنها بگیرند و به اوضاع دو دهه قبل پرتاب‌شان کنند.

در سال‌های حاکمیت طالباان بر افغانستان، دخترها پنهانی درس می‌خواندند و زن‌ها حق نداشتند به تنهایی و بدون یک مرد از خانه بیرون بروند. سنگسار، قطع دست و پا و اعدام‌های صحرایی رایج بود.

ذبیح‌الله مجاهد، سخنگوی طالبان در اولین کنفرانس مطبوعاتی کوشید چهره‌ای آشتی‌جویانه و نرم از این گروه ارائه کند. او گفت این گروه با ۲۰ سال قبل فرق دارد و وعده داد که ممانعتی برای کار یا تحصیل زن‌ها ایجاد نخواهد شد.

بسیاری این وعده را شبیه شعارهای فریبنده‌ای می‌دانند که جمهوری اسلامی در آغاز کار مطرح می‌کرد. این که زن‌ها آزادند و حجاب اجباری نخواهد شد ولی ورق تنها چند ماه بعد برگشت.

در شبکه‌های اجتماعی، تصویری از بازگشایی دانشگاه غزنی منتشر شده که کلاسی را با حصاری فلزی برای تفکیک دانشجویان دختر و پسر از یکدیگر نشان می‌دهد.

هر چند مغازه‌داران و کسبه کابل از ترس طالبان، روی آفیش‌ها و تابلوهای تبلیغاتی حاوی تصاویر زنان را پوشانده‌اند، اما هنوز زنانی وجود دارند که جرات دارند به خیابان بیایند و حقوق و مطالبات خود را مطرح کنند. گروهی از این فعالان در یک تجمع خیابانی در برابر ارگ ریاست جمهوری در منطقه وزیراکبر خان کابل پلاکاردهایی به دست گرفتند که بر حق کار، تحصیل و مشارکت سیاسی زنان در حکومت آینده تاکید داشت.

شماری از فعالان زن در کابل: کار، تحصیل و مشارکت سیاسی حق ما است
شماری از فعالان زن #افغانستانی با راه‌اندازی یک راهپیمایی در شهر کابل، خواستار حفظ حقوق #زنان، از جمله حق کار، تحصیل و مشارکت سیاسی‌شان در حکومت آینده شدند. pic.twitter.com/eLBGpG4BEX

— Bidarzani (@Bidarzani) August 17, 2021
کانون زنان ایرانی در توییتی، رویکرد طالبان پس از تصرف قندهار را یادآوری کرده است؛ روزی در اوایل ماه ژوئیه که چند طالب وارد دفتر بانک عزیزی شدند و ۹ نفر از کارکنان زن بانک را به زور اسلحه بیرون انداختند و گفتند که به جای آنها بستگان مردشان سر کار بیایند.

در اوایل جولای که نیروهای طالبان در حال تصرف افغانستان بودند، چند تن از طالب‌ها وارد دفتر بانک عزیزی در شهر قندهار شدند و ۹ زن را که در این بانک کار می‌کردند با زور اسلحه از بانک اخراج کردند و گفتند به جای آن‌ها بستگان مردشان می‌توانند جایگزین شوند.https://t.co/3fXaqf6fBp pic.twitter.com/QqNIv07pl8

— کانون زنان ایرانی (@Ir__women) August 17, 2021
ملاله یوسف‌زی، کنشگر پاکستانی دارنده نوبل صلح که در ۱۵ سالگی به دلیل فعالیت در کارزار تحصیل دختران، مورد سوءقصد طالبان قرار گرفت، در توییتی نوشته است: «ما در شوک کامل سیطره طالبان بر افغانستان هستیم و من عمیقا نگران وضعیت زنان، اقلیت‌ها و فعالان حقوق بشر هستم. قدرت‌های بین‌المللی و منطقه‌ای باید برای پرهیز از خشونت، کمک‌های بشردوستانه و حفظ جان پناهجویان و غیرنظامیان تلاش کنند.»

احمد قیس منهزیم، استادیار دانشگاه و پژوهشگر مسائل اخلاقی و مطالعات زنان در توییتی خبر داده که طالبان خواهر نماینده او را در یک نامه تهدید کرده و گفته‌اند که "به زودی تنبیه می‌شود".

زبیده اشرف‌، کنشگر حقوق زنان که در آمریکا زندگی می‌کند و اقوامش در افغانستان هستند، در مصاحبه‌ای گفته است، نباید باور کرد که طالبان امروز طالبان دیروز نیست: «آنها در این مدت زنان و مردان زیادی را به جرم زن بودن، فعال مدنی و حقوق بشر بودن کشته‌اند. به جرم هزاره بودن دخترمدرسه‌ای‌ها را کشتند. واقعا چطور می‌توانیم بگوییم آن‌ها تغییر کرده‌اند.»

#طالبان، کابوس مرگ #زنان آمد این مردها بدون زن، مادر، و خواهر کجا دارند میرن#أفغانستان pic.twitter.com/jmfgjOO4o7

— baha leili (@baha_leili) August 17, 2021
در کارنامه طالبان فهرست طویلی از باید و نبایدها برای زنان و دختران وجود دارد. مدرسه رفتن، کار کردن، شنیدن موسیقی، پوشیدن صندل و بیرون رفتن از خانه بدون یک مرد جزو ممنوعیت‌هاست. ازدواج اجباری، پوشیدن برقع، شلاق در ملاءعام و سنگسار نیز در شمار مقررات.

.
این روزها خون گریه میکنند #زنان در #افغانستان
.
Women in Afghanistan are crying blood these days
.
Photo and Text by : @masomeht_photography
.#women #afghanistan #sosafghanistan pic.twitter.com/suXPKmdWUE

— Afghanistan Photographers (@afphotographers) August 15, 2021
صحرا کریمی، فیلمساز افغان و مدیر اداره "افغان فلم" که با شش دختر برادرش از افغانستان گریخته، پیش از تسلیم کابل در نامه‌ای از جهانیان خواسته بود صدای جامعه مدنی کشورش باشند.

او نوشته بود: «... تا آنجا که می‌توانید این واقعیت را در رسانه‌های خود بازتاب دهید و در مورد ما در شبکه‌های اجتماعی بنویسید. جهان نباید به ما پشت کند. صدای زنان، کودکان، هنرمندان و فیلم‌سازان افغان باشید. این حمایت بزرگ‌ترین کمکی است که درحال‌حاضر به آن نیاز داریم. به ما کمک کنید تا دنیا افغانستان را رها نکند. به ما کمک کنید قبل از اینکه طالبان کابل را تصرف کند.»

در این سه شبانه روز شش اولاد برادرم که همه دختر هستند را با چنگ و دندان حفظ کردم؛ کسی نمی داند چه بر من گذشته؛ برادرم از ۲۴ ساعت بدینسو وضعیت اش خراب است؛ اما فراموش نکردم فیلم بگیرم؛ تا توانستم از دور و اطرافم فیلم گرفتم تا یادمان نرود که چه کردند با ما.

— Sahraa Karimi/ صحرا كريمي (@sahraakarimi) August 17, 2021
در این میان ویدئویی در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده که هم‌خوانی گروهی از زنان افغانستان در هنگام ترک این کشور در محوطه فرودگاه را نشان می‌دهد. آنها ترانه معروف "سرزمین من" را زمزمه می‌کنند.

«بی آشیانه گَشتم»؛
همخوانی #زنان افغانستان در فرودگاه #کابل

در این ویدیو شماری از بانوان در فرودگاه کابل هنگامی که قصد ترک #افغانستان را داشتند، آهنگ معروف “بی‌آشیانه گشتم، خانه به خانه گشتم” را با صدای بلند زمزمه می کنند. pic.twitter.com/arA4yB1O1O

— Bahman Babazadeh|بهمن بابازاده (@Bahman_Babazade) August 18, 2021
سیما سمر، فعال سرشناس حقوق بشر و وزیر پیشین امور زنان در دولت افغانستان، از زن‌ها خواسته که سر کار خود حاضر شوند و برای حفظ امنیت به صورت گروهی در شهر تردد کنند. او گفته که زنان افغانستان باید از زنان ایرانی برای مقاومت در برابر اجبارها الگو بگیرند.

منبع: دويچه وله


فیلمها و خبرهای بیشتر در کانال تلگرام پیک ایران