ضربه‌ای که ارگان‌های دولتی به سینما زدند/ ما گرفتار دردیم!

غلامرضا آزادی تهیه‌کننده فیلم سینمایی «طبقه یک و نیم» به کارگردانی نوید اسماعیلی در گفتگو با خبرنگار مهر درباره زمان اکران این فیلم سینمایی گفت: این فیلم به طور کامل آماده اکران است و پروانه نمایش آن را هم گرفته‌ایم ولی با توجه به وضعیت فعلی هنوز چشم‌انداز روشنی درباره اکران این فیلم نداریم، اصلاً نمی‌دانیم قرار است به صورت آنلاین به نمایش بگذاریم یا به صورت فیزیکی. البته من به تنهایی تهیه‌کنندگی «طبقه یک و نیم» را انجام ندادم بلکه باعث شدم این فیلم تهیه شود. چون تیم این فیلم شامل جوانانی بودند که دوست داشتند وارد میدان شوند، عرض اندام کنند و ما این شرایط را فراهم کردیم اما متاسفانه خیلی‌ها جواب زحمات خود را نمی‌گیرند.

این تهیه‌کننده گفت: در حال حاضر فیلمسازی توسط دو گروه انجام می‌شود، یکی بخش خصوصی که البته قدرتش این روزها به واسطه شرایط بد اقتصادی و بیماری کاهش پیدا کرده، دسته دوم مربوط به ارگان‌های دولتی مثل سازمان اوج است که توانایی ساخت یک فیلم را در هر شرایطی دارند همین سازمان‌ها هستند که هزینه تمام شده یک فیلم در سینما را افزایش می‌دهند. مسأله چنین سازمان‌هایی تنها تولید است و به پخش فکر نمی‌کنند چون پول برایشان اهمیت ندارد. پیش از این شرایط کرونایی هم افراد بخش خصوصی با پول ناچیز اما با همت بلند فیلم می‌ساختند ولی با توجه به اینکه حالا دیگر بازگشت سرمایه‌ای وجود ندارد آنها هم توانایی ساخت فیلم بعدی را ندارند، با آمدن کرونا و حذف تماشای فیلم از سبد فرهنگی مردم امکان عرضه اندام برای بخش خصوصی وجود ندارد. وی‌اودی‌ها هم اساساً به سراغ آثار تجاری می‌روند.

وی افزود: در حال حاضر مردم به دلیل احساس خطری که می‌کنند چندان نسبت به تماشای فیلم در سینما رغبت نشان نمی‌دهند اصلاً وقتی روزانه در کشوری این تعداد قربانی کرونا وجود دارد، دعوت مردم به تماشای فیلم‌ها در سینما چندان قابل درک نیست.

آزادی با اشاره به پروانه ساخت‌های جدید در شرایط فعلی مطرح کرد: وزارت ارشاد چند کارمند دارد که وظیفه‌شان صدور پروانه ساخت است اما مسأله این است که بسیاری از کسانی که در این شرایط پروانه ساخت دریافت می‌کنند افراد تازه‌کار و جوانی هستند که طول می‌کشد تا مزه شکست را بچشند و متوجه شوند اصلاً اکرانی وجود ندارد که سرمایه آنها بازگردد. البته امیدوار به بهتر شدن اوضاع هم هستند اما من فکر می‌کنم سینما چه در ایران چه در خارج از ایران به این زودی نمی‌تواند رونق سابق خود را به دست بیاورد. ضمن اینکه وقتی از همه می‌خواهیم که دورهمی‌ها و تجمعات را کنسل کنند، نمی‌توانیم از همین مردم بخواهیم به سینماها بیایند. احساس می‌کنم اگر دردی هست این درد برای همه است پس ابتدا باید چاره‌ای برای این بیماری پیدا کنیم و بعد به دوران رونق سینما فکر کنیم.

این تهیه‌کننده در بخش دیگر از صحبت‌هایش توضیح داد: با توجه به اینکه نمایش یک فیلم در شرایط فعلی یک ریسک است، سینماگران چندان نسبت به نمایش آثارشان رغبتی ندارند زمانی شرایط فروش در روز شنبه و جمعه فرق داشت ولی الان تفاوتی در هیچ روزی نیست و سینماها اقبال چندانی را شاهد نیستند. اگر به درستی حساب کنیم می‌بینیم هر سینمایی هزینه‌هایی صرفاً برای روشن ماندن چراغش می‌پردازد اما بازگشت مالی متناسب با آن هزینه‌ها ندارد.

وی درباره فروش خوب «دینامیت» گفت: به نظرم چنین فیلم‌هایی به معنای واقعی «فیلم سینمایی» نیستند. ساخت چنین آثاری چند سالی است که باب شده و سینمای دغدغه‌مند ایران را نابود کرده است. در گذشته سینمای ما در تمام دنیا اعلام وجود می‌کرد اما حالا اینگونه نیست.

آزادی در پایان گفت: سینما ساخت یک فیلم برای یک بار تماشا کردن نیست هر فیلمی که ساخته می‌شود در یک گوشه از فرهنگ این سرزمین می‌ماند اما در حال حاضر سینمای بیمارگونه داریم.