لبنان اندک اندک می‌میرد، مارینا جان بولاد، در قصر کمال جنبلاط، علیرضا نوری‌زاده - Gooya News

ایندیپندنت فارسی - بیروت برای سه نسل از اشراف‌زادگان ایرانی در فاصله‌ انقلاب مشروطیت تا دهه‌ پنجاه قرن بیستم، ایستگاه معرفت با دو وجه شرقی و غربی بود. هم جمال‌زاده نویسنده و امیرعباس هویدا در بیروت به مدرسه و دانشگاه رفته بودند و هم تیمور و شاپور بختیار، و شگفتا که این امیرعباس و شاپور، دیرسالی در برابر هم ایستاده بودند. روزی که معلم هر دو، «تقی‌الدین الصلح»، نخست‌وزیر اسبق لبنان، در سفر رسمی‌اش به تهران از امیرعباس سراغ شاپور را گرفت، به او گفته شد که شاپور در زندان است. تقی‌الدین الصلح هنگام ترک تهران با شاگرد دیگرش، شاپور بختیار، که به خواست او از زندان آزاد شده بود، دیدار کرد.

محمدرضا شاه در راه قاهره

محمدرضا شاه که در راه سفر به قاهره برای ازدواج با خواهر پادشاه وقت مصر در بیروت توقف کرده بود، چنان شیفته‌ لبنان شد که در دوران پادشاهی‌اش، مسایل لبنان را از نزدیک دنبال می‌کرد و دولت‌مردان لبنانی چون کمیل شمعون مسیحی و کاظم‌الخلیل شیعه و خاندان سنی الصلح و سلام، از جمله دوستان صمیمی او بودند. شمعون هرازگاهی برای شکار به ایران می‌آمد.

لبنان آهسته آهسته می‌میرد و بیروت، خاطره زیبایی است از نور و آواز و حمراء و روشه و جبل و جونیه و کریزی هورس، که اندک اندک کمرنگ می‌شود.